• 

  Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας

Στη σκιά της οικονομικής κρίσης και των ενδοκυβερνητικών αντιπαραθέσεων, η Ελλάδα και η Κύπρος εισέρχονται στα τέλη Σεπτεμβρίου – αρχές Οκτωβρίου, σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι διπλωματικών και αμυντικών εξελίξεων.

Η έναρξη των ερευνών για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Κύπρου, με τη συμμετοχή της αμερικανικής Noble Energy και του ισραηλινού Delek Group, αποτελεί ιστορικό ορόσημο. Αν δικαιωθούν οι εκτιμήσεις των ειδικών για την ποσότητα και την ποιότητα των κοιτασμάτων, τότε η αξιοποίησή τους θα αποκτήσει ιστορική βαρύτητα, συγκρίσιμη με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, την εισβολή του 1974 και την ένταξη στην Ε.Ε. το 2004. Η Λευκωσία θα ομιλεί από πανίσχυρη θέση και η Αθήνα θα αξιοποιήσει την μελλοντική οδό μεταφοράς φυσικού αερίου, μέσω του Αιγαίου, προς τη Δυτική Ευρώπη.

Οι τουρκικές απειλές για άνευ ορίων αντίδραση, με την κινητοποίηση ναυτικών δυνάμεων, προοιωνίζουν επικίνδυνη ένταση μακράς διαρκείας. Ίσως οι ξεκάθαρες τοποθετήσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αλλά και της Ρωσίας (με την σκέψη και μελλοντικών ωφελειών της Gazprom) να αναβάλουν πιθανές τουρκικές ακρότητες.

Ίσως, μεταφερθεί δυτικότερα, στο Αιγαίο (ή και στο Αιγαίο), σε αντιπαράθεση κυρίως με την Ελλάδα.

Η Αθήνα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει σήμερα μία κλιμάκωση με την Άγκυρα;

Δεν αποτελεί μυστικό ότι λόγω και της οικονομικής κρίσης (αλλά όχι μόνο εξαιτίας αυτής), η θέση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων απέχει από την ιδεώδη. Το ευτύχημα είναι ότι η φυσική ηγεσία τους με πρώτο τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, πτέραρχο Ι. Γιάγκο, πράττει ό,τι μπορεί. Πετυχαίνει πολύ περισσότερα από όσα θα ανέμενε κανείς με τα οικονομικά και τεχνικά μέσα που της προσφέρει η πολιτική ηγεσία. Γι αυτό και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα στελέχη των τριών Όπλων, όπως άλλωστε και της διπλωματικής υπηρεσίας, θα πράξουν το καλύτερο.

Το μείζον ερώτημα είναι η ετοιμότητα ή μη της κυβέρνησης. Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, δεν θυμίζει σε τίποτα τον υπουργό Εξωτερικών της περιόδου 1999-2004, όταν ακόμη και αν διαφωνούσε κάποιος με πτυχές της πολιτικής του, του αναγνώριζε μεθοδικότητα και ικανότητα επιτυχούς υλοποίησής της στα διεθνή φόρα. Με νωπές δε ακόμα τις μνήμες από τη νύχτα των Ιμίων του Ιανουαρίου 1996, προκαλεί πραγματικό τρόμο η σκέψη μιάς συνεδρίασης του ΚΥΣΕΑ υπό ανάλογες δραματικές συνθήκες.

Αν –ο μη γένοιτο- ξεσπάσει κρίση, αναρωτιέται κανείς τι θα πράξει ο κ. Παπανδρέου ενώπιον των εισηγήσεων του επίμονου αντιπροέδρου κ. Βενιζέλου, που είναι γνωστός πανευρωπαϊκά πλέον, για τον λανθασμένο διαπραγματευτικό σχεδιασμό του και την ανεπάρκεια αντιπαράθεσης με ξένους συνομιλητές. Όπως, επίσης, αναρωτιέται κανείς πως θα δεχθεί ο πρωθυπουργός τις προτάσεις του έτερου αντιπροέδρου, Θ. Πάγκαλου, ο οποίος απέφυγε πρόσκαιρα το βράδυ των Ιμίων την άμεση και εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση στο Αιγαίο, αλλά έπεσε στην ακόμη χειρότερη παγίδα των λεγόμενων «γκρίζων ζωνών».

Η Ελλάδα δεν αντέχει μία δεύτερη «νύχτα Ιμίων». Και σίγουρα η κυβέρνηση Παπανδρέου – Βενιζέλου δεν αντέχει πέραν της οικονομικής να χειριστεί και μία εξωτερική κρίση και μάλιστα με πολιτικό προσωπικό «ήττας»…

Πηγή: Εφημ. «Δημοκρατία»