Εν τω μέσω μίας πολυεπίπεδης και άκρως επικίνδυνης κρίσης, οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής το έθνος μας καλείται να πάρει κάποιες αποφάσεις οι οποίες θα κρίνουν τη πορεία του για τον 21ο αιώνα, αν όχι και παραπέρα.

Τόσο η Αθήνα, όσο και η Λευκωσία βρίσκονται σε μία κατάσταση η οποία όσο και να ψάξει κάποιος να βρει ανάλογη περίοδο στην νεώτερη Iστορία δεν μπορεί.

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Εκδότης του περιοδικού ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εξηγούμαστε: Και τα δύο εθνικά κέντρα του Eλληνισμού απειλούνται αυτή τη στιγμή από έναν οικονομικό Αρμαγεδδώνα όμοιος του οποίου δεν έχει υπάρξει στην νεότερη ιστορία του τόπου.

Γιατί θα ρωτούσε κάποιος, πρώτη φορά η χώρα περνάει οικονομικές δυσκολίες ή διατρέχει τον άμεσο κίνδυνο της πτώχευσης;

Η απάντηση φυσικά είναι αρνητική, με μία όμως τεράστια διαφορά. Είναι η πρώτη φορά στη νεότερη Iστορία μας όπου τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος δεν διαθέτουν δικό τους νόμισμα έτσι ώστε να ακολουθήσουν τις πολιτικές οι οποίες θα βγάλουν το έθνος από τη κρίση.

Ας το αντιληφθούμε επιτέλους πως οι αποφάσεις για το πώς θα βγούμε – όποτε βγούμε, από την κρίση δε λαμβάνονται με γνώμονα το συμφέρον των Ελλήνων αλλά με γνώμονα την ασφάλεια των κατόχων των χρεών μας, δηλαδή των δανειστών μας.

Η λύση του προβλήματος τη χώρας δεν έρχεται από το νομισματοκοπείο στην Λεωφόρο Μεσογείων αλλά από τη… Φρανκφούρτη.

Το σημείωμα αυτό βέβαια δεν έχει σκοπό να αναλύσει το οικονομικό πρόβλημα της χώρα μας, ούτε να υποστηρίξει την άποψη εγκατάλειψης του Ευρώ, αλλά να επισημάνει κάποιες παραμέτρους του θέματος που προσπαθεί να αναδείξει.

Με λίγα λόγια αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι πως από οικονομικής άποψης, με ότι αυτό συνεπάγεται και για τα πολιτικά ζητήματα, δεν είμαστε πλέον κύριοι της μοίρας μας, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν αφού ακόμα και μετά τον πόλεμο του 1897 και την ανάληψη της αποφάσεων της οικονομικής πολιτικής από τις Μεγάλες Δυνάμεις, η χώρα μπορούσε, τουλάχιστον, να κόψει νόμισμα.

Αυτή είναι η μία όψη του… νομίσματος.

Η άλλη είναι όψη έχει να κάνει με τη διαμορφωθείσα γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας σε σχέση πάντα με τα συμφέροντα του Ελληνισμού.

Είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει, αλλά και στην συγκεκριμένη περίπτωση η κατάσταση δεν έχει προηγούμενο στην νεοελληνική ιστορία.

Είναι η πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία μας όπου τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος θα μπορούσαν να ευνοηθούν τόσο πολύ από τις αλλαγές ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο.

Για την ακρίβεια, τόσο ευνοϊκές γεωπολιτικές συνθήκες για ένα έθνος εμφανίζονται μία φορά στα διακόσια χρόνια.

Οι λόγοι δε στήριξης της συγκεκριμένης άποψης παρουσιάζονται διαδοχικά, με πληρότητα και εγκυρότητα σε κάθε σχεδόν τεύχος του περιοδικού «ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΗ», οπότε δε χρειάζεται να επεκταθούμε στο θέμα περεταίρω.

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Πολύ απλά για να επισημάνουμε το γεγονός πως ο Eλληνισμός για ακόμα μία φορά γίνεται πόλος έλξης περιφερειακών και παγκόσμιων δυνάμεων οι οποίες ερίζουν για την συμμαχία-έλεγχό του.

