Οι παραιτήσεις στην στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας προκαλούν εύλογη ανησυχία καθώς έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας πληροφορίες για θερμό επεισόδιο στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ακολουθεί ανάλυση του Σταύρου Καρκαλέτση *

Όταν πριν λίγα χρόνια ο Αμπντουλλάχ  Γκιούλ ρωτήθηκε για την σχέση στρατιωτικών-πολιτικών στην Τουρκία, είχε πει: ΄΄Μη δίνετε σημασία στα όσα λέγονται, στην Τουρκία στρατός και πολιτικοί είμαστε δεμένοι όπως το κρέας με το κόκκαλο΄΄.

Αυτό που παρέλειψε να διευκρινίσει τότε ο Γκιούλ, και που εξηγεί την τωρινή κρίση στην Άγκυρα, είναι στο που συνίσταται το δέσιμο αυτό. Παντού, στα πάντα; Προφανώς όχι, αλλιώς το ειδύλλιο στρατογραφειοκρατίας και πολιτικών ελίτ στην Τουρκία θα ήταν σήμερα γάμος και όχι σκοτωμός.

Αυτό που εννοούσε ο Γκιούλ, και το έχουν καταλάβει όλοι πλην κάποιων τουρκολιγούρηδων στην Αθήνα, είναι πως οι Τούρκοι είναι ΄΄κρέας και κόκκαλο΄΄ στην εξωτερική τους πολιτική, στον αρρωστημένο νεο-οθωμανικό  μεγαλοιδεατισμό τους. Εκεί ναι, συμφωνούν!  Τα ίδια ΄΄οράματα΄΄ έχουν για Αιγαίο και Κύπρο στρατιωτικοί και πολιτικοί στην Άγκυρα. Την ίδια στοχοθεσία.

Εκεί που διαφοροποιούνται και συγκρούονται με αποκορύφωμα τις ΄΄παραιτήσεις΄΄ της ηγεσίας του στρατού, είναι στο μοίρασμα της εξουσίας, στο πως θα διατηρήσουν καθένας από τους δύο πόλους τα μερίδια ισχύος και επιρροής. Οι, όντως μεγάλες, διαφορές ισλαμιστών και στρατού,  αρχίζουν και τελειώνουν στα της εσωτερικής διακυβέρνησης, στο πως θέλουν την Τουρκία.

Το σύνδρομο του επεκτατισμού όμως, τους διατηρεί όλους σε παθογόνο εγρήγορση και ανθελληνική έξαρση. ΄΄Ήρεμους΄΄ και ΄΄ακραίους΄΄.

Πρόσεξε κανείς την θριαμβευτική  επάνοδο στη Βουλή του Εθνικιστικού Κόμματος του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, του πολιτικού μανδύα των Γκρίζων Λύκων; Θυμάται κανείς πως ο Μπαχτσελί ήταν ένας από τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους στην κυβέρνηση, η οποία είχε υπουργό Εξωτερικών τον μακαρίτη Ισμαήλ Τζεμ; Δηλαδή όταν ο τότε ΥΠΕΞ της Ελλάδος Γιώργος Παπανδρέου χόρευε ζεϊμπέκικο με τον Τζεμ, στην κυβέρνηση εκείνη μετείχε και η πολιτική έκφραση των Γκρίζων Λύκων.

Καλό είναι, όσοι  τρέφουν αυταπάτες ότι ο ισλαμιστής Ερντογάν θα είναι πιο ΄΄καλός΄΄ με την Ελλάδα, την Κύπρο και τους Έλληνες από ό,τι ήσαν οι κεμαλιστές στρατηγοί, να ξυπνήσουν και να απομακρυνθούν από την εθνική λοβοτομή που πάσχουν.

