Η ώρα είναι δώδεκα τα μεσάνυχτα και το άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο συνεχίζεται.

Η ομιλία Παπανδρέου

Όλοι ξέρουμε καλά την μεγάλη δυσκολία την οποία διαχειριζόμαστε.

Στρατηγική επιλογή μας ήταν και παραμένει να κάνουμε κάθε τι που να διασφαλίζει την κάθε ελληνική οικογένεια από τις ολέθριες συνέπειες μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας της χώρας μας.

Ξέρουμε ότι, κληρονομήσαμε αυτή την κατάσταση.

Αυτή η Κυβέρνηση δεν την…

δημιούργησε. Την διαχειρίζεται.

Και αυτή την χρεοκοπία την έχουμε αποφύγει μέχρι σήμερα.

Παραμένει για μας διακύβευμα και πρώτο μας μέλημα.

Δεύτερη στρατηγική μας επιλογή, που δεν θα υπήρχε καν ως ερώτημα – αλλά λόγω του τεράστιου βάρους του χρέους, των ενδογενών αδυναμιών και της Ελλάδας και της Ευρωζώνης – τέθηκε, είναι η παραμονή μας στο ΕΥΡΩ.

Θεωρήσαμε και θεωρούμε κατάκτηση της χώρας μας τη συμμετοχή στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ.

Για λόγους οικονομικούς, πολιτικούς, σιγουριάς για την κάθε ελληνική οικογένεια, μέχρι και εθνικής ασφάλειας.

Τρίτη μας επιλογή – αλλά και βασική μας δέσμευση και προεκλογικό πρόγραμμα – αποτελεί η σε βάθος αλλαγή ενός συστήματος, πολιτικού, οικονομικού, θεσμικού, που παρήκμασε εδώ και καιρό.

Εμείς έχουμε κάνει βήματα αλλαγών που καμία άλλη κυβέρνηση κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης δεν έχει καταφέρει.

Εχθρός μας η ανομία, η ατιμωρησία, η έλλειψη αίσθησης δικαίου, η ανισότητα, η αδιαφάνεια, η αναξιοκρατία, η διαφθορά και τελικά ένα ολόκληρο πλέγμα πρακτικών και νοοτροπιών που διόγκωσαν το πελατειακό, κοστοβόρο και αναποτελεσματικό κράτος.

Αυτά παραμένουν και αυτούς τους στόχους υπηρετούμε προς όφελος της ασφάλειας και σιγουριάς του πολίτη.

Αν χρειάζεται να κάνουμε την αυτοκριτική μας είναι ότι αφιερώσαμε – αναγκαστικά βέβαια – πολύ χρόνο να σώσουμε την Ελλάδα από την χρεοκοπία, να διαπραγματευόμαστε σκληρά και βέβαια αποτελεσματικά για να εγγυηθούμε ασφάλεια για την ελληνική οικονομία αλλά και την κάθε οικογένεια.

Δεν καταφέραμε να φέρουμε άμεσα στην κοινωνία μια νέα αίσθηση δικαίου, ευνομίας, δημοκρατικής λογοδοσίας.

Αντιθέτως, δικαίως αισθάνονται αρκετοί πολίτες ότι σήμερα πληρώνουν «το μάρμαρο» ενός παρωχημένου συστήματος, για να σώσουν την Ελλάδα από τον όλεθρο μιας χρεοκοπίας.

Τελικά, όμως, ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι το παρωχημένο σύστημα που μας οδήγησε εδώ.

Πολλά συμφέροντα μικρότερα ή μεγαλύτερα αντιδρούν στις αλλαγές που φέρνουμε.

Και εάν, όπως είπα, χρειάζεται να κάνουμε αυτοκριτική, πρέπει να είναι ότι μέχρι σήμερα δεν αισθάνθηκε ο Ελληνικός λαός ότι καταφέραμε να σπάσουμε τα συμφέροντα, μικρά ή μεγάλα, τις μικρές ή μεγάλες ολιγαρχίες που καταδυναστεύουν τον τόπο.

Επειδή έπρεπε να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας.

Εμείς αναγκαστήκαμε και με τόλμη δεσμευτήκαμε να σώσουμε την Ελλάδα.

Για να κερδίσουμε το χρόνο που χρειάζεται για να την αλλάξουμε σε βάθος.

Τώρα ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη τόλμη, πάντα με διαβούλευση, πάντα με δημοκρατικό τρόπο, αλλά με αποφασιστικότητα σε αυτές τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα.

Αυτές τις αλλαγές δεν θα τις φέρει κανένας σωτήρας.

Αυτές οι αλλαγές θα γίνουν δημοκρατικά, αυτές οι αλλαγές θα γίνουν με τρόπο που δείχνει νέα εμπιστοσύνη και αξιοπιστία στους δημοκρατικούς μας θεσμούς.

Γι’ αυτό είπα ότι, είμαι έτοιμος για τις μεγάλες αλλαγές που θα προωθήσουμε, να αξιοποιήσουμε ακόμα και το θεσμό του δημοψηφίσματος, για την ευρύτερη δυνατή συναίνεση ή και τη γνώμη όπως προβλέπει το σημερινό μας Σύνταγμα.

Για το λόγο αυτό -μια παρένθεση κάνω- θέλω άμεσα και από τον Υπουργό Εσωτερικών να φέρει τις απαραίτητες νομοθετικές ρυθμίσεις που επιτρέπουν να εφαρμόσουμε όταν χρειαστεί αυτή τη δημοκρατική πρόβλεψη του σημερινού Συντάγματος.

Αυτές οι αλλαγές προϋποθέτουν μια νέα θέσπιση αν θέλετε, της ελληνικής δημοκρατίας, όχι την κατάλυσή της.

Όχι τη βία, αλλά τη συμμετοχή και τη συνεργασία.

Όχι την αυθαιρεσία, αλλά την ευνομία και την αλλαγή, τη δημοκρατική αλλαγή.

Δηλαδή:

1. Δεν έχουμε να διαχειριστούμε μόνο την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου αλλά να δώσουμε ένα ευρύτερο μήνυμα / απάντηση στο συνολικότερο πρόβλημα που δικαίως απασχολεί την Ελληνική Κοινωνία. Και αποτελούσε το διακύβευμα των εκλογών του 2009.

2. Το πρόβλημα αυτό της Ελληνικής κοινωνίας συνοψίζεται στην απόγνωση για το αύριο, όχι μόνο λόγω της οικονομικής κατάστασης αλλά και της αδυναμίας, αναποτελεσματικότητας, ανικανότητας του πολιτικού / οικονομικού / μιντιακού / δικαστικού συστήματος να δώσει διέξοδο και με τρόπο δίκαιο και δημοκρατικό.

3. Η απάντησή μας στους πολίτες πρέπει να αναφέρεται στις αιτίες που δημιούργησαν την παρούσα κατάσταση. Δηλαδή, δεν μπορεί να χτυπάμε τα επιφαινόμενα. Δεν μπορούμε παρά να δούμε με αυτογνωσία τις ρίζες – όλοι μας – του προβλήματος. Αυτό προσδιορίζει και τον τρόπο με τον οποίο θα πάμε πάρα πέρα.

Δηλαδή, εμείς μιλούμε για το τρίπτυχο:

– αλλαγή στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα

– αλλαγή στο κράτος

– αλλαγή στο οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο της χώρας και όλα αυτά κάτω από την ομπρέλα ενός γνήσιου πατριωτισμού.

Γιατί σίγουρα δεν είναι πατριωτικό το να δημιουργείς χρέη και ελλείμματα.

Μιλάμε για ένα νέο πατριωτισμό που αναδύει μια συλλογική αντίληψη, πρακτική, συνέργεια και συμμετοχή.

Είναι πατριωτικό καθήκον να δημιουργήσουμε ένα κράτος, μια οικονομία και μια συνείδηση που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, με αίσθηση δικαίου και με εμπιστοσύνη στον ίδιο τον πολίτη.

