Με ένα πολύ ενδιαφέρον σκεπτικό το οποίο αξίζει να μας προβληματίσει στο πλαίσιο κάποιας αξιολόγησης της μέχρι στιγμής ελληνικής στάσης στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, η Βουλγαρία δεν συζητά και δεν αποδέχεται συμβ

Η είδηση προκύπτει από σχετικό τηλεγράφημα του βουλγαρικού ειδησεογραφικού πρακτορείου «Novinite», το οποίο επικαλείται δηλώσεις του προέδρου της Βουλγαρίας, Γκιόργκι Παρβάνοβ, ο οποίος κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην πρωτεύουσα της Σλοβενίας, τη Λουμπλιάνα, ανέφερε απαντώντας σε σχετική ερώτηση: «Μια λύση όπως το άνω ή το βόρεια Μακεδονία θα φέρει αντιδράσεις στο εσωτερικό της Βουλγαρίας. Κι αυτό γιατί η ‘Μακεδονία του Πιρίν’ αποτελεί μέρος της ‘βόρειας Μακεδονίας’ που ωστόσο ανήκει στη Βουλγαρία».

Δηλαδή, εάν επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε το βουλγαρικό σκεπτικό σε μια προσπάθεια να διακρίνουμε πεποιθήσεις και δυνατότητες εξεύρεσης συμβιβασμού, όλοι (πλην των Σκοπιανών που διεκδικούν… αποκλειστικότητα!) δέχονται τη «Μακεδονία» ως μια γεωγραφική οντότητα την οποίας τα εδάφη εσωκλείονται εντός των συνόρων περισσοτέρων του ενός κρατών.

Δεύτερον, οι πρωτοβουλίες του όποιου γείτονα που κατέχει τμήμα της γεωγραφικής περιοχής με το όνομα «Μακεδονία» επηρεάζει τα συμφέροντα της άλλης πλευράς.

Τρίτον, στην περίπτωση της Βουλγαρίας, μια φερόμενη ως ελληνική συμβιβαστική πρόταση (Άνω «Μακεδονία») απορρίπτεται, καθώς «στο πάνω τμήμα» της εν λόγω γεωγραφικής περιοχής, βρίσκεται και η «Μακεδονία του Πιρίν», η οποία ανήκει στη Βουλγαρία. Οι Βούλγαροι δηλαδή φοβούνται την έγερση αλυτρωτικών διεκδικήσεων από την ΠΓΔΜ, με «όχημα» το νέο όνομα, το «Βόρεια Μακεδονία»! Να πουν δηλαδή, αφού είμαστε αναγνωρισμένοι με αυτό το όνομα, οτιδήποτε περιγράφεται με αυτό τον τρόπο είναι δικό μας.

Όσο ακραίο κι αν φαίνεται σαν σκεπτικό, αυτή είναι η ανησυχία της Βουλγαρίας που την οδηγεί στην απόφαση να απορρίψει το «Βόρεια Μακεδονία». Κατά συνέπεια, εγείρεται το κάτωθι ερώτημα:

Γιατί η Ελλάδα ήταν παράλογη, όταν στην αρχή που ξέσπασε η διένεξη προέβαλε το παραπλήσιο επιχείρημα της χρήσης του ονόματος ως «αλυτρωτικού οχήματος»;

Η διαφορά μάλλον έγκειται στο ότι στη χώρα μας βρέθηκαν πολλοί αφελείς (ή μήπως όχι; Ιδίας προέλευσης με τους ημι-παράφρονες γραφικούς που «χαϊδεύονται» με τουρκικές «ανθρωπιστικές» οργανώσεις…) οι οποίοι ήταν έτοιμοι να καταδικάσουν τη χώρα τους και να χαρίσουν, επειδή έτσι… γούσταραν, το όνομα «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς… πηγη