Ο μοναδικός στα νεότερα ιστορικά χρονικά συνδυασμός οικονομικής «υποτίμησης» και πολιτικής «ανατίμησης», αποτελεί μία μοναδική συνταγή η οποία εάν μία μεγάλη δύναμη προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί – χρησιμοποιώντας την πολιτική του «καρότου και του μαστιγίου», θα είναι σε θέση να ελέγξει το πλέον πολύτιμο γεωπολιτικό-γεωενεργειακό «οικόπεδο» της Ευρασίας, την Ελλάδα, την Κύπρο και την θαλάσσια ζώνη που τις περιβάλλει.

Αυτή τη στιγμή λαμβάνει χώρα αυτό που ο σοφός λαός μας περιγράφει με τη δημώδη φράση «κουτσοί, στραβοί όλοι στον Άγιο Παντελεήμονα».

Παραδείγματα ουκ ολίγα, η Γερμανία και η Γαλλία μας πιέζουν οικονομικά, οι ΗΠΑ μας κλείνουν το μάτι και φαίνεται να μας υποστηρίζουν ειδικά στο οικονομικό πεδίο για μία σειρά από γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς λόγους.

Η Ρωσία από τη πλευρά της έχοντας κατά τα φαινόμενα εξασφαλίσει αυτό που θέλει (συμμετοχή στις εξορύξεις) δίνει χαμηλότοκα δάνεια στη Κύπρο και λαμβάνει μία ξεκάθαρη θέση αναφορικά με τα θέματα των εξορύξεων.

Το Ισραήλ δε με τη συνηθισμένη του αποφασιστικότητα φαίνεται να προσπαθεί να προσελκύσει την Αθήνα σε ατραπούς οι οποίες η Ελλάδα αρνείται να ακολουθήσει από το 1974 και μετά.

Με λίγα λόγια, η οικονομική αδυναμία και ταυτόχρονος η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας την έχουν μετατρέψει σε… θήραμα πρώτου μεγέθους.

Με βάση όλα τα παραπάνω και έχοντας υπόψη τον πρότερο «αμαρτωλό» βίο μας, δηλαδή την τάση… προτεκτοράτου να προσκολλάται σε σωτήρες – αυτή είναι άλλωστε και η έννοια της λέξης «προτεκτοράτο», από την εποχή που οι Βυζαντινοί είχαν να διαλέξουν την «παπική τιάρα ή το οθωμανικό σαρίκι», έως την απελευθέρωση με το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό… κόμμα, τη Μόσχα, την Ουάσιγκτον και τώρα τελευταία το Ισραήλ, η κατάσταση δυστυχώς δεν αλλάζει, απλά μας εκμεταλλεύονται και εμείς στο τέλος το μόνο που κερδίζουμε είναι δάκρυα και αίμα…

Ας αντιληφθούμε πλέον, παραφράζοντας τον Πάλμερστον, πως το έθνος μας «δεν έχει ούτε μόνιμους φίλους, ούτε μόνιμους εχθρούς, αλλά έχει μόνιμα συμφέροντα».

Ας κάνουμε λοιπόν μία φορά τους υπολογισμούς μας, ας εστιάσουμε στα σημαντικά, και ας καταστήσουμε σαφές σε αυτούς που ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ να μας βοηθήσουν, ότι ΔΕΝ εκλιπαρούμε για προστασία αλλά ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ σύμμαχο…

Όλα τα ανωτέρω θέματα αποτελούν το επίκεντρο της προσοχής της συντακτικής ομάδας και των συνεργατών του περιοδικού ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Οι εξελίξεις είναι δυναμικές και συνεχείς, οπότε, με την ευκαιρία, απευθύνω και προσωπικά, στον κάθε φίλο και φίλη του DEFENCE-POINT.GR με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες ανησυχίες, να εμπιστευτεί μέρος της ενημέρωσής του/της στο περιοδικό.

defence-point.gr