Αν σταθεί κανείς σε μια άκρη της βάσης της Αεροπορίας Στρατού (ΑΣ) στα Μέγαρα και ξεχνώντας  τα UH-1, αλλά και τα δυο NH90 (που ξεκίνησαν αργά αλλά σταθερά εκπαιδευτικές πτήσεις) το σύνολο του υπόλοιπου υλικού σε ότι αφορά ελικόπτερα ανήκει σε έναν και μοναδικό κατασκευαστεί, στην Boeing.

Υπό αυτό το πρίσμα, θα υπέθετε κανείς ότι οι σχέσεις της αμερικανικής εταιρίας με έναν πελάτη που έχει υιοθετήσει τα προϊόντα της σε τέτοια έκταση θα βρισκόταν στο καλύτερο δυνατό επίπεδο, υποστηρίζοντας με κάθε τρόπο την αξιοποίηση του υλικού.

Πόσο λοιπόν ευχαριστημένη είναι η ΑΣ με την υποστήριξη που παρέχει η Boeing;

ΚΑΘΟΛΟΥ, σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπάρχουν, ενώ η όλη κατάσταση περιπλέκεται και από αρκετές άλλες παραμέτρους.

Οι σχέσεις με την Boeing είχαν ήδη υποστεί σημαντική (ανεπανόρθωτη για πολλούς) βλάβη από την γνωστή ιστορία της μη παραλαβής των AH-64DAH για δυο χρόνια (2007-2009) αλλά και από τα όσα επακολούθησαν.

Με την παραλαβή τελικά των AH-64DAH, που υπενθυμίζουμε ότι έγινε σταδιακά και σε διάστημα που έφτασε τους έξη μήνες, τέθηκε στο τραπέζι και η παράλληλη συμφωνία τεχνικής υποστήριξης, θέμα που περιπλεκόταν από την διαδικασία παραλαβής και τις παρεχόμενες εγγυήσεις.

Το θέμα βρισκόταν σε διαπραγμάτευση ώστε η συμφωνία να επεκταθεί και να μην υπάρξει κενό υποστήριξης για τα Apache, σε αυτή την κρίσιμη φάση της αξιοποίησής της, όπως έχει γίνει παλαιότερα με άλλα μέσα.

Κάπου εκεί όμως συνέβη το περιστατικό της καταστροφής του  Apache στις 3 Μαΐου και η κατάσταση μπλέχθηκε και πάλι.

Από την διενεργούμενη έρευνα για το ατύχημα (που συνεχίζεται) στα πλαίσια της ασφαλείας πτήσεων, φαίνεται ότι επιβεβαιώνονται οι υπόνοιες ότι η φωτιά που εκδηλώθηκε στο ελικόπτερο σχετίζεται σε «αστοχία υλικού και διαρροή υγρών», ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι αρκετά άλλα ευρήματα (διαρροών;) που ίσως ομοιάζουν με το περιστατικό υπό έρευνα, είχαν εμφανιστεί σε AH-64DHA και προηγουμένως.

Ο  Αμερικανικός Στρατός αλλά και η κατασκευάστρια εταιρία ενημερώνονται σε κάποιο βαθμό για την πορεία των ερευνών, αν και οι δυο περιμένουν το τελικό πόρισμα.

Εάν αποδειχθεί κατασκευαστική αστοχία τότε η Boeing, στα πλαίσια των εγγυήσεων που παρέχει μπορεί να είναι υπεύθυνη ακόμη και για την αντικατάσταση του ελικοπτέρου.

Αντιπροσωπία της εταιρίας πάντως βρισκόταν  και πάλι στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, για όλο το παραπάνω πλέγμα, αν και το κύριο θέμα προς διαπραγμάτευση ήταν η επέκταση στο «πακέτο» τεχνικής υποστήριξης, όπου φαίνεται ότι έχει επιτευχθεί συμφωνία (κάποιες πληροφορημένες πηγές παρατηρούσαν ότι η Boeing θέλει να κρατήσει όσο το δυνατόν σε απόσταση το θέμα της υποστήριξης, ικανοποιώντας τα ελληνικά παράπονα στο θέμα από το πόρισμα που ίσως την εμπλέκει και στο συγκεκριμένο θέμα).

