Σε άρθρο του στην εφημερίδα  «Financial Times Deutschland», ο πρώην γερμανός καγκελάριος προτείνει, μετά την Agenda 2010, που οδήγησε στην ανατροπή των ασφαλιστικών και εργασιακών  σχέσεων στη Γερμανία, την Agenda2012, με στόχο την πλήρη αναμόρφωση της Ευρώπης.

 Στο άρθρο του, ο Γκέρχαρτ Σρέντερ λαμβάνει θέση υπέρ της εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όχι μόνον ως μέσου για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και ως της μόνης δυνατότητας για να είναι ανταγωνιστική η Ευρώπη στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η μεταρρυθμιστική πολιτική κατά το γερμανικό πρότυπο.

 Ο πρώην καγκελάριος ζητά αποφασιστικά βήματα από τους πολιτικούς, ώστε να καθησυχαστούν οι αγορές. Τάσσεται υπέρ της κεφαλαιακής διεύρυνσης του EFSF, ενώ μιλά για κοινή οικονομική πολιτική στην ΕΕ, στην οποία φυσικά συμπεριλαμβάνονται τα ευρω-ομόλογα. Η έλλειψη της συντονισμένης οικονομικής, δημοσιονομικής και κοινωνικής πολιτικής ήταν το «κατασκευαστικό λάθος» της ΕΕ., λέει. Η εξέλιξη αυτή είναι αναγκαία, όχι για τη διατήρηση της ειρήνης και ευημερίας στην Ευρώπη -επιχειρήματα άλλωστε που στις νεότερες γενεές δεν έχουν μεγάλη απήχηση- αλλά γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να μπορέσει η Ευρώπη να αντέξει στον διεθνή ανταγωνισμό, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

 Μόνη της η Γερμανία είναι πολύ αδύναμη για να τα καταφέρει. Η οικονομική διακυβέρνηση περιλαμβάνει τον ορισμό ενός μέλους της Επιτροπής ως υπουργού οικονομικών της ΕΕ, την εισαγωγή κοινού ευρωπαϊκού φόρου, την εκλογίκευση των ευρωπαϊκών αξιωμάτων (συγχώνευση της λειτουργίας του προέδρου της Επιτροπής και του προέδρου του Συμβουλίου) και τον ορισμό υποψηφίων στις ευρωπαϊκές εκλογές του 2014 για τη θέση του προέδρου της Επιτροπής. Θα χρειαστεί να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, ιδιαίτερα στις χώρες με δομικά προβλήματα, μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, και να μεταβληθεί η αναπτυξιακή πολιτική της ΕΕ από την πεπαλαιωμένη πρακτική των επιδοτήσεων σε επενδύσεις στην έρευνα, την εκπαίδευση και την καινοτομία.

 Ειδικά σε ό,τι αφορά την χώρα μας, ο Σρέντερ αναφέρει: «Η Ελλάδα παραμένει μία ειδική περίπτωση. Δεν έχει νόημα να στραγγαλίζεται οικονομικά η χώρα περισσότερο. Η χώρα πρέπει να επιλύσει τα διαρθρωτικά προβλήματά της, τόσο στην οικονομία όσο και στο κράτος. Αλλά είναι ήδη σαφές ότι η ελληνική δημοκρατία έχει υποστεί βλάβη. Για να υπάρξει προοπτική οικονομικής ανάπτυξης υπάρχουν δύο δυνατότητες, οι οποίες μπορούν επίσης να συνδυαστούν. Από τη μια πλευρά, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις. Μία εταιρία με την μορφή της γερμανικής Treuhand θα μπορούσε να ιδιωτικοποιήσει κρατικές επιχειρήσεις, υποδομές και την ακίνητη περιουσία. Αυτό θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αποπληρώσει ένα μέρος του χρέους της αμέσως. Από την άλλη, αυτό μπορεί να συνδυαστεί με μια έξυπνη αναδιάρθρωση του χρέους κατά περίπου 50%. Αυτή η δυνατότητα ελάφρυνσης του χρέους πρέπει να σχεδιαστεί έτσι, ώστε ούτε ο τραπεζικός τομέας να υποστεί βλάβη ούτε να υπάρξουν αλυσιδωτές αντιδράσεις και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τα επί του παρόντος προτεινόμενα προς αυτήν την κατεύθυνση μέτρα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τους ευρωπαίους εταίρους είναι τα ενδεδειγμένα».

http://www.tovima.gr/