Ας υποθέσουμε ένα απλό παράδειγμα:

Στην περιοχή που ζείτε, δραστηριοποιούνται τέσσερις επιχειρήσεις που συνεργάζονται αρμονικά σε οικοδομικά έργα.

Η μία είναι μικρή εργολαβική και με την οικοδομική κρίση άρχισε να σφραγίζει επιταγές.

Τις επιταγές αυτές τις κατείχαν οι υπόλοιπες  τρείς επιχειρήσεις.

Η μία έχει είδη υγιεινής, η δεύτερη σκυρόδεμα και η άλλη κάνει εμπόριο οικοδομικών υλικών.

Οι τράπεζες που είναι αποδέκτες των επιταγών και που δανείζουν και τις τέσσερις επιχειρήσεις, αρχίζουν να ανησυχούν και να πιέζουν.

 

Η επιχείρηση με τα οικοδομικά υλικά συμπαρασύρεται, αφήνεται αβοήθητη από τις τράπεζες και σφραγίζει επίσης επιταγές.  Στις υπόλοιπες δύο επιχειρήσεις επικρατεί πανικός.

Αυτή με τα είδη υγιεινής είναι περισσότερο εκτεθειμένη και αν δε βρεθεί μια λύση με τις σφραγισμένες επιταγές των άλλων δύο, κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Έτσι, προτείνει ένα σχέδιο σωτηρίας στην υγιή επιχείρηση του σκυροδέματος, η οποία και αυτή αντιμετωπίζει πρόβλημα, αλλά διαχειρίσιμο, αφού έχει ευρύτερο πελατολόγιο.

Το σχέδιο προτείνει την έκδοση ενός νέου μπλοκ επιταγών στο οποίο θα συμμετέχουν και οι τέσσερις επιχειρήσεις.  Οι νέες επιταγές θα αντικαταστήσουν τις παλιές και όλα θα επανέλθουν στην προτέρα κατάσταση.

Η επιχείρηση σκυροδέματος είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική με τη λύση αυτή, γιατί έχει ορισμένες επιφυλάξεις.

Φοβάται ότι τελικά οι νέες επιταγές ίσως να μη γίνουν δεκτές με ικανοποίηση από τις τράπεζες, αφού θα είναι εγγυημένες από τρείς ουσιαστικά πτωχευμένες επιχειρήσεις και από μια μόνο υγιή.

Κατ’ επέκτασιν φοβάται ότι, αν αντικαταστήσει τις δικές της επιταγές με τις νέες, θα βρεθεί αντιμέτωπη με μεγαλύτερα επιτόκια και περισσότερη ανασφάλεια εκ μέρους των τραπεζών, υποθηκεύοντας τελικά το λαμπρό μέλλον της, για χάρη τριών άστατων συνεργατών.

Καλά καταλάβατε.  Η επιχείρηση σκυροδέματος είναι η Γερμανία, η επιχείρηση ειδών υγιεινής η Γαλλία και οι άλλες δύο η Ελλάδα και η Πορτογαλία.

Αυτήν την κατάσταση ζούμε τις τελευταίες μέρες.

Οι Γάλλοι έχουν λυσσάξει για μια λύση η οποία υποτίθεται ότι θα επαναφέρει την τάξη στην κρίση χρέους.  Η Γερμανία δεν είναι καθόλου σίγουρη και φοβάται ότι θέλοντας να βοηθήσει την υπόλοιπη Ευρώπη, θα χάσει την πιστοληπτική της αξιολόγηση και θα συρθεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν θα πρέπει να περιμένουμε τίποτα από τους Γερμανούς, ο καθένας στη θέση τους θα έκανε το ίδιο.

Οι Γερμανοί προτείνουν κάτι πολύ πιο απλό από τις μοχλεύσεις του EFSF, τα τοξικά ευρωομόλογα ή την έκδοση πληθωριστικού χρήματος από την ΕΚΤ:

Όσοι αδυνατούν να διατηρήσουν βιώσιμο το χρέος τους, να το κουρεύουν, με ότι αυτό συνεπάγεται στις τράπεζες και τα ταμεία τους.  Όσοι επιθυμούν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα οφέλη του κοινού νομίσματος, να παραδίδουν περιουσία και δημοσιονομική πολιτική στους Γερμανούς.

