Και ο λαϊκισμός, το εθνικό μας σπορ, δεν μπορεί παρά να έχει τα όριά του!

Κάτι που φαίνεται ότι ορισμένοι του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας δεν μπορούν να το αντιληφθούν και έχουν… κατακτήσει νέα ρεκόρ αερολογίας και εξειδίκευσης στο τάισμα των οπαδών τους με κουτόχορτο.

Τι να πει κανείς όταν ακούει εκπρόσωπο του κόμματος να ωρύεται στο πλαίσιο τηλεοπτικής εκπομπής ότι «οι εφοπλιστές πληρώνουν φόρο λιγότερο από το παράβολο που πληρώνουν οι μετανάστες», για να συμπληρώσουν ότι «ο πλούτος ανήκει στον ελληνικό λαό».

Προφανώς ο άνθρωπος είναι ή απατεώνας ή ανόητος. Άλλη εξήγηση δεν χωράει. Διότι ας του πει κάποιος ότι οι εταιρείες των Ελλήνων εφοπλιστών ΔΕΝ έχουν την έδρα τους στην Ελλάδα, αλλά στο εξωτερικό, άρα τα κέρδη τους θα φορολογηθούν, είτε του αρέσει είτε όχι, στη χώρα δραστηριοποίησης.

Επίσης, να πει κάποιος σε αυτούς τους φαιδρούς σαλτιμπάγκους της πολιτικής – ορδές εξ αυτών φύονται και σε άλλα κόμματα, λέγοντας άλλες ανοησίες περιωπής – ότι αυτοί με την αλλοπρόσαλλη «ιδεολογία» τους συμπεριφορά τους έχουν στερήσει από τον ελληνικό λαό πολύτιμους πόρους τους οποίους χάσαμε επειδή κάποιοι εμμένουν στον παραλογισμό της υπέρογκης φορολόγησης, χωρίς κανένα απολύτως αντίκρισμα, διότι οι υπηρεσίες που «απολαμβάνουμε» είναι απλώς άθλιες, στην κυριολεξία ΑΝΤΙΚΙΝΗΤΡΟ για την επίδειξη «πατριωτικής φορολογικής συμπεριφοράς».

Διότι όταν κάποιοι λεβέντες σαν και του λόγου του «αγωνίζονταν» σε καθημερινή βάση, άλλοι δούλευαν και παρήγαγαν πλούτο, τον οποίο θέλει να κατασχέσει ο εν λόγω ρεμπεσκές για να υλοποιήσει το «όραμα» του σοσια-ληστρικού του παραδείσου!

Και για να μη μας κατηγορήσουν ότι… κρύβουμε «φασιστικά αντανακλαστικά», να αναφέρουμε ότι προσυπογράφουμε απολύτως το: «Καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, σοσιαλισμός είναι… το ακριβώς αντίθετο»! Και σκασίλα μας αν μας κατηγοριοποιήσει στην «απολιτίκ» νεολαία με τις τάσεις μηδενισμού.

Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να χαριστούμε σε άτομα τα οποία δηλητηριάζουν και κοιμίζουν τον κόσμο – τους ελάχιστους που πείθονται από τέτοιες, εξόφθαλμα, μπαρούφες – με τα χρεοκοπημένα ιδεολογήματά τους.

Διότι αφού τους αρέσει αυτή η αερολογία, θα πρέπει να εξηγήσει το ΠΑΜΕ τις τρομακτικές του διαχρονικές ευθύνες (παλαιότερα λεγόταν αλλιώς ο «αγωνιστικός» συνδικαλισμός ορισμένων εργατοπατέρων) για το ότι περισσότερα από 4.000 ελληνόκτητα πλοία δεν περνάνε ούτε απ’ έξω από τα ναυπηγεία, όπως καταγγείλαμε σε πρόσφατο κεντρικό θέμα που αναρτήσαμε στην ιστοσελίδα μας.

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτοί υπεύθυνοι. Διότι αυτά τα πλοία που δημιούργησε το ελληνικό επιχειρηματικό – εφοπλιστικό δαιμόνιο ΔΕΝ είναι περιουσία του λαού όπως οι σύγχρονοι Γκέμπελς υποστηρίζουν. Είναι περιουσία αυτών που τα δημιούργησαν, είτε αρέσει είτε όχι, επειδή συχνά έφυγαν με μια αλλαξιά ρούχα στην ξενιτιά και δημιούργησαν πλούτο. Και αυτοί με τις παράλογες απαιτήσεις τους έχουν στερήσει πολύτιμους πόρους από την κοινωνία που τόσο τους χρειάζεται. Διότι με το επιχειρηματικό περιβάλλον που έχουμε δημιουργήσει, μόνο συναισθηματικοί λόγω καταγωγής, ή καθυστερημένοι νοητικά επιχειρηματίες θα ερχόντουσαν να επενδύσουν.

Παρόλα αυτά υπάρχουν και συναισθηματικοί.

Για παράδειγμα, ο μακαρίτης πλέον, εφοπλιστής καπετάν-Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ο οποίος ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπέστειλε την ελληνική σημαία από τα καράβια του και είχε ως κανόνα να έχει ελληνικά πληρώματα.

Και πολλά από τα χρήματα που δημιούργησε (έχοντας φύγει κι αυτός από τον τόπο του με μια αλλαξιά ρούχα…) επέστρεψε και τα επένδυσε στον τόπο του, σε μια ξενοδοχειακή μονάδα που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις καλύτερες παγκοσμίως. Για να φέρει συνάλλαγμα στον τόπο του, στη Δυτική Πελοπόννησο.

Για να δουλεύει ο κόσμος και να μην τον εγκαταλείπει. Μια καλή κουβέντα δεν άκουσε όμως.

Αντίθετα, αντιμετώπισε το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας που του έβαζε τρικλοποδιές. Δεν δείλιασε όμως και πριν αφήσει τεράστιο κενό με τον θάνατό του, ευτύχισε να δει το έργο του τελειωμένο.

Και για να μην «τα χώνουμε» μόνο σε μία πλευρά, είναι και άλλοι, πιο προβεβλημένοι, υποτίθεται πιο σύγχρονοι.

Που όταν έπεσε η ιδέα να δοθεί το όνομά του στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας, έγινε χαμός και αντιπρότειναν τον Παπαφλέσσα… Που να μπορούσαν να φανταστούν τι θα τους έλεγε ο μεγάλος Έλληνας εάν μπορούσε να τους μιλήσει…

Σε πείσμα όλων αυτών τους οποίου κατηγορούμε ότι κατέστρεψαν τη χώρα που τόσο αγαπάμε, εμείς δεν θα πάψουμε να στηρίζουμε την υγιή επιχειρηματικότητα και να θαυμάζουμε όλους όσοι τα κατάφεραν, κυρίως στο εξωτερικό, δοξάζοντας το όνομα της χώρας από την οποία προήλθαν, με πολλούς από εμάς να έχουμε κατορθώσει σήμερα να την καταντήσουμε περίγελο.

Θα συνεχίσουμε να σιχαινόμαστε τους επαγγελματίες του συνδικαλισμού και της πολιτικής και θα ψάχνουμε – ιδεαλιστικά έστω – για πολιτικούς, στρατιωτικούς, επιχειρηματίες κ.λπ. οι οποίοι έχουν την Ελλάδα στην καρδιά τους και εμφορούνται από την επιθυμία όχι απλά… να τα κονομήσουν και να περνάνε καλά, αλλά να αφήσουν κάτι πίσω τους, κάτι δημιουργικό, όχι τροφή για κουτσομπολιά στις κοσμικές στήλες και τις φυλλάδες κάθε απόχρωσης.

Μόνο έτσι θα ορθοποδήσουμε.

Και να είναι βέβαιοι, εργατοπατέρες και η κρατικοδίαιτη επιχειρηματική τάξη της Ελλάδας που πεθαίνει, για να γεννηθεί η νέα Ελλάδα, με τη νέα γενιά η οποία στην πλειοψηφία της έχει κατανοήσει τα εγκλήματα των προηγούμενων, πολλές φορές βέβαια εξ αμελείας και άγνοιας. Και όλοι αυτοί που περιγράφτηκαν παραπάνω, θα αποτελέσουν μια μαύρη σελίδα στην Ιστορία της.

Διότι άλλο οι κοινωνικοί αγώνες και άλλο η συστηματική τεμπελιά και η επιθυμία να βουτήξεις ό,τι έχει δημιουργήσει ο άλλος, κατηγορώντας όλους τους επιχειρηματίες συλλήβδην για… ληστεία του λαού.

Κι αν κάποιοι ονειρεύονται επαναστάσεις κοινωνικές και βλέπουν για το εαυτό τους το ρόλο του «νέου Λένιν» (κάποιοι προσπαθούν να τους μοιάσουν και εμφανισιακά…), να τους πληροφορήσουμε ότι αν και καπιταλιστές δεν είμαστε, τα όνειρα για «παραδείσους» βγαλμένους μέσα από χρεοκοπημένες ιδεολογίες, δεν μας αφορούν, δεν τα επιθυμούμε και δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια ώστε να μας καταστρέψουν.

Θέλουμε να έχουμε την ελευθερία να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο και να προοδεύσουμε.

Διότι αλλιώς πρέπει να αμείβεται κύριοι αυτός που εργάζεται 17 και 18 ώρες το 24ωρο και αλλιώς αυτός που επιλέγει – δικαίωμά του αναμφισβήτητο – να εργάζεται το οχτάωρό του και να πηγαίνει σπίτι του ή οπουδήποτε αλλού.

πηγη