«Μέχρι στιγμής έχουμε περίπου 300 καινούργιους Τούρκους συνδρομητές» λέει ο κ. Βασιλειάδης.

Περίπου τριακόσιους καινούργιους τούρκους συνδρομητές, οι οποίοι δεν μιλούν ελληνικά αλλά προμηθεύονται την εφημερίδα σε ηλεκτρονική μορφή, έχει αποφέρει ως τώρα η καμπάνια σωτηρίας της «Απογευματινής», της ελληνικής ομογενειακής εφημερίδας της Κωνσταντινούπολης.

«Προς το παρόν αυτό αρκεί για να μας δώσει ένα φιλί της ζωής και να μην προχωρήσουμε στο κλείσιμο της εφημερίδας που είχε αρχικά προγραμματιστεί για τη 12^η Ιουλίου, ημέρα των γενεθλίων της» λέει ο 72χρονος κ. Μιχάλης Βασιλειάδης, εκδότης της εφημερίδας.

«Βέβαια ελπίζουμε να βρεθεί μια πιο μόνιμη λύση. Ηδη συζητιέται να ληφθούν κάποια μέτρα στήριξης της εφημερίδας, όχι μόνο της δικής μας αλλά και των άλλων μειονοτικών από την τουρκική κυβέρνηση.

Όπως, π.χ., να δημοσιεύονται και σε εμάς, αντί αμοιβής, ορισμένες διοικητικές αποφάσεις» λέει ο κ. Βασιλειάδης.

Η εκστρατεία διάσωσης της «Απογευματινής», μιας εφημερίδας που μετράει 86 χρόνια ζωής και φτάνει και στα 600 ελληνικά νοικοκυριά της Κωνσταντινούπολης, ξεκίνησε στα τέλη Ιουνίου.

Ο εκδότης της εφημερίδας, πρόσωπο γνωστό και αξιοσέβαστο σε όλη την κοινωνία της Κωνσταντινούπολης, βρέθηκε σε εκδήλωση του Κέντρου Ερευνών TΕSEV με θέμα την πορεία εκδημοκρατισμού της Τουρκίας.

Ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν και το μέλλον του Τύπου.

Ο κ. Βασιλειάδης πήρε τον λόγο και αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο μειονοτικός Τύπος, ειδικότερα η «Απογευματινή», αλλά και στην απόφασή του να κλείσει την εφημερίδα.

Η εκδήλωση μεταδιδόταν απευθείας μέσω του Διαδικτύου. Την παρακολούθησε ο κ. Κερέμ Σεζερί, μεταπτυχιακός φοιτητής κοινωνιολογίας στην Ολλανδία.

«Δημιούργησα μαζί με φίλους μια σελίδα στο facebook, η οποία καλούσε σε στήριξη της ελληνικής εφημερίδας.

Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα η σελίδα συγκέντρωσε χιλιάδες φίλους.

Κάποιοι έγιναν και συνδρομητές κι ας μη γνώριζαν τη γλώσσα» λέει ο κ. Σεζερί.

Θεωρεί πως εφημερίδες σαν την «Απογευματινή» ή τις αντίστοιχες αρμενικές μειονοτικές εφημερίδες αποτελούν κομμάτι της ιστορίας και του πολιτισμού της Τουρκίας. Δεν το έκανε όμως μόνο γι’ αυτό.

«Ως πολίτης του τουρκικού κράτους θεωρώ πως είναι χρέος μου απέναντι στους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης. Τα Σεπτεμβριανά του ’55 ή οι απελάσεις του ’64 ήταν κρατικές πολιτικές επιλογές» λέει ο κ. Κερέμ.

 Δεν στέκεται μόνο στους συμβολικούς και πολιτικούς λόγους. «Όπως μου εξήγησε και ο κ. Βασιλειάδης, ο μέσος όρος ηλικίας της κοινότητας είναι αρκετά μεγάλος, Αρκετοί δεν χρησιμοποιούν καθόλου το Ίντερνετ.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους η «Απογευματινή» είναι πολύ σημαντική».

 Η πλειοψηφία των νέων τούρκων συνδρομητών της «Απογευματινής» είναι άτομα ανώτερου μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου.

Ακόμη πιο σπουδαίο είναι ότι οι νέοι συνδρομητές της – οι περισσότεροι τουλάχιοστον – δεν γνωρίζουν ελληνικά για να μπορούν και να τη διαβάζουν. Τη στήριξαν όμως μόνο και μόνο για να μη χαθεί μία σελίδα της Ιστορίας της Κωνσταντιπούλης,

Ο κ. Βασιλειάδης ξεχωρίζει κάποιες περιπτώσεις: «Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από φίλο μου τούρκο πανεπιστημιακό, ο οποίος μου είπε: «Βασιλειάδη, εσύ μπορεί να βγάζεις την εφημερίδα μόνος σου, δεν θα σε αφήσουμε όμως να την κλείσεις μόνος σου«.

Επίσης η περίπτωση μιας Τουρκάλας, πανεπιστημιακός και αυτή, η οποία βιαζόταν να γραφτεί συνδρομήτρια, γιατί την άλλη μέρα θα έμπαινε, όπως μου είπε, στο χειρουργείο».

 Αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινότητα της Πόλης αριθμεί περίπου 2.000 μέλη, αριθμός που είναι δύσκολο να αυξηθεί.

«Ίσως η κρίση και οι οικονομικές ευκαιρίες που υπάρχουν για ανθρώπους με προσόντα στην Κωνσταντινούπολη να μπορούν να μεγαλώσουν την ελληνική κοινότητα.

Ήδη υπάρχουν αρκετοί προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές στα πανεπιστήμια.

Όσοι έχουν έρθει σε αυτή την πόλη την έχουν ερωτευθεί. Αν το τουρκικό κράτος δώσει άδειες παραμονής και εργασίας είναι πιθανόν να θελήσουν να παραμείνουν εδώ για να εργαστούν», λέει ο κ. Βασιλειάδης.

 Ιστορία 86 ετών

Το πρώτο φύλλο της «Απογευματινής» κυκλοφόρησε την 12^η Ιουλίου 1925. Σύμφωνα με τον σημερινό εκδότη της, «τη δεκαετία του ’20 ήταν ίσως η πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Τουρκίας , πουλώντας πάνω από 30.000 φύλλα.

Δεν την αγόραζαν μόνο Έλληνες αλλά και Τούρκοι που είχαν έρθει από την ελληνική επικράτεια με την ανταλλαγή πληθυσμών».

 Η κυκλοφορία της εφημερίδας ακολούθησε τη φθίνουσα πορεία του ελληνισμού της Πόλης.

Όταν το 2002 ο κ. Βασιλειάδης ανέλαβε την έκδοσή της, κυκλοφορούσε σε μόλις 80 φύλλα.

«Στόχος μου έγινε να μπει η «Απογευματινή» και στα 600 ελληνικά νοικοκυριά της Πόλης, κάτι που το κατάφερα».

Ως πριν από λίγους μήνες η εφημερίδα επιβίωνε χάρη κυρίως στις διαφημιστικές καταχωρίσεις και δημοσιεύσεις της ελληνικής κοινότητας.

Η οικονομική κρίση και άλλοι λόγοι όμως μείωσαν τα έσοδα σε δραματικό βαθμό τους τελευταίους μήνες, με αποτέλεσμα ο εκδότης της -και άνθρωπος που γράφει σχεδόν όλη την εφημερίδα καθημερινά- να εκδίδει την εφημερίδα εις βάρος της τσέπης του.

«Έμπαινα μέσα 150 ευρώ κάθε μέρα» ισχυρίζεται.

 Έτσι πήρε την απόφαση να κλείσει την εφημερίδα, απόφαση που προς το παρόν ανεστάλη χάρη στην κινητοποίηση, όχι τόσο της αδύναμης ελληνικής κοινότητας, αλλά των Τούρκων της Πόλης.

πηγη