Όσο οι τραπεζίτες και οι χώρες του νότου θα πιέζουν για κάτι διαφορετικό, οι Γερμανοί απλά θα αναβάλουν τις αποφάσεις.  Γιατί ο χρόνος δουλεύει για αυτούς.

Το κλειδί στην ιστορία αυτή είναι η Γαλλία.

  Αν η Γαλλία χάσει την ανώτατη αξιολόγηση, τότε οποιαδήποτε λύση μέσω κοινής αναχρηματοδότησης του χρέους, θα έχει αποτύχει πριν καν αποφασιστεί η εφαρμογή της.

Τα τελευταία νέα λένε, ότι η ανώτατη αξιολόγηση της Γαλλίας θα πρέπει να θεωρείται ήδη παρελθόν και απομένει μόνο ο χρόνος ανακοίνωσης του μοιραίου.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι Γερμανοί εμφανίζονται αναβλητικοί στην Ευρώπη και σκληροί στην Ελλάδα.

Είναι περισσότερο από προφανές ότι οι Γερμανοί δεν θα ρισκάρουν άλλα ελληνικά θαλασσοδάνεια.  Ενδεχομένως να ανεχτούν για λίγους ακόμα μήνες την Ελλάδα μέσα στο ευρώ, αλλά με δυσβάσταχτους όρους.

Το ακόμα πιο θλιβερό είναι ότι η κυβέρνηση γνωρίζει με απόλυτη ακρίβεια όλα τα παραπάνω, αφού όχι μόνο διαθέτει άριστους συμβούλους, αλλά την έχουν προειδοποιήσει εγκαίρως οι ίδιοι οι Γερμανοί.  Η κυβέρνηση έχει μπροστά της δύο δύσκολες επιλογές:

1.      Να προκηρύξει εκλογές με σκοπό μια νέα κυβέρνηση να οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα στην αντιμετώπιση της κρίσης

2.       Να ικανοποιήσει όλες τις διαστροφικές απαιτήσεις των Γερμανών, προκειμένου να κερδίσει λίγο ακόμα ανώφελο χρόνο.  (Ουσιαστικά βέβαια ο Γερμανικός εκβιασμός αναφέρει ρητά ότι ειδικά για την Ελλάδα οι συνθήκες παραμονής στην ευρωζώνη αλλάζουν βίαια και γυρίζουν τη χώρα πίσω στην εποχή του Όθωνα.

  Πρακτικά είναι βέβαιοι ότι η Ελλάδα θα απαιτήσει την έξοδό της από το κοινό νόμισμα.

Ο ίδιος εκβιασμός θα τεθεί και στις υπόλοιπες χώρες εν ευθέτω χρόνο.  Οπότε ή η Ε.Ε. θα μετατραπεί σε αυλή της Γερμανίας ή η ευρωζώνη θα περιοριστεί στις χώρες με ανώτατη αξιολόγηση, ενδεχομένως και χωρίς τη Γαλλία).

Ζούμε σε μια ζοφερή εποχή, που οι συνθήκες αλλάζουν όχι με την ημέρα πια, αλλά με την ώρα.  Κάθε σχεδιασμός, κάθε πλάνο, που συντάχθηκε χτες, μπορεί να είναι ήδη μπαγιάτικο.

 Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και εκείνο που θεωρούσαμε βεβαιότητα χτες, μπορεί σήμερα να είναι άκυρο.  Και δυστυχώς οι εξελίξεις βαίνουν εναντίον μας και ο λιγοστός χρόνος που είχαμε, εξανεμίζεται πλέον με γεωμετρική πρόοδο.

Φοβάμαι πως όλο το, τεταμένο ομολογουμένως, σκηνικό των τελευταίων ωρών , με τους διαδηλωτές εξαγριωμένους να απαιτούν τα αυτονόητα και την κυβέρνηση πολιορκημένη να στήνει παρωδίες εθνικοφροσύνης, τείνει να ξεπεραστεί από τις απίστευτες εξελίξεις στην Ευρώπη.

Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν έχω τη μαγική λύση, δεν μου έρχεται τίποτα έξυπνο στο μυαλό να προτείνω.  Μπορώ μόνο με βεβαιότητα να μοιραστώ μαζί σας την αγωνία μου για το άμεσο μέλλον.  Εύχομαι μόνο, στις δύσκολες αυτές στιγμές, να είχαμε ικανότερο τιμονιέρη.

Κακοφωνίξ

antinews.gr