Η χώρα καταρρέει μέρα με τη μέρα μέσα στην οικονομική της ασφυξία, αλλά η ηγεσία της περί άλλων τυρβάζει, χαμένη στα υψιπετή και τα μοντέρνα, δείχνοντας μια πρωτοφανή αδυναμία να διοικήσει.

«Εγώ είμαι έτοιμος εδώ και τέσσερις μήνες για όσα έχω να αποκρατικοποιήσω. Το υπουργείο Οικονομικών καθυστερεί», μου είπε υπουργός, στην ερώτησή μου γιατί καθυστερεί τις αποκρατικοποιήσεις, καθώς έμπαινε στην σύσκεψη για τη συγκρότηση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

Πριν από αυτή, σε μια άλλη σύσκεψη, υπό τον πρωθυπουργό πάλι, συζητήθηκαν τα μέτρα για το ιστορικό κέντρο. Μέτρα γνωστά από το Φθινόπωρο, όπως ας πούμε η αυστηροποίηση για όσους χρησιμοποιούν παράνομα μετανάστες, για κίνητρα στα νέα ζευγάρια …….να κατοικήσουν στο κέντρο, αναπλάσεις χώρων, ανακαινίσεις κτηρίων, κλπ.

 Αυτά υποτίθετο ότι θα ανακοινώνονταν από τον πρωθυπουργό τον Μάρτη, ενώ θα μπορούσαν να ανακοινωθούν από τον Οκτώβρη. Έχουμε Μάη και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ανακοινωθούν τέλη Ιουνίου.

Την ίδια μέρα ανακοινώθηκαν μέτρα με μεγαλεπήβολες στοχεύσεις για την πάταξη της φοροδιαφυγής, αυτά που θα έπρεπε να είναι το πρώτο διοικητικό και νομοθετικό μέτρο της κυβέρνησης. Το κακό είναι ότι τα μέτρα αυτά θα συνοδευτούν με τις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις τομέων, για (θεωρητικά) μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα –κάπως όπως το opengov που παρέλυσε της ηγεσίες των υπουργείων και ο «Καλλικράτης» που αποσυντόνισε παντελώς την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Εν΄ ώρα μάχης δεν το όπλο να το καθαρίσεις απλώς για να φαίνεται καθαρό, μονολογούσε βουλευτής της συμπολίτευσης στη Βουλή. Τη ίδια ώρα ο Μίμης Ανδρουλάκης δήλωνε με απόγνωση : «Δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι η κυβέρνηση. Κάτι πρέπει να κάνει. Έχει κάνει ανασχηματισμό, απέτυχε. Ήταν για τα πανηγύρια. Το πρώτο που πρέπει να κάνει είναι να πάρει ένα από τα οργανωτικά σχήματα και να το λειτουργήσει. Παλιά, ας πούμε, είχε ο Σημίτης κυβερνητική επιτροπή. Μαζεύεις τρεις δυνατούς υπουργούς που όταν πάρουν τηλέφωνο, θα κάτσει προσοχή ο άλλος. Όχι όπως τώρα. Δεν έβαλε τον Ραγκούση, το παιδί, και τι να κάνει; Την πρώτη μέρα τον άδειασαν πέντε-έξι, τι να κάνει; Ατυχές σχήμα.».Και συνέχισε βιτριολικά: . «Τα προβλήματα τα δημιουργούν οι άνθρωποι του Παπανδρέου στην κυβέρνηση, που αναδείχθηκαν σε ένα βράδυ»!

Η χώρα καθεύδει, και πριν αναλωθούμε στα ερωτήματα αν φταίει το μνημόνιο, αν φταίει η αναδιάρθρωση ή η μη αναδιάρθρωση, αν το διαπραγματευτήκαμε σωστά ή όχι, ένα είναι σίγουρο: Η αδυναμία του πρωθυπουργού να διοικήσει, να θέσει πρακτικούς, ορατούς και εφαρμόσιμους στόχους, χωρίς να πελαγοδρομεί σε ωραίες νεωτερικές, ρηξικέλευθες και ανεφάρμοστες ιδέες, μπορεί να αποβεί ο μοιραίος αστάθμητος παράγοντας της αποτυχίας μας.

Γιάννης Σιδέρης