Η χθεσινή επίθεση καμικάζι μέσα στο νοσοκομείο της Καμπούλ απέδειξε ότι όσο κι αν στην Αθήνα έχουμε πειστεί από τις διαβεβαιώσεις όλων των ΥΕΘΑ από το 2002 που εγκαταστάθηκαν στο Αφγανιστάν οι πρώτοι Έλληνες στρατιωτικοί,μέχρι και σήμερα πως υπηρετούν υπό πλήρη ασφάλεια ,αυτό δεν είναι αλήθεια.

Από καθαρή τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα από τους 16 Έλληνες στρατιωτικούς γιατρούς που εκείνη την στιγμή βρίσκονταν μέσα στο νοσοκομείο

Το ερωτήματα “γιατί πήγαμε στο Αφγανιστάν” , “τι έχουμε κερδίσει απ΄ αυτή την εμπλοκή” και τέλος “αν πρέπει να παραμείνουμε”,επανέρχονται μετά την επίθεση καμικάζι και πρέπει να απαντηθούν.

Στο γιατί πήγαμε η απάντηση είναι μάλλον “γιατί πήγαν όλοι οι άλλοι”!

Το θέμα όμως είναι ότι από τη μία στείλαμε δυνάμεις για να μην μας πουν αμερικανοί και ΝΑΤΟ ότι δεν συμπαρατασόμαστε μαζί τους στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και από την άλλη θέλαμε αυτές οι δυνάμεις να μην έχουν καμία απολύτως εμπλοκή σ΄ επιχειρήσεις.

Προτείναμε και καταφέραμε να συμμετάσχουμε με δυνάμεις Μηχανικού και Υγειονομικού και σχετικά πρόσφατα με αξιωματικούς-συμβούλους οι οποίοι εκπαιδεύουν Αφγανούς στρατιώτες.

Όλα αυτά μπορεί να είναι -και είναι- εξαιρετικά πιο χρήσιμα για τον τοπικό πληθυσμό,από το να κυνηγάς Ταλιμπάν.

Όμως σε Συμμαχικό επίπεδο η πραγματικά σημαντική συνεισφορά των Ελλήνων στρατιωτικών δεν αναγνωρίζεται απο το ΝΑΤΟ,που διαρκώς ζητούσε μάχιμες μονάδες και ελικόπτερα,επιθετικά ή μεταγωγικά.

Κι όσο δεν τα δίναμε ,τόσο αδιαφορούσαν για την ελληνική συμμετοχή.

Απόδειξη ότι ανάμεσα στις σημαίες των χωρών που βρίσκονται στο Αφγανιστάν, δεν υπήρχε καν η ελληνική στην ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ!

Ο κίνδυνος στον οποίο βρίσκονται οι Έλληνες στρατιωτικοί, είναι ο βασικός παράγοντας που πιθανόν θα έπρεπε να προβληματίσει την ελληνική κυβέρνηση για τη συνέχιση της παρουσίας μας στο Αφγανιστάν.

Όμως δεν είναι ο μοναδικός. Υπάρχει και δεύτερος σημαντικός λόγος που ταυτόχρονα αποτελεί και το “τέλειο άλλοθι”,στην συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία.

Η επιβολή της Δημοκρατίας στο Αφγανιστάν,όπως την εννοεί το ΝΑΤΟ,κοστίζει και κοστίζει πολύ.

*Το ετήσιο κόστος της Ελληνικής Δύναμης Αφγανιστάν είχε υπολογιστεί σε 11.306.906 ευρώ!

Το κόστος αυτό είναι δυσβάσταχτο για το ελληνικό ταμείο,τη στιγμή που χειροπιαστό και άμεσο ανταποδοτικό όφελος δεν προκύπτει.

Συνεπώς η προοπτική αποχώρησης της ΕΛΔΑΦ, είναι ένα θέμα που θα πρέπει τουλάχιστον να απασχολήσει σοβαρά την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ.

Μετά από εννέα χρόνια συνεχούς στρατιωτικής παρουσίας στο Αφγανιστάν ,έχουμε κάνει και με το παραπάνω το χρέος μας στον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”.

Και η οικονομική μας κατάσταση όχι απλά μας επιτρέπει,αλλά μάλλον μας επιβάλει να αποχωρήσουμε.

onalert