Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της τελευταίας 20ετίας δεν είδαν ή απέκρυψαν από το λαό τη διαβρωτική για τον αδύναμο παραγωγικό ιστό λειτουργία των κανόνων της ΟΝΕ τού ισχυρού μεν -αλλά υπερτιμημένου για τους Έλληνες- ευρώ.

Κυρίως ότι, σε περιόδους κρίσης, αντί να εμφανίσει την ευεργετική ευελιξία ενός πλήρους νομίσματος, οδηγεί ραγδαία στη χρηματοπιστωτική ασφυξία και περαιτέρω αποπαραγωγικοποίηση της χώρας.

Έτσι, συνεπείς στη στρεβλή λογική τους, εμφανίζουν ως «διέξοδο σωτηρίας» τη διάλυση του Κοινωνικού Κράτους και την απομείωση των ήδη πενιχρών αμοιβών της Εργασίας.

Απαιτείται άμεσα ένα αρθρωμένο σε διάφορα στάδια σχέδιο, τα μέτρα του οποίου θα λαμβάνονται αναλόγως των αντιδράσεων του ευρωπαϊκού περιβάλλοντος.

Πρώτα απ’όλα όμως απαιτείται η ανασυγκρότηση της διαπραγματευτικής δυνατότητας της χώρας, που έχει απαξιωθεί. Μετά από εκλογική διαδικασία, όπου θα προβληθούν ελεύθερα και ισότιμα τα προτεινόμενα εναλλακτικά σχέδια σωτηρίας, πρέπει να συγκροτηθεί νέα διευθύνουσα πολιτική διαπραγματευτική ομάδα που δεν μετείχε στις κρισιακές αποφάσεις και επιλογές.

Αυτή η ομάδα, με τη δύναμη της νωπής λαϊκής εντολής, θα απαιτήσει από τους ευρωπαίους εταίρους τη διαγραφή μεγάλου μέρους του άδικου, παράνομου, επονείδιστου και κυρίως τοκογλυφικού και καταπλεονεκτικού χρέους, που προέρχεται από τη λειτουργία των κανόνων της ενιαίας και ελεύθερης Αγοράς και του Συμφώνου Σταθερότητας.

Παράλληλα, θα πρέπει να απαιτήσει φτηνό και άνετο δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή ίση μεταχείριση με αυτή των εμπορικών Τραπεζών.

Η έκδοση νέων ομολόγων μακράς διάρκειας λήξης, που θα αντικαταστήσουν τα ήδη «κολοβωμένα» ομόλογα του δημόσιου χρέους, καθώς και η χρήση αναπτυξιακών ευρωπαϊκών και εσωτερικών ομολόγων, θα διευκολύνει την αναπτυξιακή διαδικασία.

Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να γίνει αγώνας επί ευρωπαϊκού επιπέδου για την αλλαγή των κανόνων της Αγοράς και την αντικατάσταση του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας με ένα νέο Σύμφωνο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Συνοχής.

Τα πρώτα αυτά μέτρα πρέπει να απαιτηθούν με ανυποχώρητη βούληση και η ελληνική κοινή γνώμη να προετοιμαστεί, σε περίπτωση μη αποδοχής τους, για ένα δεύτερο στάδιο ρήξεων με τις έννοιες και τις ψευδαισθήσεις της ΟΝΕ και του ευρώ, που -όπως είναι σήμερα- αποκλείουν τη σχετικά αυτοδύναμη ανάπτυξη της χώρας, η οποία μπορεί να αντιμετωπίσει οριστικά και τα δημοσιονομικά προβλήματα.

Έχει μεγάλη σημασία να εξειδικευθούν και να γίνουν αποδεκτά από το λαό τα ενδεχόμενα στάδια ενεργειών και ρήξεων που μια νέα και με ισχυρή λαϊκή βούληση διαπραγματευτική ομάδα πρέπει να ακολουθήσει.

Ο Αλέξης Μητρόπουλος είναι Καθηγητής Εργατικού Δικαίου

Πηγή: www.newscode.gr