Το ίνδαλμα που κανείς δεν μπορεί να γκρεμίσει

«Να είστε καλά και να μην ξεχνάτε αυτούς που κάνουν τη διαφορά, αυτούς που είναι οι πραγματικοί ηγέτες όπου και αν δραστηριοποιούνται, έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους στην εκτέλεση του καθήκοντός τους στο ακέραιο, χωρίς δικαιολογίες και υπεκφυγές, σε μια περίοδο που συμβαίνουν τόσα τραγελαφικά στο δημόσιο και ιδιωτικό βίο».

Με αυτά τα λόγια ο αδερφός του Ήρωα Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, Φίλιππος Ηλιάκης, καλωσορίζει τους επισκέπτες της ιστοσελίδας που δημιούργησε για τον Έλληνα αξιωματικό, τον πιλότο που χαμογελά ακόμα στις φωτογραφίες του που βρίσκονται όχι μόνο στην υπηρεσία του ή στην οικογένειά του, αλλά ακόμα και στα σπίτια όσων νιώθουν υποχρέωση να πουν ένα ευχαριστώ στον ηρωικό πιλότο που σκοτώθηκε υπερασπίζοντας την πατρίδα μας.

 

Όπως σε λίγες λέξεις αναφέρει ο αδερφός του:

«Η ΚΡΗΤΗ ΤΟΝ ΓΕΝΝΗΣΕ, ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΝ ΔΕΧΘΗΚΕ. ΗΡΩΙΚΑ ΕΠΕΣΕ ΣΤΙΣ 23 ΜΑΪΟΥ 2006 ΜΕ ΤΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΤΟΥ F-16 ΑΠΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΚΤΥΠΗΜΕΝΟΣ».

Πέντε χρόνια με αναπάντητα γιατί

Ήταν Μάιος του 2006, 23 του Μάη λίγο μετά την ονομαστική εορτή του Κώστα Ηλιάκη, λίγο μετά την ημέρα που ο σμηναγός έκανε ο αδιανόητο για τον απλό άνθρωπο, αυτόν που έχει ως μέτρο το ανθρώπινο, που πήγε ανήμερα της εορτής του, ημέρα Κυριακή και ενώ δεν είχε υπηρεσία, να πετάξει για τις εκδηλώσεις από τη Μάχη της Κρήτης!

Ήταν Μάιος του 2006, 23 του Μάη, δύο 24ωρα από τη γιορτή που γιόρτασε στο Μάλεμε τιμώντας τη μνήμη Ηρώων, όταν η υπέρβαση του ανθρώπινου έδινε τη σειρά της στην κατάκτηση του Ηρωικού, όταν ο Ήρωας Σμηναγός έκανε αυτό που πάντα έκανε, το καθήκον του στην Πατρίδα και την Π.Α., όταν η Ελλάδα πάγωνε στην είδηση της απώλειάς του.

Η επίσημη εκδοχή κάνει λόγο για θερμό επεισόδιο ελληνικών με τουρκικά μαχητικά. Επισήμως το αεροπλάνο του Κωνσταντίνου Ηλιάκη κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο, έπειτα από προσπάθεια αναχαίτισης τουρκικού F-16. Ανεπισήμως ακούστηκαν (και ακούγονται) πολλά. Για εσκεμμένη ενέργεια του Τούρκου αλλά ακόμα και για κατάρριψη.

Ο ίδιος ο αδερφός του με την ευκαιρία τις αδελφοποίησης των Δήμων Καρπάθου και Χανίων στις 23 Μαΐου του 2008 έγραψε στα «Χανιώτικα Νέα»:

«Παρακαλώ σήμερα, ημέρα θύμησης και τιμής του Κώστα, όλες τις βαθμίδες της εξουσίας και τα φυσικά πρόσωπα που τις εκπροσωπούν, εντός και εκτός της Χώρας μας, να μη θέτουν τους εαυτούς τους επάνω από τα αξιώματα που κατέχουν, επάνω από τον πόνο, επάνω από τον θάνατο, επάνω από την Ειρήνη και την Υγεία αυτών που καλούνται να υπηρετούν, σαν να πρόκειται να τα έχουν για πάντα και ούτε πρόκειται να πονέσουν ποτέ οι ίδιοι μα ούτε και να πεθάνουν.

