Η εισήγηση του πρωθυπουργού στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο:

«Θέλω να αναφερθώ κατ’ αρχάς στα τραγικά γεγονότα της Νορβηγίας. Έχω επικοινωνήσει τηλεφωνικά μαζί του και έχω στείλει επιστολή στον Jens Stoltenberg, τον Πρωθυπουργό της Νορβηγίας, αλλά νομίζω ότι και εδώ, στο Υπουργικό Συμβούλιο, πρέπει να εκφράσουμε ομοθύμως τα συλλυπητήριά μας και τη συμπαράστασή μας στο Νορβηγικό λαό και στη Νορβηγική Κυβέρνηση, καθώς βέβαια και στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Νορβηγίας και, κυρίως, στους γονείς και τους συγγενείς των θυμάτων και των τραυματιών.

Και να θυμίσω ότι, η Νορβηγία, ήταν μία από τις χώρες που είχαν σταθεί στο πλάι της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και που είχαν τόσο μεγάλη και έντονη παρουσία και ξεκάθαρη θέση. Να θυμίσω, επίσης, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, επειδή δεν μπορούσε να έχει ελληνικό διαβατήριο -από κάποια στιγμή και μετά, δεν του έδινε η χούντα – είχε νορβηγικό διαβατήριο. Αυτό ακριβώς δείχνει και την αλληλεγγύη που έδειξαν στη χώρα μας.

Εκφράζουμε όλοι τον αποτροπιασμό μας γι’ αυτή τη βία, τον φονταμενταλισμό που, όπως κατανοούμε, δεν έχει καμία σχέση με μία θρησκεία, έχει σχέση με την αντίληψη της απολυτότητας, του απολυταρχισμού, της έλλειψης σεβασμού και ανοχής στο διαφορετικό – βαθιά αντιδημοκρατικές αντιλήψεις, τις οποίες πρέπει να καταπολεμήσουμε και να αντιμετωπίσουμε, και στην Ευρώπη και παγκοσμίως. Γιατί αυτά τα φαινόμενα της βίας, που ζει δυστυχώς η Ευρώπη ή και άλλες περιοχές της γης, είναι φαινόμενα που υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμένης Παρασκευής, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Όπως έχω πει, με την απόφαση αυτή, η χώρα μας έκανε ένα καθοριστικό βήμα στην αντιμετώπιση του πιο καυτού της προβλήματος, του υπέρογκου χρέους, που η Κυβέρνησή μας κλήθηκε να διαχειριστεί.

Αύριο, θα έχω επίσης την ευκαιρία να απευθυνθώ στην Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, τόσο για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής, όσο και για τις προτεραιότητές μας το προσεχές διάστημα.

Θα περιοριστώ λοιπόν, σήμερα, στο να παρατηρήσω πως η φύση των νομοσχεδίων που συζητάμε, αντανακλά ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνουμε εφεξής: με μεγαλύτερη ορμή τώρα και πιο απερίσπαστοι από ό,τι μέχρι σήμερα, είμαστε σε θέση να ανοίξουμε όλο και περισσότερο την ατζέντα των μεγάλων θεμάτων και των μεγάλων αλλαγών, που βάζουν τη χώρα μας σε μια διαφορετική τροχιά.

Είναι η ώρα, με μεγαλύτερη δύναμη πια και αξιοποιώντας κάθε μέρα μέχρι το τέλος της θητείας μας, να προωθήσουμε μεγάλες αλλαγές που ανατρέπουν τα κακώς κείμενα – κακώς κείμενα πολλών ετών, δεκαετιών πολλές φορές – και βάζουν το θεμέλιο για μια χώρα καλύτερη, πιο δίκαιη, πιο δημοκρατική.

Και αν μέχρι σήμερα εξασφαλίσαμε μια ασπίδα προστασίας και καλύτερες προοπτικές, τώρα είναι ευθύνη δική μας, όλων των Ελλήνων, να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία για αλλαγές, μέσα σε ένα κλίμα μεγαλύτερης σιγουριάς. Αλλαγές που εμπεδώνουν την ασφάλεια, την ευνομία, τη δικαιοσύνη και κάνουν την Ελλάδα ελκυστική για επενδύσεις, αλλά και για την ποιότητα ζωής που εμείς επιδιώκουμε και διασφαλίζουμε.