Οι ΄΄light΄΄ ισλαμοδημοκράτες του Ερντογάν και του Γκιούλ είναι εξ’ ίσου επικίνδυνοι για την ελληνική εθνική ακεραιότητα, όσο και οι  αντίπαλοί τους στρατηγοί. Και όταν λέμε ελληνική εθνική ακεραιότητα, εννοούμε τα πάντα που βρίσκονται μεταξύ Ορμένιου (Έβρος) και Παραλιμνίου (Κύπρος).

Για όσους επιμένουν  στις αυταπάτες, θυμίζω τις αυτοκρατορικές μετεκλογικές δηλώσεις Ερντογάν: ΄΄Σήμερα νίκησε τόσο η Κωνσταντινούπολη, όσο και το Σαράγεβο, τόσο η Σμύρνη όσο και η Βηρυττός, τόσο η Άγκυρα όσο και η Δαμασκός… η Ραμάλλα, το Ναμπλούς, η Τζενίν, η Δυτική Όχθη (δηλαδή οι Παλαιστίνιοι), κέρδισαν όσο και το Ντιγιαρμπακίρ….΄΄.

Ο Ερντογάν θεωρεί δηλαδή την Τουρκία τον νταβατζή των μουσουλμάνων της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής .

Θυμίζω τον θεωρητικό του νέο-οθωμανισμού,  Νταβούτογλου: ΄΄Οι περιοχές της Ροδόπης και της Θράκης θα αποτελέσουν πάλι μία ενότητα.  Παλιότερα η Ανδριανούπολη, η Θεσσαλονίκη, η Κομοτηνή, η Φιλιππούπολη ζούσαν όλες μαζί. Πάλι έτσι θα γίνουν...΄΄.

Τελευταίο κρούσμα τα όσα δήλωσε στην κατεχόμενη Κύπρο ο Ερντογάν (ακόμα και για πυρηνικό εργοστάσιο στη βόρεια Κύπρο μίλησε), την ώρα που οι αφελείς των Αθηνών πρόσμεναν δηλώσεις για …επιστροφή της Αμμοχώστου (!!!).

Οι μέρες είναι πονηρές και διπλά επικίνδυνες. Κανείς δεν ξέρει αν, που και πως  θα εξαχθεί η κρίση. Η τουρκική πολεμική μηχανή ισχυροποιείται διαρκώς, το χάσμα με την ελληνική αποτρεπτική ισχύ διευρύνεται. Ο Ερντογάν έχει θέσει συγκεκριμένο στόχο και το διατυμπανίζει: Έως το 2023 η Τουρκία να παράγει μόνη της το 90% του πολεμικού υλικού που χρειάζεται.

Μπορεί αυτή την ώρα να ΄΄σκοτώνονται΄΄ στην Άγκυρα, απέναντι όμως στον Ελληνισμό, οι Τούρκοι  παραμένουν ΄΄κρέας και κόκκαλο΄΄. Και το χειρότερο: Γνωρίζουν πως απέναντι έχουν έναν ψοφοδεή αντίπαλο σε πολιτικό επίπεδο, που τρέμει τα επόμενα Ίμια.

Αυτή την ώρα, η μόνη αποτροπή σε τυχόν εξαγωγή της τουρκικής κρίσης, είναι οι ΄΄αντιπαραγωγικοί δημόσιοι υπάλληλοι΄΄, οι Έλληνες αξιωματικοί, οι ένοπλες δυνάμεις. Η όποια εναπομείνασα ισχύς στην ελληνική αμυντική αποτροπή, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως ΄΄αντέχει΄΄ και μπορεί να αντιμετωπίσει τυχοδιωκτισμούς των απέναντι. Αυτή την ώρα, εγρήγορση και επαγρύπνηση, πριν βρεθούμε μπροστά σε απρόοπτες εξελίξεις.

Η ιστορία μας, έχει αποδείξει πως ξέρουμε κι εμείς από ΄΄κρέας και κόκκαλο΄΄. Με τη διαφορά πως εμείς, έχουμε και αίμα στις φλέβες. Και ο νοών νοείτω…

*πρόεδρος ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. (www.elkeda.gr)