Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ κρίσης αντέχει εκείνος που γνωρίζει καλά τον αντίπαλό του, επιδεικνύει γερά νεύρα, αυτοσυγκράτηση και ξέρει να ενεργεί κατάλληλα.

Όταν ο εχθρός σε απειλεί και επιχειρεί να σε εκφοβίσει, για να σε καθυποτάξει στις ορέξεις του, μια από τις επιβαλλόμενες αντιστάσεις είναι η έμπρακτη έκφραση αποφασιστικότητας και αταλάντευτης διεκδίκησης των συμφερόντων και των δικαιωμάτων σου με κάθε μέσο, τρόπο και συμμαχίες.

Η Κυπριακή Δημοκρατία, στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας και της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας, αποφάσισε και ήδη ενεργεί γεώτρηση για την ανακάλυψη φυσικού αερίου στο οικόπεδο «Αφροδίτη».

Είναι αναφαίρετο δικαίωμά της να αναζητεί ενεργειακούς πόρους στο φυσικό της πλούτο. Αυτό το δικαίωμα το αναγνωρίζουν όλοι -ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, ΟΗΕ και άλλες δυνάμεις- πλην, φυσικά, της Τουρκίας.

Πριν ακόμα το τρυπάνι πιάσει δουλειά, η κατοχική χώρα παρενοχλούσε ερευνητικά σκάφη, που η Κύπρος είχε μισθώσει για διεξαγωγή ερευνών.

Η Τουρκία συμπεριφέρεται ως πειρατής. Πρώτα τα έσπασε με το Ισραήλ, παραδοσιακό σύμμαχό της, εξαιτίας της υπόθεσης με τους δήθεν ακτιβιστές του «Μαβί Μαρμαρά». Στη συνέχεια κλιμάκωσε την πολιτική ρητορεία και υστερία της:

Πρώτον, για να εμφανιστεί ως ο δήθεν προασπιστής των αραβικών μαζών και ο ηγέτης των μουσουλμάνων εναντίον του «σιωνιστικού Ισραήλ».

Δεύτερον, για να διεκδικήσει ρόλο περιφερειακής δύναμης στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής.

Τρίτον, έκρινε ότι πρέπει να πληρώσει το κενό μετά την «αραβική άνοιξη» και την αποχώρηση των Αμερικανών από το Ιράκ.

Τέταρτον, ο Ερντογάν έγινε «ο βασιλιάς των αραβικών δρόμων», αλλ’ η στόχευσή του είναι οι τουρκικοί δρόμοι. Δηλαδή ασκεί εξωτερική πολιτική για λόγους και εσωτερικής κατανάλωσης.

Περιβεβλημένος με μια ισχυρή λαϊκή βάση και εντολή, προάγει ένα μοντέλο στην Τουρκία που, σύμφωνα με αναλυτές, οδηγεί σε έναν ισλαμικό φασισμό.

Πέμπτον, ο Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως το Ισραήλ ως τον μοναδικό, ισχυρό σύμμαχο των ΗΠΑ.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αντιπαράθεσης δυνάμεων και συμφερόντων πρέπει να ενταχθεί και η δυναμική που αναπτύσσεται με αφορμή την ανακάλυψη κολοσσιαίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στα ισραηλινά οικόπεδα και, σίγουρα, στα δικά μας. Έγκαιρα αναλύσαμε γιατί η Τουρκία, για πολλούς λόγους, δεν θα προκαλέσει θερμό επεισόδιο.

Τι κάνει;

Προκαλεί με δήθεν έρευνες στις ελεγχόμενες από την ίδια περιοχές. Δηλαδή ο παράνομος επιμένει να παρανομεί. Και ταυτόχρονα να προκαλεί και να απειλεί.

Οι ΗΠΑ προχθές, όπως και η ΕΕ επανέλαβαν ότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας η άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Επίσης, κάλεσαν την Τουρκία να απέχει από οποιαδήποτε ενέργεια ή απειλή, που θα μπορούσε να επηρεάσει τις σχέσεις καλής γειτονίας.

Η Κομισιόν τονίζει τη σημασία της ομαλοποίησης των σχέσεων των δύο χωρών -Κύπρου και Τουρκίας- και καλεί όλα τα μέρη να επιδείξουν «αυτοσυγκράτηση».

Πρόκειται για περίεργη και ισοπεδωτική θέση. Η Λευκωσία καλείται να απαιτήσει εξηγήσεις. Η Τουρκία προκαλεί, απειλεί και εκβιάζει, όχι η Κύπρος. Πέραν των χαμηλών τόνων, σύνεσης και ψυχραιμίας, η Κυβέρνηση μπορεί να κάνει μία ευθεία πρόκληση προς την κατοχική Τουρκία:

Να την καλέσει επίσημα να αναγνωρίσει την κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία, φυσικά, θα αρνηθεί, αφού δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αυτό θα είναι ακόμα ένα ισχυρό όπλο στη φαρέτρα μας, εκτός όλων των άλλων που υποθέτουμε ότι η Κυβέρνηση έχει επιδιώξει με μεγάλες δυνάμεις και γειτονικές χώρες.

Απαιτείται διπλωματική και πολιτική μαεστρία, με μόνο γνώμονα τα συμφέροντα του τόπου.

Η Κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει τέτοιες ικανότητες.

sigmalive