Σε αυτήν την προσπάθεια περίμενα και περιμένω, απαιτώ αν θέλετε και ως πολίτης της χώρας, την ευρύτατη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων του Κοινοβουλίου.

Είναι ιστορικής σημασίας οι αποφάσεις μας και η στάση μας.

Θα κριθεί από αυτές η υπόσταση του έθνους, μας να μπορεί υπεύθυνα και αποτελεσματικά να προχωρά.

Και εμείς με αυταπάρνηση, με κόστος πολιτικό, να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες.

Για τον λόγο αυτό επιμένω και θα επιμείνω στην ευρύτερη δυνατή συναίνεση.

Ο Ελληνικός λαός – ακόμα περισσότερο η νεολαία της χώρας – διεκδικεί, απαιτεί μεγάλες και ανατρεπτικές αλλαγές σε ένα πολιτικό σύστημα που μας έφερε μέχρι εδώ.

Και δεν μιλώ απλά και μόνο για τις ευθύνες μας ως πολιτικοί.

Αλλά για τις θεσμικές αγκυλώσεις και νοοτροπίες που υπάρχουν στον επιχειρηματικό, μιντιακό, κρατικό, συντεχνιακό χώρο, και πολλά άλλα κέντρα, μικρές ή μεγαλύτερες ολιγαρχίες, που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο, που πλήττουν το δημόσιο συμφέρον.

Αυτή την αγανάκτηση την συμμερίζομαι.

Και εγώ τις αναλαμβάνω.

Κλήθηκα από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού να διαχειριστώ αυτή την κρίση.

Τα επόμενα χρόνια της θητείας μου ως Πρωθυπουργός, μέχρι τις επόμενες δηλαδή εκλογές, να κάνω ό,τι μπορώ, για να δημιουργήσω το υπόβαθρο μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας στην χώρα μας.

Για το πρόγραμμά μας και τα περιθώρια που έχουμε μπροστά μας:

1) Οφείλουμε να μείνουμε μέσα στους δημοσιονομικούς στόχους, στου στόχους μείωσης του ελλείμματος.

2) Σήμερα το άτυπο υπουργικό συμβούλιο, αύριο ο ΚΤΕ, μεθαύριο οι Επιτροπές στο Κοινοβούλιο – μαζί ακόμα και με τα άλλα κόμματα ή και φορείς – να εξετάσουμε κάθε τρόπο και ρυθμίσεις που σηματοδοτούν το αίσθημα δικαίου, που προστατεύουν τους αδύναμους, που επιμερίζουν τα βάρη με δίκαιο τρόπο.

3) Αλλά και ρυθμίσεις που κατά το δυνατόν δεν αναστέλλουν την αχτίδα φωτός στην αναπτυξιακή μας πορεία

Περιμένω, δηλαδή, μια ουσιαστική συζήτηση που δεν μένει στις αξιολογήσεις αλλά προχωρά σε κάθε τι εναλλακτικό και πιο πρόσφορο – που εκφράζει και τις δικές μας αξίες για δικαιοσύνη και ευνομία. Και αυτό το σημειώνω ιδιαίτερα.

Η λύση σε ένα τέτοιο πρόβλημα, σαν και αυτό που αντιμετωπίζει η χώρα μας, δεν θα έρθει μέσα από κάποια βοήθεια χωρίς κόστος.

Αυτόν τον ανεύθυνο λαϊκισμό πρέπει να τον καταπολεμήσουμε και ως νοοτροπία που κυριάρχησε στη χώρα μας για χρόνια.

Κάθε λύση συνεπάγεται προσπάθεια, φόρτο, ακόμα και θυσίες.

Θέλω, επίσης, να διευκρινίσω ότι δεν δεχόμαστε και ποτέ δεν δεχθήκαμε αυτή τη λογική των Επιτρόπων. Δεν ξέρω πώς αυτή η συζήτηση ξεκίνησε, ξέρω όμως ότι όταν ξεκίνησε, μετά συνειδητά πολλαπλασιάστηκε και στα Μέσα Ενημέρωσης με πολύ οργανωμένη σπουδή, με πολύ οργανωμένο τρόπο.

