Την ώρα που εμείς ως χώρα σερνόμαστε από τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα, η τουρκική διπλωματία, και οι άριστες δημόσιες σχέσεις της, καταφέρνουν και περνούν το μήνυμα ότι η χώρα τους είναι παγκόσμιος παίκτης και κρίσιμος παράγοντας, και παράδειγμα προς μίμηση!

Απόδειξη για αυτό αποτελεί και  το άρθρο αυτό του Globe and Mail, του μακρινού… Καναδά (που δεν έχει και καμιά ιδιαίτερη τουρκική κοινότητα).

Οι Σύριοι διαδηλωτές δέχονται επίθεση με αληθινά πυρά, όμως δεν υπάρχει περίπτωση κάποιας διεθνούς παρέμβασης, αφού κάτι τέτοιο δεν θα ήταν πρακτικό. Αν όμως υπάρχει έστω και μια χώρα που θα μπορούσε να ασκήσει κάποια επιρροή στο καθεστώς του Assad, αυτή είναι η Τουρκία.

Ένα καθεστώς που πυροβολεί εναντίον άοπλων σε μια κηδεία παιδιών, απλά στέλνει ένα μήνυμα ότι δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Αυτό ήταν το μήνυμα της Λιβύης, αυτό είναι σήμερα και το μήνυμα της Συρίας.

Όλα δείχνουν πως η χώρα βρίσκεται ενώπιον μιας μακροχρόνιας αιματηρής σύγκρουσης. Οι διαδηλωτές, αν και δεν κατέλαβαν κάποια κεντρική πλατεία όπως έγινε στην Αίγυπτο, δεν δείχνουν να πτοούνται από τη βία, ούτε δέχονται τις υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις από πλευράς του προέδρου Bashar al-Assad. Μάλιστα, είναι πολύ αμφίβολο αν οι προστάτες του προέδρου στη Τεχεράνη, συμφωνήσουν σε οποιαδήποτε παραχώρηση περαιτέρω δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Που βαδίζει λοιπόν η Συρία; Η Δύση είναι απασχολημένη με τη Λιβύη, και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Assad.

Οι επιθέσεις του εναντίον αμάχων θα μπορούσε να αποτελέσει βάσιμο λόγο εφαρμογής των αποφάσεων του ΟΗΕ, αν όμως κάτι τέτοιο ήταν πρακτικά εφικτό.

Σε αντίθεση όμως με τη Λιβύη, στη Συρία δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη περιοχή για να προστατευτεί, ούτε κάποιος αντάρτικος στρατός να υποστηριχτεί. Οι όποιοι διαδηλωτές βρίσκονται διασκορπισμένοι παντού μέσα στη χώρα.

Το συριακό καθεστώς υποστηρίζεται από το Ιράν, αν και δεν είναι ιδιαίτερα «ερωτευμένο» με τους θεοκράτες πάτρωνές του.

Στη σημερινή όμως συγκυρία, η οποιαδήποτε μετατόπιση αφοσίωσης, όπως θα ήταν μια στροφή προς τη Δύση, δεν είναι κάτι το εύκολο, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι τα υψώματα του Γκολάν συνεχίζουν να ελέγχονται από το Ισραήλ. Έτσι, σ αυτή τη δύσκολη περίοδο της, η Συρία δεν φαίνεται να μπορεί να απεγκλωβιστεί.

Η Τουρκία όμως, που μέχρι πρότινος δεν τα πήγαινε πολύ καλά με τη Συρία, μπορεί να είναι η χώρα που έχει τη δυνατότητα να προσφέρει τα μέγιστα. Η κυβέρνηση του Erdogan έχει από καιρό αποδείξει ότι μπορεί να διαπραγματευτεί διπλωματικά με πολλά και ιδεολογικά διαφοροποιημένα κράτη.

Έτσι, ο Erdogan και οι πολιτικοί του θα μπορούσαν να πείσουν τη Συρία να μη προχωρήσει σε περαιτέρω σφαγές. Μπορούν μάλιστα να προσφέρουν στον Assad, ως παράδειγμα προς μίμηση, τη δική τους περίπτωση, ενός κοσμικού δημοκρατικού κράτους, με μουσουλμανικό πληθυσμό, ένα μοντέλο δηλαδή ιδανικό για τη Συρία.

S.A.-Globe and Mail (Canada)