Σε τεράστια πυραυλική βάση με την υποστήριξη μαχητικών αεροσκαφών μεταβάλλεται το ρωσικός θύλακας του Καλίνινγκραντ που βρίσκεται «σφηνωμένος» στα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Λιθουανίας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί από την Μόσχα η αντιπυραυλική ασπίδα στην Βόρεια Ευρώπη και να σταλεί ένα μήνυμα στο ΝΑΤΟ ότι «δεν πρόκειται να μείνουν με «σταυρωμένα τα χέρια» αν συνεχίσουν να τους περικυκλώνουν με πυρηνικά και συστήματα anti-IRBM», ενώ ανάλογες κινήσεις ετoιμάζονται και στη Μαύρη Θάλασσα.

Ανάλογα σχέδια έχει η Ρωσία και για την Μολδαβία που είναι επίσης «σφηνωμένη» μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας και επιβιώνει χάρη στη Ρωσική βοήθεια, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ασπίδα στη νότια Ευρώπη.

Στο Καλίνιγκραντ η Ρωσία μεταφέρει τακτικά βλήματα Iskander-E με πυρηνικές κεφαλές και από τον ερχόμενο Δεκέμβριο για την προστασία αυτών των βλημάτων θα εγκαταστήσει αντιαεροπορικά συστήματα S-400 Triumf, αρχικά δύο πυροβολαρχίες και εν συνεχεία άλλη μία.

Με την κίνηση αυτή η Μόσχα αφ’ενός θέτει εντός της ακτίνας των τακτικών πυρηνικών όπλων της τις εγκαταστάσεις της αντιπυραυλικής ασπίδας στην Πολωνία (που σημαίνει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά μακριά από τα σύνορά της χωρίς να χρειαστεί να κλιμακώσει με την χρήση βαλλιστικών βλημάτων μεγάλου βεληνεκούς ή μέσου) και δεύτερον «οχυρώνει» τα Iskander με τους S-400 προκειμένου να μην είναι εύκολη λεία στα συμμαχικά βομβαρδιστικά που θα επιχειρήσουν να δώσουν προληπτικό πλήγμα.

Σε δεύτερη φάση θα μεταφερθούν και αντιαεροπορικές συστοιχίες Tor-M2 για την πληρέστερη κάλυψη των S-400, ενώ στο πλαισιο της στρατηγικής αναθεώρησης της Ρωσίας προβλέπεται η μεταστάθμευση Μοίρας μαχητικών αεροσκαφών Su-35.

Στην ίδια περιοχή θα μετασταθεύσει μόνιμα ένα Τάγμα πεζοναυτών, προκειμένου να αναλάβει την φύλαξη των συστημάτων και να δημιουργήσει την κατάλληλη υποδομή για υποδοχή μέχρι και μιας μεραρχίας που θα μπορεί να φιλοξενηθεί σε περίπτωση κρίσης.

Ο θύλακας του Καλίνινγκραντ καταλήφθηκε από τους Σοβιετικούς τον Β’Π.Π.. Μέχρι τότε ήταν γερμανόφωνη περιοχή με το όνομα Κένιξμπεργκ.

Μετά την είσοδο των τριών βαλτικών δημοκρατιών (Λιθουανία, Λεττονία, Εσθονία) στο ΝΑΤΟ απέκτησε κρίσιμη στρατηγική σημασία για την Ρωσία, αφού παρέμεινε το μοναδικό μη εχθρικό έδαφος στη περιοχή της νότιας Βαλτικής Θάλασσας.

Το ίδιο σκοπεύει να πράξει η Ρωσία και με στην Μολδαβία από την στιγμή που ευοδωθούν οι σχετικές συνομιλίες, όσο και στην Αμπχαζία και τη Νότιο Οσετία, όπου ήδη έχει μεταφέρει αντιαεροπορικά συστήματα S-400 και σκοπεύει να μεταφέρει και ναυτικά πυρηνικά όπλα (βλήματα cruise) σε απάντηση της επέκτασης της ΝΑΤΟϊκής αντιπυραυλικής ομπρέλας μέσω ανάπτυξης σκαφών επιφανείας εξολπισμένων με σύστημα AEGIS/SM-3 στην Μαύρη Θάλασσα.

Όλα αυτά βέβαια στο πλαίσιο μιας προληπτικής επίδειξης δύναμης και δυνατοτήτων, που λειτουργεί και ως «κίνητρﻨγια τον εκσυγχρονισμό της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας μια που οι σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας και ειδικότερα ΗΠΑ-Ρωσίας (αφού οι λοποί σύμμαχοι πρακτικά δεν αποτελούν αξιόλογες στρατιωτικές δυνάμεις, όπως φάνηκε και στην Λιβύη έφέτος και είχε διαφανεί από τον πόλεμο στο Κόσοβο το 1999) είναι κάτι παραπάνω από καλές:

Οι δύο χώρες έχουν συνάψει άτυπη, αλλά ουσιαστική στρατηγική συμμαχία σε τομείς όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η αντιμετώπιση της επέκτασης των πυρηνικών, το θέμα του Ιράν κλπ με ιδιαίτερα σφικτούς οικονομικούς δεσμούς…

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr