Μέρκελ και Σόιμπλε εξακολουθούν να αρνούνται αυτό που για πολλούς φαντάζει ως η μόνη λύση για την Ευρωζώνη. Την παρέμβαση της ΕΚΤ.

Οι Γερμανοί όλο και περισσότερο μοιάζουν με προτεστάντη ιερέα αυστηρά προσκολλημένο στο γράμμα του νόμου ή με Πρωσσικό σύνταγμα που βαδίζει πειθαρχημένα ενώ ο εχθρός το πλήττει από παντού.

Στην προκειμένη περίπτωση ο εχθρός είναι οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης και οι αγορές που φαίνεται πως έχουν βάλει στο στόχαστρο την ευρωζώνη και με συντονισμένες επιθέσεις προσπαθούν να την διαλύσουν. Στην αρχή ήταν η Ελλάδα, μετά η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.

Πρόσφατα και η Ιταλία και η Ισπανία βρέθηκαν στην δυσάρεστη θέση να δανείζονται με επιτόκια κοντά στο 7%. Η Ιταλία δε, είναι ένα βήμα πριν κρούσει την θύρα του μηχανισμού στήριξης.

Το ίδιο και η Γαλλία, βγήκε στις αγορές και δανείστηκε με το υψηλότερο εδώ και δεκαετίες επιτόκιο ενώ απειλείται ευθέως από τούς «οίκους» να χάσει την ΑΑΑ αξιολόγηση. Και τι λέει για όλη αυτή την κατάσταση η Γερμανία;

Οι Γερμανοί παραμένουν προσκολλημένοι στο τι λένε οι συνθήκες και ζητάνε αλλαγή των συνθηκών προς το αυστηρότερο.

Δύσκολα μπορεί να ψάξει κανείς την Γερμανία για την πιστή τήρηση των συνθηκών. Ασχέτως αν αυτές δεν επικυρώθηκαν με δημοψηφίσματα από τα Ευρωπαϊκά έθνη, είναι βέβαιο ότι εφόσον υπάρχουν θα πρέπει να τηρούνται. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς ένα πλαίσιο αρχών και κανόνων που να γίνεται σεβαστό απ’ όλα τα μέλη της.

Ως εδώ καλά.Το σφάλμα όμως των Γερμανών είναι πως γνώριζαν την ανεπάρκεια κάποιων χωρών (μεταξύ αυτών και εμείς) και όμως έκαναν τα »στραβά μάτια» προκειμένου να πωλούν τα ωραία τους αυτοκίνητα.

Το δεύτερο σφάλμα των Γερμανών είναι ότι  έχασαν πολύτιμο χρόνο με δυσάρεστες συνέπειες για την Ευρωζώνη εμμένοντας στην εσφαλμένη πεποίθηση ότι η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση. Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα των Γερμανικών εμμονών. Τι προτείνουν οι Γερμανοί. Καταρχάς είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν.

Φαίνεται όμως πως αρκετοί στην Γερμανική ηγεσία πιστεύουν ότι διώχνοντας την Ελλάδα και τηρώντας αυστηρή εποπτεία επί των δημοσιονομικών των χρεωμένων χωρών σώνεται η »παρτίδα». Κάποιοι άλλοι επίσης μέσα στην  Γερμανία φαίνεται ότι επιθυμούν την δημιουργία και επισήμως πλέον, της Ευρώπης των δύο ταχυτήτων,  με ένα σκληρό Ευρώ στον Βορρά και ένα μαλακό Ευρώ  στον Νότο.

Και τα δύο σχέδια όμως είναι ανεπαρκή, ειδικά στην περίπτωση των δύο Ευρώ αυτό θα οδηγήσει τις »αδύναμες» χώρες πιο κοντά στην επιστροφή τους στο Εθνικό νόμισμα.    Είναι δύσκολο για τους Γερμανούς να απεμπλακούν από τα Εθνικά τους στερεότυπα και την πρόσφατη Ιστορία τους…

Είναι σαφές όπως έχουμε ξαναπεί πως η Ευρώπη δεν είναι ΗΠΑ. Δεν πρόκειται για  ένα κράτος που συγκροτήθηκε μέσα από αλλεπάλληλα μεταναστευτικά κύματα αλλά για Εθνικά κράτη με ιστορία χιλιετιών.

Είναι αδύνατο, ακατόρθωτο για έναν Ιταλό ή Ισπανό και πολύ περισσότερο για έναν Γάλλο να αποδεχτεί μια Γερμανική επικυριαρχία με Γκαουλάιτερ τύπου  χερ Ραιχενμπαχ…

Ενώ λοιπόν η Ευρώπη διανύει την πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας της από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά κάποιοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση επιχειρώντας να ξαναμοιράσουν αγορές και ζώνες επιρροής.

Πρόσφατα οι Αμερικάνοι εισέβαλαν στην Ουγκάντα ενώ υπάρχουν σκέψεις και για ανάπτυξη δυνάμεων στην πολύ πλούσια σε υπέδαφος Νιγηρία αλλά και στην Αυστραλία. Ολα αυτά έχουν σίγουρα ενοχλήσει Ρώσους και Κινέζους.

Οι Ρώσοι δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι και την Αμερικάνικη επέκταση »προς ανατολάς», σε χώρες πρώην συμμάχους της Ρωσίας. Πού το πάει ο Ομπάμα; Ακόμα και μέσα στην Αμερική ακούγεται αυτό το ερώτημα.

Ο Ρον Πόλ Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος για το χρίσμα πρόσφατα δήλωσε ότι το καθεστώς Ομπάμα τείνει να γίνει δικτατορία … Το γεγονός όμως των τελευταίων ημερών είναι η έκρηξη σε στρατιωτική βάση στο έδαφος του ΙΡΑΝ. Το ΙΡΑΝ κατηγόρησε ευθέως το Ισραήλ για την πολύνεκρη  έκρηξη. Πού μπορεί να οδηγήσει λοιπόν αυτή η παγκόσμια αναταραχή;

Βλέπουμε κράτη να χρεοκοπούν, οικονομίες να γονατίζουν, κυβερνήσεις να απολύονται και κάποιοι καλυπτόμενοι πίσω από οίκους και αγορές αυξάνουν  την επιρροή τους εις βάρος των Εθνών και της Δημοκρατίας .

Η Ιστορία διδάσκει ότι όποτε ο κόσμος βρέθηκε σε τέτοια οικονομική και πολιτική αναταραχή το πράγμα τελείωσε με ΠΟΛΕΜΟ. Το ερώτημα είναι, μπορεί η χώρα μας να αντέξει  μέσα στο ταραγμένο τοπίο της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ;

Γιώργος Σταφυλάς

www.elora.gr