Πριν αναφερθώ όμως στα νομοσχέδια, θέλω να κάνω μια παρατήρηση για την προετοιμασία μας, ενόψει της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου. Πέρα από την κατάλληλη και ουσιαστική προετοιμασίας μας, θα ήθελα να προσέξουμε και την επιτόπου παρουσία μας, ως Κυβέρνηση.

Είναι μια εποχή πρωτόγνωρης δημοσιονομικής προσπάθειας, με περιορισμό δαπανών παντού, και η ΔΕΘ δεν εξαιρείται της προσπάθειας αυτής, τόσο ουσιαστικά, όσο και συμβολικά. Θα παρακαλέσω, λοιπόν, για το λόγο αυτό, τον κάθε Υπουργό να μεριμνήσει, ώστε το σύνολο των υπηρεσιών του Υπουργείου του και των εποπτευόμενων φορέων, να αντιμετωπίσει την παρουσία στη ΔΕΘ με ένα ανάλογο πνεύμα εξοικονόμησης πόρων – μια λιτή παρουσία.

Ειδικότερα, θα πρέπει να αξιολογήσετε αυστηρά τη σκοπιμότητα της παρουσίας στελεχών του Υπουργείου σας στη ΔΕΘ, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής ηγεσίας. Είναι χρήσιμο, η φυσική παρουσία να περιοριστεί στα αυστηρώς απαραίτητα, με βάση τις αρμοδιότητες ή τις επιτόπου ανάγκες, κατά τις ημέρες της παρουσίας μας εκεί. Και αυτό αφορά και στους Υφυπουργούς, τους Γενικούς και Ειδικούς Γραμματείς και τους συνεργάτες.

Να αξιολογήσετε, επίσης, την παρουσία εκπροσώπων των εποπτευόμενων φορέων, περιορίζοντάς την στα αυστηρώς απαραίτητα πλαίσια – παραδείγματος χάρη, μόνο αν υπάρχει ειδικός λόγος παρουσίας ή αν ο φορέας έχει δικό του περίπτερο στην Έκθεση, φροντίζοντας και πάλι η εκπροσώπηση να είναι όσο πιο λιτή και ολιγομελής γίνεται.

Σε ό,τι αφορά τα νομοσχέδια, όπως είπα και προηγουμένως, το σημερινό Υπουργικό Συμβούλιο είναι ενδεικτικό της δουλειάς που έχουμε μπροστά μας και της προσπάθειας να αλλάξουμε φυσιογνωμία.

Πρώτα απ’ όλα, με το σχέδιο νόμου «Αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα, της φαρμακοδιέγερσης, των προσυνεννοημένων αγώνων και λοιπές διατάξεις», κάνουμε και εδώ ένα αποφασιστικό βήμα.

Είχα προ ολίγου την ευκαιρία να ανταλλάξω απόψεις και με τον Πρόεδρο της UEFA, τον κ. Platini, για τη μεγάλη αυτή προσπάθεια που καταβάλλουμε, για την οποία ευελπιστούμε στην αγαστή – όπως είχαμε μέχρι τώρα – συνεργασία μας με την UEFA, προκειμένου να βάλουμε τάξη και να εμπεδώσουμε τη διαφάνεια στο χώρο αυτό.

Η προσπάθεια εξυγίανσης στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού είναι καθοριστική για ουσιαστικούς και συμβολικούς λόγους. Είναι σημαντικό, όχι μόνο το πώς λειτουργεί το ποδόσφαιρο και πώς θα ξαναγεμίσουν τα γήπεδά μας, αλλά και το πώς θα επικρατήσει ο υγιής ανταγωνισμός. Και είναι εξαιρετικά κρίσιμο και για να αρχίσει να επικρατεί κλίμα ευνομίας παντού στη χώρα μας.