Παράλληλα βέβαια η Boeing συνεχίζει να προωθεί στον ΕΣ τόσο το θέμα του εκσυγχρονισμού των 19 AH-64A όσο και κάποιες άλλες παράπλευρες προμήθειες. Στις τελευταίες συμπεριλαμβάνεται και πρόταση για την πώληση εξομοιωτή AH-64D, κάτι που ήταν παλαιότερα στις προθέσεις του ΓΕΣ.

Σήμερα, ειδικά για τα ελικόπτερα του τύπου η σχετική εκπαίδευση, που αφορά τόσο τους νέους όσο και τους παλαιούς χειριστές (καθώς στο σύνολό τους χρειάζονται συγκεκριμένο αριθμό «ωρών» σε flight simulator κάθε χρόνο) γίνεται με μετάβασή τους στις ΗΠΑ (όπως για τα ΑΗ-64 γινόταν στην Γερμανία).

Είναι βέβαια αμφίβολο εάν υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής στενότητας η αγορά εξομοιωτή αποτελεί πλέον (εφικτή) προτεραιότητα.

Για το θέμα του εκσυγχρονισμού των AH-64A (παρά μια… περίεργη έξαρση δημοσιότητας) οι πληροφορίες λένε ότι δεν υπάρχουν εξελίξεις, πέρα από το γεγονός ότι όλες οι προθεσμίες ημερομηνιών έχουν παρέλθει προ καιρού και δεν υπάρχουν νέες.

Από την άλλη, ο εκσυγχρονισμός των 19 ελικοπτέρων παραμένει η προτεραιότητα για το ΓΕΣ, όπου  στο 15ετές εξοπλιστικό υπάρχει  σχετικός προϋπολογισμός στα 630 εκατομμύρια ευρώ, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχουν διαθέσιμα τα κονδύλια, ειδικά την κρίσιμη περίοδο των 2-3 επόμενων ετών.

Όπως βέβαια έχουμε γράψει πολλές φορές στην Π&Δ, τα AH-64A ακολουθούν μια πορεία επιχειρησιακής «απαξίωσης» παράλληλη αυτής των F-16 και Mirage 2000EGM/BGM της ΠΑ.

Μόνο που για τα δυο τελευταία υπεύθυνη ήταν η κυρίως η ελληνική αδράνεια που έκανε τα προγράμματα εκσυγχρονισμού μέσου ζωής (ΕΜΖ) άσκοπα να υλοποιηθούν πλέον καθώς θα ήταν μάλλον προγράμματα εκσυγχρονισμού… «τέλους ζωής».

Στην περίπτωση των ΑΗ-64, όπως έχουμε γράψει επανειλημμένα, το πρόγραμμα συμπιέζεται από τις εξελίξεις, όπου ο κύριος χρήστης του τύπου ο αμερικανικός στρατός και όλες οι άλλες χώρες που είχαν αγοράσει την αρχική έκδοση ΑΗ-64+ έχουν ήδη προχωρήσει σε εκσυγχρονισμό τους σε AH-64D.

Εξαίρεση αποτελεί το Ισραήλ, που έχει εφαρμόσει ένα δικό του πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και η Ελλάδα, που θα μείνει έτσι ο τελευταίος χρήστης του τύπου με όλο και πιο επιβαρυμένη οικονομικά συντήρηση-υποστήριξη έως ότι τελικά (και μάλλον σύντομα) ο τύπος δεν θα μπορεί πλέον να υποστηριχθεί.

Με δεδομένη την κατάσταση στην Ελλάδα και τα χρονικά παράθυρα που τρέχουν για τα Apache, να κάνουμε μια πρόβλεψη (που μάλλον δεν θα διαψευστεί);

Τα 19 AH-64A δεν θα εκσυγχρονιστούν τελικά (εκτός και εάν το ΓΕΣ βρει από κάπου άμεσα τα χρήματα) και θα αφεθούν να τελειώσουν την επιχειρησιακή ζωή τους ως έχουν.

Στη συνέχεια και πιθανότατα μετά το 2016-2017 θα συζητήσουμε για αγορά 14 νέων Apache Block III (και εκσυγχρονισμό των 10 υπαρχόντων AH-64DHA στο ίδιο πρότυπο).

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είχε ήδη εξεταστεί η περίπτωση αντί του εκσυγχρονισμού των 19 AH-64A να αγοραστούν 12 επιπλέον AH-64D στο πρόσφατο παρελθόν.

πηγη