»Προβληματίζει και ενοχλεί η προσπάθεια υποβάθμισης του περιστατικού και από τις δύο πλευρές (για εμάς από αδεξιότητα, κακή αντίληψη, απειθαρχία του Τούρκου πιλότου – για τους γείτονες παράβαση διεθνών κανονισμών από την χώρα μας !).

»Είναι δυνατόν στα πιο τέλεια και ακριβά F-16 Block 52, οι γείτονες να χρησιμοποιούν πιλότο με αυτά τα χαρακτηριστικά και μάλιστα για αρχηγό του σχηματισμού στη συγκεκριμένη και καλά σχεδιασμένη, φονική, όπως αποδείχθηκε, αποστολή αλλά και όσα συνέβησαν αμέσως μετά με την διάσωσή του;

Ή οι γείτονες να κόπτονται για παράβαση εκ μέρους μας διεθνών κανονισμών, ενώ την ίδια στιγμή τούς είχαν καταπατήσει κατάφωρα με κατασκοπευτική αποστολή, με οπλισμένα αεροσκάφη, σε αεροδιάδρομο της Πολιτικής Αεροπορίας του οποίου έχουμε τον έλεγχο (FIR ΑΘΗΝΩΝ), σε ύψος πτήσης πολιτικών αεροπλάνων και με αδιάψευστο αυτόπτη μάρτυρα τον πιλότο της EGYPT AIR πτήση 797 Κάιρο – Βιέννη που είδε μπροστά του και ανέφερε την έκρηξη (οι επιβάτες της συγκεκριμένης πτήσης δεν κινδύνευσαν ;

Αυτοί που κόπτονται για την ασφάλειά μας στον αέρα και μας υποβάλλουν σε τόσο εξονυχιστικούς ελέγχους πώς αντέδρασαν ή τι μέτρα πήραν;).

»Αυτή η λογική θυμίζει τον επικίνδυνο πετροπόλεμο που κάναμε όταν είμαστε μικροί (οι παλαιότεροι θα το θυμούνται – ίσως να έχουν και σημάδια στο σώμα τους), χωρισμένοι σε αντίπαλες γειτονιές και που όταν έφτανε στο αποκορύφωμα και υπήρχε αίμα και κλάμα, στις φωνές των γονιών μας και των γειτόνων, εμείς προσπαθούσαμε να τους πείσουμε ότι απλώς παίζαμε και υποσχόμασταν ότι δεν θα το ξανακάνουμε (ενίοτε βέβαια δεν κρατούσαμε την υπόσχεσή μας, όμως υπήρχε η δικαιολογία της παιδικής μας ανωριμότητας…).

«Ενδεικτικά, δύο ημέρες μετά, οι “Τάιμς” του Λονδίνου σε πρωτοσέλιδο γράφουν:

“Οι δύο χώρες προσπάθησαν να υποβαθμίσουν το επεισόδιο, τονίζοντας την άρνηση του Τούρκου πιλότου να επιβιβαστεί στο ελικόπτερο διάσωσης” (το γεγονός της διάσωσης έχει σχολιασθεί από τις εφημερίδες και τις δημόσιες συζητήσεις των ημερών εκείνων).

«Η “Γκάρντιαν” σε πρωτοσέλιδο αναφέρει αυτό που υποψιαζόμαστε, αλλά δεν τολμούμε να παραδεχθούμε και να αντιληφθούμε ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις και για τις δύο χώρες…

Η μη γενίκευση του επεισοδίου και μετατροπή του σε σύρραξη οφείλεται σε τυχαίο γεγονός.

«Άραγε ως πότε η τύχη θα είναι με το μέρος και των δύο πλευρών εφόσον σε κάθε σύγκρουση και οι δύο πλευρές βγαίνουν ηττημένες;».

Οι λέξεις που σημάδεψαν την Ιστορία

Η απώλεια του Ήρωα Σμηναγού βύθισε τη χώρα στο πένθος. Τα όσα συνέβησαν μετά είναι λίγο ως πολύ γνωστά.

Η «αερομαχία» που ακολούθησε για τη διάσωση του Τούρκου πιλότου, που αρνήθηκε να επιβιβαστεί στο ελληνικό ελικόπτερο, η προσπάθεια να μην υπάρξουν «αψυχολόγητες» αντιδράσεις, η θλίψη και η οργή στους συναδέλφους του, η πίκρα που ακολούθησε για το θάνατο του πιλότου, του συζύγου, του πατέρα, του άξιου αξιωματικού που υπήρξε επιμελής ίκαρος και επίλεκτο μέλος της Π.Α. που τον ενέταξε στην ομάδα των 10 πρώτων χειριστών των F-16 Block 52+ του πιλότου που κατακτούσε πρωτιές υπηρετώντας στην 343 Μοίρα, τη μοίρα «ΑΣΤΕΡΙ».

Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας ανακοινώνει τα εξής:

«Την 21:00 της Κυριακής 28 Μαΐου 2006, με τη συμπλήρωση 128 ωρών, ολοκληρώθηκαν οι επιχειρήσεις έρευνας διάσωσης που ακολούθησαν το αεροπορικό δυστύχημα της 23ης Μαΐου 2006 στην περιοχή νοτιοανατολικά της Καρπάθου.

Η συγκέντρωση και η ανάλυση των ευρημάτων επιβεβαίωσε τον θάνατο του Σμηναγού (Ι) Ηλιάκη Κωνσταντίνου.

Ο Σμηναγός Ηλιάκης έπεσε κατά την εκτέλεση του καθήκοντος σε αποστολή αναγνώρισης τουρκικών αεροσκαφών εντός του FIR Αθηνών.

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί με τις δέουσες στρατιωτικές τιμές την Τετάρτη 31 Μαΐου 2006 και ώρα 11:00 από τον Ιερό Ναό της Μητρόπολης Χανίων.

Η σορός θα μεταφερθεί από το αεροδρόμιο Ελευσίνας στην 115 Πτέρυγα Μάχης στα Χανιά την 08:00, με αεροσκάφος C-27».

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ε. Μεϊμαράκης κήρυξε διήμερο επίσημο Στρατιωτικό Πένθος στις Ένοπλες Δυνάμεις, την 30ή και 31η Μαΐου 2006, οι Τούρκοι (που έφτασαν στο σημείο να διεκδικούν και… αποζημίωση!) συνέχισαν, ακόμα και την ημέρα της κηδείας του με πτήσεις στο Αιγαίο να προσπαθούν να κλέψουν λίγο από το ήθος του Ήρωα την ώρα που η Ελλάδα υποκλινόταν, ο επισμηναγός Λάμπρος Λαμπρινάκης με δάκρυα στα μάτια σημείωνε: «Αυτός που τον γκρέμισε δημιούργησε ένα νέο ιδανικό, που, πια, δεν θα μπορεί κανένας άλλος να γκρεμίσει».

Έκτοτε πολλοί προσπάθησαν να «αποκρυπτογραφήσουν» τι έγινε τότε. Πράγμα μάλλον δύσκολο. Όσο και αν απόρρητα στοιχεία είδαν το φως της δημοσιότητας, όσο και αν υπάρχουν φήμες για βίντεο που έχουν καταχωνιαστεί σε κάποιο συρτάρι, όσο και αν προσπαθούν πολλοί να βγάλουν άκρη για το τι συνέβη με το σχηματισμό «STAR 550» αλλά και το τι έγινε στο πλοίο που μάζεψε τον Τούρκο χειριστή.

Η «αποκρυπτογράφηση» της μετέπειτα στάσης της χώρας μας είναι ίσως πιο απλή υπόθεση με βάση τους «κανόνες» της «ψυχραιμίας», της «λογικής», της «διπλωματίας» του «κοινού συμφέροντος».

paraskevi13