Και στην προσπάθεια αυτή, δεν θα διστάσουμε προ ουδενός, όσον αφορά τις αρμοδιότητες της Κυβέρνησης, σεβόμενοι βέβαια την ανεξαρτησία των φορέων του αθλητισμού. Πάντως, κανείς στο παρελθόν δεν τόλμησε να παρέμβει τόσο δυναμικά.

Και σε ό,τι αφορά την καταστολή, θα κινηθούμε πάντα σε συνεργασία με την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, αλλά και σε ό,τι αφορά πια τη ρύθμιση του χώρου, την αυστηροποίηση των ποινών για τα επεισόδια, τη σύσταση εκείνων των φορέων που απαιτούνται για την καταπολέμηση της βίας, καθώς και την επιβολή αυστηρών υποχρεώσεων στις ομάδες, εφόσον επιθυμούν να δραστηριοποιούνται στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού. Είναι άλλη μια ρήξη με ένα κατεστημένο, που για χρόνια λειτουργούσε ανενόχλητο, ενώ η Πολιτεία έκανε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Για εμάς, ο αθλητισμός είναι και χώρος παιδείας, διαπαιδαγώγησης σε αρχές και κανόνες, σεβασμού του αντιπάλου, χώρος πραγματικής εκεχειρίας από τα καθημερινά, χώρος ανάδειξης ικανοτήτων, ευγενούς προσπάθειας, αλλά και χαράς, ενός παιχνιδιού.

Ο αθλητισμός είναι έννοια ταυτισμένη και με την παράδοσή μας, με το Ολυμπιακό πνεύμα, με τη σύζευξη πολιτισμού και αισθητικής. Ένας χώρος, που επιτρέπει στο νέο να δοκιμάσει και να αναπτύξει τις δυνάμεις του, αλλά και να αποκτήσει αίσθηση της υγείας του σώματός του, της ευζωίας.

Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, θα ήθελα και στο Υπουργικό Συμβούλιο, να κάνω μνεία σε μια μεγάλη προσωπικότητα της τέχνης και του πολιτισμού που «έφυγε», στον Μιχάλη Κακογιάννη, στην εμβληματική φυσιογνωμία του, αλλά και στην προσφορά του στην εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, καθώς και στους αγώνες του Ελληνισμού για δημοκρατία και δικαιοσύν

Το δεύτερο νομοσχέδιο που έχουμε σήμερα, είναι το σχέδιο νόμου «Διεύρυνση της άμεσης και συμμετοχικής Δημοκρατίας, με τη διενέργεια δημοψηφίσματος». Κάνουμε το πρώτο αποφασιστικό βήμα, για να εμπεδώσουμε στην πράξη και να βάλουμε στην ημερήσια διάταξη του πολιτεύματός μας ένα νέο και σημαντικό εργαλείο εμβάθυνσης της Δημοκρατίας μας.

Τόσα χρόνια, κανείς δεν φρόντισε ή μάλλον δεν ήθελε να ενεργοποιήσει τη συγκεκριμένη διάταξη του Συντάγματός μας. Αυτή η διάταξη επιτρέπει στον πολίτη να εκφραστεί και να συμμετέχει στη λήψη σημαντικών αποφάσεων, που τον αφορούν.

Εδώ τολμάμε να κάνουμε το βήμα που δεν έκανε κανείς, γιατί εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στους πολίτες και δεν φοβόμαστε να τους ακούσουμε. Ο νόμος αυτός ενσωματώνει την ίδια μας τη φιλοσοφία για το πώς πρέπει να ασκείται η πολιτική και ποια είναι η ουσιαστική σχέση ανάμεσα στην εκτελεστική εξουσία και τους πολίτες. Αποτελεί και αυτός ο νόμος δέσμευσή μας απέναντι στον Ελληνικό λαό.

Τρίτο νομοσχέδιο είναι – θα έλεγα, επίσης, μια ιστορική τομή – ο νέος τρόπος έκδοσης αδειών δόμησης και ελέγχου κατασκευών. Εδώ, παρεμβαίνουμε προς όφελος του πολίτη, καταργώντας τη γραφειοκρατία και περιορίζοντας δραστικά τις εστίες χρόνιας αδιαφάνειας και συναλλαγής, τις δυνατότητες κατάχρησης της εξουσίας από τους δημόσιους φορείς, όπως συνέβαινε επί δεκαετίες.

