Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*

Η απόγνωση κι αγανάκτηση των ανθρώπων είναι πλέον στα ύψη. Εδώ στο Μογκαντίσου του Παπουτσή, στα σύνορα της Λαχώρης που δημιούργησαν οι χαρωπές απόψεις του Καμίνη και οι ιδεοληπτικές δράσεις του Ραγκούση, άρχισε να κυλάει αίμα.

Οι φτωχοί και οι αδύναμοι την πληρώνουν. Γέροι, γυναίκες, έφηβοι, άνθρωποι που δεν μπορούν να φύγουν μακριά από το πρόβλημα, από τον πολυπολιτισμικό παράδεισο που δημιούργησε η πολιτική ορθότητα, η ανομία κι η ανοχή στα καθάρματα.

Οι φραγκάτοι που ζουν στο Βόρεια ή κυριλέ Νότια Προάστια ή σε γειτονιές του Κολωνακίου που βρίθουν από φυλάκια, φρουρούς, κάμερες κλπ, δεν έχουν ανάγκη, δεν τους αφορούν όσα συμβαίνουν στον Τρίτο Κόσμο των απλών ανθρώπων. Κανείς δεν θα τους σφάξει σαν αρνιά στη γωνία.

Δεν θα μείνει η γυναίκα τους σύξυλη και το παιδί τους ορφανό, πριν γεννηθεί. Κανείς δεν θα τους αρπάξει την τσάντα ενώ περπατάνε, πρώτον γιατί σπανίως περπατάνε κι αυτό πάντα συνοδεία, κι όταν περπατάνε δεν είναι ποτέ στις κακόφημες γειτονιές που ζει το μπας κλας πόπολο.

Κι έτσι κι αλλιώς, την τσάντα τους την κρατάει άλλος, ο οποίος είναι και «σιδερωμένος».

Άμα σε φυλάνε πιστόλια, οι μαχαιροβγάλτες μένουν μακριά κι αλάργα.

Όμως, ο τόπος αυτός έχει Αφέντη κι είναι ο Έλληνας. Φιλόξενος, αφέντης, κιμπάρης αλλά Αφέντης στον τόπο του και το σπιτικό του.

Όποιος έρχεται είναι φιλοξενούμενος κι όχι μπάστακας, ούτε εγγράφει δικαιώματα χρησικτησίας.

Όποιος έρχεται θα έρχεται νόμιμα, θα σέβεται τον τόπο και τον τρόπο μας, τους νόμους μας και τον πολιτισμό μας.

Θα σέβεται την περιουσία μας και τα μνημεία μας, τις γυναίκες, τις μανάδες και τις κόρες μας.

Στις χώρες από τις οποίες έρχονται πολλοί από τους παραβατικούς «μουσαφιραίους» μας, αν κάνουν αυτά που κάνουν εδώ, τους κόβουν το χέρι, το κεφάλι, τους κρεμάνε, τους ντουφεκάνε σαν τις μπεκάτσες.

Με διαδικασίες συνοπτικές, οι οποίες απολαμβάνουν μάλιστα της γενικής αποδοχής και με παλλαϊκή συμμετοχή της παγκόσμιας σέχτας, στην οποία ανήκουν.

Λιθοβολούν γυναίκες, κόβουν χέρια, κάνουν κλειτοριδεκτομές με κονσερβοκούτια κι αγκάθια. Ωραία πράγματα.

Εμείς δεν κάνουμε τέτοια. Είμαστε φωνακλάδες κι οργίλοι αλλά ούτε κατά διάνοια θα μπορούσαμε να εισάγουμε τέτοια βαρβαρότητα.

Έχουμε όμως Νόμους. Βασισμένους σε άλλες παραδόσεις, ελληνορωμαϊκές. Δεν λιθοβολούμε, ούτε ακρωτηριάζουμε μέλη.

Το χειρότερο που μπορείς να πάθεις είναι ισόβια, που τελικά είναι το πολύ εικοσιπέντε χρόνια, ό,τι κι αν κάνεις και πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να το πάθεις αφού περάσεις ανακριτή, δυο βαθμούς δικαιοδοσίας κι αναιρετική διαδικασία.

Ούτε καταναγκαστική εργασία δεν έχουμε. Αντιθέτως η εργασία είναι προνόμιο με ευεργετικές συνέπειες για τον χρόνο κράτησης σου.

Όσο οι κρίση θα βαθαίνει, όσο τα σύνορα μας θα είναι τρύπια κι οι ισλαμοφασίστες του τουρκικού καθεστώτος θα σπρώχνουν προς τα εδώ ατιμώρητα του κόσμου τους παρίες, τόσο θα ξεπέφτει η καθημερινή ζωή μας. Τόσο θα κυλάει το αίμα αθώων ανθρώπων κι οι ιδεοληπτικοί τουρίστες που μας κυβερνούν, θα χάσκουν.

Ευτυχώς, απ’ ότι φαίνεται, θα πακετάρουν σύντομα. Θα μαζέψουν την αδιαφορία τους και τις αγκυλώσεις τους, την «πολιτική ορθότητα» τους και τον κάλπικο διεθνισμό τους και θα απέλθουν εξευτελισμένοι, αν όχι και κυνηγημένοι.

Η ηγεσία που έρχεται θα κάνει την μεγαλύτερη κι απλούστερη επανάσταση: θα εφαρμόσει τους νόμους. Το οφείλει. Άτεγκτα.

Η αποκατάσταση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας είναι η πιο φτηνή μεταρρυθμιστική πολιτική με την πιο άμεση επίδραση στην ποιότητα ζωής των πολιτών.

* απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύεται στη σημερινή “Δημοκρατία”