Θέλω να ξέρετε ότι, άλλο είναι να πρέπει για οικονομικούς λόγους και ένα χρέος που έχουμε απέναντι σε εταίρους μας, απέναντι σε πιστωτές μας να πάρουμε δύσκολες οικονομικές αποφάσεις, αλλά έχω τονίσει με κάθε τρόπο και σε κάθε γωνιά της γης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι δεν δεχόμαστε οτιδήποτε που θα μειώσει την δική μας αξιοπρέπεια, τα δικά μας βασικά κυριαρχικά δικαιώματα, είτε είναι η ψήφος, είτε είναι οι Επίτροποι, είτε είναι άλλες συμπεριφορές, ή απαιτήσεις παρόμοιας υφής.

Αυτό που έχω και προσωπικά ζητήσει από κράτη – μέλη της ΕΕ είναι να έρθουν εμπειρογνώμονες για να αξιοποιήσουμε την τεχνογνωσία τους σε διάφορους τομείς που χωλαίνουμε.

Θυμίζω επίσης, σε όλους ότι, το μεσοπρόθεσμο δεν είναι παρά ένα εργαλείο για να εξυγιάνουμε την οικονομία.

Η δημοσιονομική εξυγίανση είναι ζωτικά απαραίτητη, όμως η λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας δεν θα έρθει μόνο ούτε καν κυρίως από εκεί.

Το μεσοπρόθεσμο αποτελεί ένα τμήμα ενός ευρύτερου σχεδιασμού. Του Εθνικού Σχεδίου μας για την ανασυγκρότηση της χώρας.

Όπως το παρουσιάσαμε για πρώτη φορά τον Απρίλιο και όπως στην πορεία θα διευρύνεται και θα εξειδικευτεί ακόμα περισσότερο.

Και πρέπει να απαντήσουμε σε βασικά ερωτήματα των πολιτών, που αγωνιούν.

1) Αποτύχαμε; Μπορεί να μην τα κάναμε όλα στην εντέλεια, αλλά σίγουρα δεν αποτύχαμε. Έχουμε καταφέρει εντυπωσιακούς στόχους.

Αυτό το μήνυμα πρέπει να είναι απολύτως καθαρό από όλους μας.

Η χώρα μας πέτυχε σε ένα χρόνο τη μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος που πέτυχε ποτέ χώρα της Ευρωζώνης, ίσως και του ΟΟΣΑ.

Για το αν υπήρξαν φυσικά καθυστερήσεις ή αρρυθμίες επίσης κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας.

Ποτέ κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι τα κάναμε όλα τέλεια.

Βεβαίως, να μην ξεχνάμε και την πραγματικότητα, ότι μέσα σε λίγους μήνες κληθήκαμε να καλύψουμε δρόμο δεκαετιών.

Το επαναλαμβάνω: Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα έγιναν στην εντέλεια.

Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Αλλά ποτέ δεν έγιναν τόσα πολλά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

2) Δεύτερο ερώτημα: αφού δεν αποτύχαμε, γιατί οι αγορές δεν άνοιξαν;

Το αν άνοιξαν ή όχι οι αγορές, λίγο έχει να κάνει με το τι πέτυχε ή δεν πέτυχε η χώρα μας. Αν είχαμε πετύχει 5,5 μονάδες μείωσης του ελλείμματος, που ήταν η δέσμευσή μας, αντί για 5 θα είχαν ανοίξει οι αγορές;

Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε διεθνώς πρωτόγνωρες καταστάσεις στις οποίες οι εξελίξεις είναι απρόβλεπτες και εν πολλοίς δεν εξαρτώνται από εμάς. Έχουμε σήμερα 3 χώρες στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης με την αστάθεια στην Ευρωζώνη κάθε άλλο παρά να κοπάζει.

Ναι, και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ήσαν υπερβολικά αισιόδοξοι.

Καλοπροαίρετα, αλλά κάνουν και αυτοί λάθη.

Σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση.

Σήμερα, η χώρα μας πληρώνει και μια ευρύτερη αστάθεια και αυτό μας αναγκάζει να λάβουμε πρόσθετες δύσκολες αποφάσεις.

Για να μην δώσουμε λαβή είτε σε εκείνους που δυσκολεύονται να μας δώσουν και νέα βοήθεια είτε σε εκείνους που θέλουν να διακηρύξουν ότι η Ελλάδα απέτυχε.

Όμως οι εταίροι μας θέλουν και είναι έτοιμοι να βοηθήσουν.

Αρκεί να δουν ότι και εμείς είμαστε αποφασισμένοι.

Σήμερα, διακυβεύεται από τις αποφάσεις μας, αλλά και από την εν γένει στάση μας μέχρι το Συμβούλιο Κορυφής η ίδια η πατρίδα μας και το μέλλον της, καθώς η διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας δεν έχει ολοκληρωθεί.

Ακολουθούν κρίσιμες μέρες και εβδομάδες.

Κάθε τι που μπορούμε να κερδίσουμε για τον Έλληνα πολίτη και για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας το διεκδικήσαμε και θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε.

Όπως ξέρετε πολύ καλά η διεκδίκησή μας πετυχαίνει όταν και εμείς είμαστε συνεπείς.

Όπως με την επιμήκυνση του θεσμικού δανείου και την μείωση του επιτοκίου του.

Η στάση μας και οι αποφάσεις μας, τόσο ως Κυβέρνηση, όσο και στην Κ.Ο. μας αυτές τις μέρες έχουν ιστορική σημασία.

Και επαναλαμβάνω και σήμερα, ότι είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας η προσπάθεια αυτή να έχει πανεθνικά χαρακτηριστικά.

Ακόμα και τώρα καλώ όλα τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής να κλείσουμε τη διαπραγμάτευση μαζί. Με όποιο τρόπο θέλουν, ακόμα και με κοινές ομάδες εργασίας, όπως έχω ήδη προτείνει και έχουμε ήδη συζητήσει στη σύσκεψη των Πολιτικών Αρχηγών.

Όπως επίσης και θα επιδιώξω την υπερψήφιση του ΜΠΔΣ από μια ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή, ώστε να δώσουμε όλοι μαζί την εικόνα μιας χώρας ενωμένης και αποφασισμένης να δώσει τη μάχη.

Δεν μιλώ για την απαίτηση να υπερψηφιστεί το ΜΠΔΣ με 180 ψήφους.

Δεν κάνουμε εκβιασμούς.

Θεωρούμε ότι όλοι κατανοούν την εθνική ευθύνη. Το θέμα δεν είναι αριθμητικό, αλλά πολιτικό. Μιλώ για την καλλιέργεια της εθνικής συνεννόησης. Για την οποία θα συνεχίζω να δουλεύω. Δικαίως πολλοί αγανακτούν με όσα βιώνουν.

Αυτό το κίνημα να εξελιχθεί σε ένα πραγματικό κίνημα πολιτών που αντιδρούν σε κάθε ανομία, κάθε παρανομία, κάθε ρουσφέτι, κάθε χαριστική μεταχείριση, κάθε περιστατικό διαφθοράς, αυθαιρεσίας, αδικίας.

Κάθε φακελάκι, κάθε συναλλαγή κάτω από το τραπέζι, κάθε πρακτική που μας υποτιμά και δεν μας σέβεται.

Eμείς είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία.

Και σύμμαχός μας ο λαός που ζητά την αλλαγή.

Σήμερα εκδηλώνουν την αγωνία τους και το καταλαβαίνουμε όλοι καλά.

Ακόμα καλύτερο είναι αυτή η αγωνία να γίνει πρόταση και δράση, συμμετοχή για να βρούμε μαζί με τους πολίτες συγκεκριμένες λύσεις.

Σ’ αυτό προσθέτω και την αρχή που έχω διατυπώσει από το ξεκίνημα της θητείας μας.

Η αλλαγή της πατρίδας μας είναι υπόθεση όχι μιας κυβέρνησης, αλλά ενός ολόκληρου λαού.

πηγη