Αποφυγή πρόωρων εκλογών έναντι παντός τιμήματος και αναζήτηση τρόπων για να νομιμοποιηθεί η πολιτική του.

Αυτοί είναι οι δύο στόχοι του Γ. Παπανδρέου. Το δημοψήφισμα θα μπορούσε να είναι μια λύση και φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός το σκέφτεται σοβαρά.

Ωστόσο, αν εξαιρέσει κανείς τον υπουργό Εσωτερικών, Γ. Ραγκούση, οι υπόλοιποι υπουργοί, οι περισσότεροι βουλευτές και σχεδόν όλα τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου στις πρόσφατες μαραθώνιες και με ψυχαναλυτικές λειτουργίες συνεδριάσεις, εξέφρασαν ζωηρές αντιρρήσεις.

Στην απορία του ίδιου του κ. Παπανδρέου «γιατί στις άλλες χώρες ισχύει ο θεσμός και δεν υπάρχει πρόβλημα;» η απάντηση από αρκετούς συντρόφους του ήταν ότι «το δημοψήφισμα θα διχάσει την κοινωνία και το κόμμα και, αν το χάσεις, τότε θα πας αναγκαστικά σε εκλογές».

 

Μάλιστα κορυφαίος υπουργός έλεγε στην «Κ.Ε.» πως, «όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, διατρέχουμε τον κίνδυνο να ηττηθούμε ακόμη κι αν θέσουμε ερώτημα που έχει μόνο αυτονόητη απάντηση.

Οι πολίτες είναι θυμωμένοι με την πολιτική μας και μπορεί να ψηφίσουν κόντρα στην κοινή λογική, για παράδειγμα ότι ο γάιδαρος πετάει, για να μας τιμωρήσουν»!

Από το μέγαρο Μαξίμου πάντως λένε ότι «ο πρωθυπουργός πιστεύει με φανατισμό στο δημοψήφισμα και επειδή είναι επίμονος δεν αποκλείεται να το κάνει αδιαφορώντας για τις αντίθετες απόψεις».

Σύμφωνα με συνομιλητή του ο προσφορότερος χρόνος είναι το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου, ενώ, σ’ ό,τι αφορά το δίλημμα που θα τεθεί, όλα είναι ανοικτά: «Μπορεί να είναι δραματικό και να έχει σχέση με τη θέση της χώρας στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, μπορεί όμως να αναφέρεται στο πολιτικό σύστημα ή τον εκλογικό νόμο».

Ο ίδιος πάντως στην ομιλία του στη Βουλή την Παρασκευή άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να γίνει δημοψήφισμα για τη νέα συνθήκη που θα αφορά τον μηχανισμό στήριξης.

Τα πάντα θα κριθούν από την έκβαση των μαχών στη σύνοδο κορυφής στις 23 και 24 Ιουνίου και στη Βουλή για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μερικές μέρες αργότερα:

«Εκεί θα φανεί αν το ελληνικό χρέος είναι διαχειρίσιμο και κατ’ επέκταση αν η κυβέρνηση είναι βιώσιμη» σύμφωνα με την εκτίμηση πρωτοκλασάτου παράγοντα του συστήματος εξουσίας.

Στην περίπτωση που το αποτέλεσμα της συνόδου δώσει ανάσες στον πρωθυπουργό και το μακροπρόθεσμο εγκριθεί από τη Βουλή, τότε αμέσως μετά θα προχωρήσει σε ριζικό ανασχηματισμό, ο οποίος θα περιλαμβάνει καρατομήσεις, αξιοποίηση εξωκοινοβουλευτικών στελεχών και αλλαγές στη δομή της κυβέρνησης.

Τούτη την ώρα ουδείς στοιχηματίζει ότι θα παραμείνουν στα πόστα τους ο Γ. Παπακωνσταντίνου και ο Φ. Σαχινίδης.

Κυκλοφόρησε μάλιστα η φήμη ότι ο κ. Σαχινίδης έχει υποβάλει την παραίτησή του ύστερα από τις επιθέσεις που δέχτηκε το οικονομικό επιτελείο από υπουργούς, βουλευτές και μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου.

Ο ίδιος το διαψεύδει σημειώνοντας στην «Κ.Ε.» ότι «δεν θα γίνω ρίψασπις και τρέσας (σ.σ.: δειλός)». Πάντως το μπαράζ επικρίσεων κατά Παπακωνσταντίνου-Σαχινίδη υποχρεώνει τον πρωθυπουργό να ψάξει για τους αντικαταστάτες τους.

Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει καταλήξει σε ποιον θα αναθέσει την ευθύνη για την οικονομική πολιτική.

Ακούγονται τα ονόματα του Μ. Χρυσοχοΐδη, του Α. Λοβέρδου, του προέδρου της Εθνικής Τράπεζας, Β. Ράπανου, του Γ. Στουρνάρα και βεβαίως του Λ. Παπαδήμου (μονίμως εδώ και καιρό).

Για τον τελευταίο οι πληροφορίες λένε ότι είναι πιθανόν να τοποθετηθεί στη θέση του αντιπροέδρου-επικεφαλής των υπουργείων του οικονομικού κύκλου.

Πιθανότατα θα κληθεί ν’ αναλάβει τον τομέα των αποκρατικοποιήσεων από τη θέση υφυπουργού η Ελενα Παναρίτη.

Μεγάλη συζήτηση γίνεται για το μέλλον του Ευ. Βενιζέλου. Παλιότερα είχε ακουστεί ότι μπορεί να γίνει ή αντιπρόεδρος ή υπουργός Οικονομικών.

Πάντως κάποιες παρεμβάσεις του υπουργού Αμυνας το τελευταίο διάστημα έχουν ενοχλήσει το μέγαρο Μαξίμου. Ο κ. Βενιζέλος έχει υποστηρίξει ότι «είναι στρατιώτης της παράταξης».

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα δεχόταν οποιοδήποτε υπουργείο: «Δεν είμαι δεμένος με την καρέκλα του υπουργού» επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία.

Βεβαίως εκτός κυβέρνησης μπορεί να γίνει πόλος συσπείρωσης των διαφωνούντων κι αυτό δεν θα το ήθελε ο πρωθυπουργός.

Το άλλο ερώτημα είναι τι θα κάνει με τους υπουργούς που θεωρούνται «δικοί του άνθρωποι».

Ο Γ. Ραγκούσης μάλλον δεν απειλείται. Για τον Γ. Παπακωνσταντίνου λέγεται ότι θα μετακινηθεί, είτε στο Αμυνας, είτε στο Εξωτερικών.

Ο Δ. Δρούτσας και η Τίνα Μπιρμπίλη έχουν συγκεντρώσει την οργή πολλών βουλευτών, ενώ η Λούκα Κατσέλη έχει ενοχλήσει με τη στάση της, και την τρόικα, και ορισμένους συναδέλφους της στην κυβέρνηση.

Δεν αποκλείεται επίσης ο Δ. Ρέππας να επιστρέψει σ’ έναν ρόλο που γνωρίζει καλά, αυτό του συντονιστή, με γραφείο στο μέγαρο Μαξίμου.

Ο ίδιος δεν κρύβει την επιθυμία του να φύγει από το υπουργείο Υποδομών.

Οι περισσότεροι υφυπουργοί δεν πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, και γιατί δεν έχουν προσφέρει κάτι σημαντικό, και γιατί πρέπει να αξιοποιηθούν και άλλοι βουλευτές προκειμένου να εκτονωθεί το κλίμα.

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θέλει τον πρωθυπουργό να προτείνει θέση στον Γ. Φλωρίδη, παρά το γεγονός ότι ο βουλευτής Κιλκίς έχει προκαλέσει με τις τελευταίες παρεμβάσεις του πονοκεφάλους στο μέγαρο Μαξίμου.

Δεν είναι σίγουρο πάντως ότι ο κ. Φλωρίδης θα δεχθεί.

Ο ίδιος δημοσίως έχει πει ότι θεωρεί απαραίτητες προϋποθέσεις για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση την ύπαρξη κεντρικού σχεδίου και τη συγκρότηση διευθύνουσας ομάδας.

Με τη Βάσω Παπανδρέου οι σχέσεις του πρωθυπουργού είναι ψυχρές, άλλωστε η κ. Παπανδρέου έχει πρωτοστατήσει στην πολεμική κατά της οικονομικής πολιτικής, αφήνοντας συχνά δηλητηριώδεις αιχμές για το πολιτικό εκτόπισμα του οικονομικού επιτελείου, ενώ αίσθηση είχαν δημιουργήσει οι υπαινιγμοί της για την ύπαρξη ιδιοτελών κινήτρων πίσω από κάποιες αποφάσεις.

πηγη