Αλλάζει και πάλι η φιλοσοφία της λειτουργίας του κράτους μέσα από αυτή τη ρύθμιση, δίνοντας αρμοδιότητες στους επαγγελματίες του χώρου, αλλά και στρέφοντας το βάρος της κρατικής λειτουργίας στον έλεγχο, καθώς και στην αυστηρή επιβολή ποινών, όταν δεν τηρείται ο νόμος.

Όπως είπαμε και στην προηγούμενη συζήτηση, θεωρώ ότι ίσως χρειάζεται να είμαστε ακόμα πιο τολμηροί, και αυτό να αποτελέσει παράδειγμα και για τόσες άλλες τομές.

Στην Ελλάδα, ο κρατισμός δεν αποτέλεσε λογική υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, αλλά δυστυχώς εύκολη ιδιοποίηση της κρατικής εξουσίας ενάντια στον πολίτη, που αντιμετωπίστηκε με καχυποψία.

Εμείς θέλουμε να εμπιστευτούμε τον πολίτη, διαμορφώνοντας πλαίσια για πρωτοβουλία και δημιουργία, τηρώντας όμως αρχές και κανόνες. Απελευθερώνουμε κοινωνικές δυνάμεις, χειραφετούμε αντί να χειραγωγούμε.                       

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος φέρνει επίσης το νομοσχέδιο «Περιβαλλοντική Αδειοδότηση Έργων και Δραστηριοτήτων». Πρόκειται για μια επίσης εξαιρετικής σημασίας τομή, για το πώς αδειοδοτούνται τα έργα στη χώρα μας, προκειμένου να έχουμε ουσιαστικές διαδικασίες και πραγματική προστασία του περιβάλλοντος – όχι κατ’ επίφαση, ούτε χρονοβόρα, γραφειοκρατική και τυπολατρική.                       

Είναι ένα μεγάλο βήμα και για καλύτερη περιβαλλοντική προστασία, αλλά και για την επιτάχυνση της ανάπτυξης, τον περιορισμό της γραφειοκρατίας και της αδιαφάνειας. Ενσωματώνονται διατάξεις για τη ρύθμιση της αυθαίρετης δόμησης, με τις οποίες επιχειρούμε να κλείσουμε, με τον πιο δίκαιο και αποτελεσματικό τρόπο, τις πληγές του παρελθόντος.                     

Τέλος, με το νομοσχέδιο για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό, βάζουμε τάξη και στο θέμα αυτό. Σταματάμε την πολυδιάσπαση, με το Υπουργείο Παιδείας να αναλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των αρμοδιοτήτων. Δίνουμε τέλος στην κατασπατάληση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού, υιοθετούμε ρυθμίσεις, με τις οποίες μπορούμε ευκολότερα να αξιολογήσουμε το έργο που παράγεται και, βέβαια, τους πόρους που απαιτούνται για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό.             

Εκσυγχρονίζουμε παράλληλα το πλαίσιο, καθώς και οι συνθήκες στις χώρες όπου παρέχεται η εκπαίδευση στα ελληνικά, έχουν πια αλλάξει. Μιλάμε πια για νέες γενιές Ελλήνων της Διασποράς και, άρα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της ένταξής τους σε ένα σύγχρονο ελληνόφωνο εκπαιδευτικό πλαίσιο.                      

Για να μπορούν πράγματι να είναι πολίτες της χώρας όπου ζουν, με όλα τα δικαιώματά τους, χωρίς να περιθωριοποιούνται, αλλά παράλληλα να έχουν και τις ελληνόφωνες μονάδες, που θα τους κρατούν κοντά στις παραδόσεις τους θα έχουν επαφή με την ελληνική γλώσσα.                    

Στο επίκεντρο όλων αυτών των προσπαθειών, βεβαίως, θα πρέπει να είναι η σύγχρονη τεχνολογία. Πιστεύουμε ότι η ψηφιακή τεχνολογία, το λεγόμενο «Ψηφιακό Σχολείο» θα αποτελέσει βασικό πυρήνα αυτής της αλλαγής.» πηγη