Η προσωπική προσπάθεια του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη να περισώσει την περίοδο της διακυβέρνησής του, συνεχίστηκε χθες με πολυσέλιδη επιστολή που απέστειλε στους βουλευτές και κατόπιν έδωσε στη δημοσιότητα, εν όψει της σημερινής συζήτησης στη Βουλή του πορίσματος της Εξεταστικής για τη Ζήμενς.

Ο πρώην πρωθυπουργός προσπαθεί να αντικρούσει την προσπάθεια να παρουσιαστεί η περίοδος 1996-2004 ως «μια εποχή χωρίς σημασία για την Ελλάδα», υποστηρίζοντας πως ήταν περίοδος που η χώρα έκανε σημαντικά βήματα «για την ανάπτυξή της, το διεθνές κύρος της, τις υποδομές και τη βελτίωση της διαβίωσης των πολιτών».

«Μια σύγκριση με το σήμερα είναι εύγλωττη», αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός, κάνοντας λόγο για «αντιπαραθέσεις εντυπώσεων και κομματικές διαμάχες που δεν ωφελούν τη χώρα».

Ο κ. Σημίτης διαψεύδει κατηγορηματικά ότι γνώριζε τον Μιχάλη Χριστοφοράκο, ενώ αναγνωρίζει ότι κατά την επιλογή κάποιων συνεργατών έγιναν και λάθη, χωρίς ωστόσο ονομαστική αναφορά στους κ.κ. Αν. Μαντέλη και Θ. Τσουκάτο.

Θέτει επίσης θέμα αξιοπιστίας καταθέσεων προσώπων που προσήλθαν ως μάρτυρες στην εξεταστική καθώς με το κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα επισημαίνεται ότι «ο κ. Σημίτης κατήγγειλε όσους από την ελληνική πλευρά πήραν χρήματα είτε από ασυγχώρητη επιπολαιότητα είτε παραβλέποντας τις νομικές και ηθικές υποχρεώσεις τους».

Υπογραμμίζει, όμως, ότι οι υπάλληλοι της Ζήμενς δηλώνουν ό,τι συμφέρει αυτούς και την επιχείρηση».

Σχετικά με τις συμβάσεις και το περιεχόμενό τους, ο κ. Σημίτης ρίχνει τις ευθύνες στην προ της δικής του διακυβέρνησης περίοδο (1980-1996), υποστηρίζοντας πως τότε προσδιορίστηκαν «τα καθοριστικά δεδομένα για τις προγραμματικές συμβάσεις».

Υποστηρίζει επίσης ότι όσον αφορά στην ψηφιοποίηση του ΟΤΕ, «αλλαγή τεχνολογίας θα σήμαινε μια μεγάλη χρηματική και τεχνική επιβάρυνση του ΟΤΕ και νέες καθυστερήσεις», δεδομένου ότι το 1996 υπήρχαν δύο αναπτυγμένα εργοστάσια παραγωγής τηλεπικοινωνιακού υλικού στην Ελλάδα και σε ποσοστό 36% η τεχνολογία που χρησιμοποιούσε ο ΟΤΕ ήταν από αυτά τα δύο εργοστάσια.

Το πρόβλημα της ψηφιοποίησης του ΟΤΕ «αποτελούσε το 1996 το πιο επείγον θέμα για την ανάπτυξη της χώρας» και «είναι εξοργιστικό να παρουσιάζεται σήμερα το θέμα του επείγοντος ως κατασκευασμένο», αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός σε ό,τι αφορά την τεχνολογία Siemens και Ιντρακόμ.

Υποστηρίζει ακόμη ότι «η μεγάλη πλειοψηφία των τηλεπικοινωνιακών οργανισμών έχει το πολύ δύο προμηθευτές» και ότι «σοβαρές οικονομίες κλίμακας εξασφαλίζονται με μάξιμουμ δύο προμηθευτές».

Στο ερώτημα που τέθηκε επίμονα κατά τις εργασίες της εξεταστικής επιτροπής για τους λόγους που η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προέκρινε τη σύναψη προγραμματικών συμφωνιών αντί για τη διενέργεια διεθνών διαγωνισμών, ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρει ότι η ΕΕ είχε επιτρέψει την ανάθεση της ψηφιακοποίησης των τηλεπικοινωνιακών δικτύων στις βιομηχανίες κάθε χώρας με προγραμματικές συμβάσεις ώστε να μην διενεργούνται διεθνείς διαγωνισμοί.

Στόχος, όπως σημειώνει, ήταν να ενισχυθούν οι εγχώριες βιομηχανίες, να βελτιωθεί η τεχνολογία, να αυξηθεί η απασχόληση και να δοθεί δουλειά σε πολλές μικρές επιχειρήσεις με βοηθητικό ρόλο.

Τέλος, ο κ. Σημίτης προσπαθεί να απαξιώσει την απόφαση που είχε λάβει τότε ο κ. Χ. Καστανίδης να παραιτηθεί, λέγοντας πως η πρότασή του για ίδρυση ανεξάρτητης Αρχής με την ονομασία «Συμβούλιο ελέγχου προμηθειών και έργων», προέβλεπε ρητά την εξαίρεση των προγραμματικών συμφωνιών από τον έλεγχο της.

Δηλαδή, και αν ακόμη γινόταν δεκτή η πρόταση του, αναφέρει ο κ. Σημίτης, για τις προγραμματικές συμβάσεις του ΟΤΕ θα εφαρμοζόταν η ίδια διαδικασία που είχε εφαρμοστεί από την τότε κυβέρνηση.

elzoni