Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ

  ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, ΜΕ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ «ΤΙΤΑΝΙΚΟ» ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας δίνουν και παίρνουν στους δημοσιογραφικούς χώρους των Βρυξελλών τα πειράγματα και η διάθεση σαρκασμού αλλά και ειρωνείας μεταξύ ξένων και Ελλήνων δημοσιογράφων.

Δεν έλειψαν, όμως, και ορισμένες ακραίες φραστικές επιθέσεις από την πλευρά Βέλγων πολιτών εις βάρος γενικά του ελληνικού στοιχείου.

  Ησκωπτική διάθεση απέναντι στην Ελλάδα δημιουργήθηκε αρχικά μετά τις πρώτες παραστάσεις του κυβερνητικού θιάσου του παραλόγου με βασικό πρωταγωνιστή τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Οι ξένοι δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν την εμμονή τού τότε υπουργού Οικονομικών να τους καλεί σε κάθε Συμβούλιο Υπουργών, σε ειδική αίθουσα παρακαλώ, για να τους αναγγείλει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

«Μα πώς είναι δυνατόν να εκφράζει ο υπουργός σας την απορία του για την επίθεση των αγορών κατά της Ελλάδας, όταν μας λέει συνεχώς ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας;» ρωτούσαν τους Ελληνες συναδέλφους τους.

Αλλά ούτε και αυτοί ήταν ικανοί να δώσουν μια λογική απάντηση. Και άρχισαν τα πρώτα πειράγματα, ιδίως όταν ο Γ. Παπακωνσταντίνου παρομοίασε την ελληνική οικονομία με τον «Τιτανικό». Μάλιστα, όταν τη σκυτάλη της χρεοκοπίας πήραν και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης, οι οποίοι δήλωναν στους έκπληκτους ομολόγους τους ότι «δεν υπάρχει σάλιο» για την πληρωμή των συντάξεων, οι σπόντες έγιναν αιματηρές: «Πάλι στη ζητιανιά το ρίξατε;»…

Εφερες το τσεκ;

Την αρχική έκπληξη των εταίρων, όμως, δεν διαδέχθηκε ο οίκτος, όπως περίμεναν οι υπουργοί της κυβέρνησης, αλλά ο θυμός και η τιμωρία. Μπήκαμε στην περίοδο του Μνημονίου και της πρώτης δανειοδότησης. Ευκαιρία για τους Ελληνες δημοσιογράφους να περάσουν στην αντεπίθεση, με τη χρήση αυτοσαρκασμού.

Ο Βούλγαρος και ο Τούρκος

Στην αίθουσα Τύπου της Κομισιόν, κάθε μεσημέρι που έβλεπαν τον Σλοβένο συνάδελφό τους, του έλεγαν με μία φωνή: «Το τσεκ… έφερες το τσεκ;». Χαμογελούσε και απαντούσε: «Ποτέ… Αλλωστε ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να το ξεπληρώσετε». «Αυτό έλειπε, να σας ξεπληρώσουμε. Χε χε, κοίταξε αύριο να φέρεις το τσεκάκι»…

Ιδιος πόλεμος νεύρων και με τον Σλοβάκο συνάδελφο, ο οποίος «τσίμπαγε» αμέσως: «Ούτε ένα ευρώ δεν θα σας δώσουμε»… «Θα τα δώσετε και θα είναι και αγύριστα…».

Απρόβλεπτη ήταν η αντίδραση ενός Βούλγαρου ανταποκριτή. Οταν του είπαμε ότι «σε λίγο θα έχουμε στην Ελλάδα μισθούς και συντάξεις Βουλγαρίας» έκανε μερικά βήματα, στάθηκε και, γυρίζοντας πίσω, μας είπε σε άπταιστα ελληνικά: «Εγώ με τα λίγα ευρώ που κερδίζω σκέφτομαι τώρα να αγοράσω ένα μεγάλο σπίτι στην Αθήνα»… Μείναμε άφωνοι…

Αυτός που είναι εκνευριστικός είναι ο Τούρκος συνάδελφος, στον οποίον έχει κολλήσει η φαεινή ιδέα να μας ξεπληρώσει το χρέος η Τουρκία και ως αντάλλαγμα να δεχθούμε να μπει στη θέση μας στην Ε.Ε… Οταν σε πάρει το ποτάμι…

Ακόμη και ο ανταποκριτής εφημερίδας του Κονγκό μάς ρώτησε σκάζοντας στα γέλια: «Χι, χι… πώς γίνεται να είσαστε ακόμη εδώ; Βρήκατε λεφτά;». Ποιος είπε ότι η ειρωνεία είναι το χαμόγελο του πνεύματος;

Το χειρότερο, όμως, συνέβη σε συνάδελφο που περίμενε στην ουρά σε μεγαλοκατάστημα των Βρυξελλών για να αγοράσει αλλαντικά. Μία καλοντυμένη κυρία, που ήταν πίσω του, τον ρώτησε με αθώο ύφος αν είναι Ελληνας. «Ναι, πώς το καταλάβατε;». «Από την προφορά σας. Εχω ζήσει στην Πάτρα». Και ξαφνικά τον κοίταξε με περιφρόνηση και αναφώνησε: «Ξέρετε ότι κοστίζετε 528 ευρώ σε κάθε Βέλγο φορολογούμενο;… Πρέπει να ντρέπεστε που είστε Ελληνας». Ο συνάδελφος ακόμη να συνέλθει…

Σχεδόν το ίδιο περιστατικό συνέβη πρόσφατα σε καφετέρια της κοσμικής Avenue Louise, όπου μία κυρία πλησίασε ομάδα νεαρών Ελλήνων stagiaires στο Συμβούλιο Υπουργών: «Τι εθνικότητας είστε;» «Ελληνες» απάντησαν με υπερηφάνεια. «Και χασκογελάτε ενώ θα έπρεπε να ντρέπεστε που έχετε παρασύρει τους άλλους Ευρωπαίους στην καταστροφή… Ντροπή σας»…

Γίναμε… περιζήτητοι

Η κρίση στην Ελλάδα, όμως, έκανε ανάρπαστους τους εδώ Ελληνες δημοσιογράφους από τα ξένα κανάλια, για να εξηγήσουν την κατάσταση.

Μάλιστα, χωρίστηκαν σε γαλλόφωνους και αγγλόφωνους για να ικανοποιήσουν τη συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση… Οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν:

«Πάλι αυτός ο Βρετανός. Μα προχθές του έδωσα συνέντευξη για την 6η δόση»… ή «Ελα, έρχεται πάλι η Γερμανιδούλα για σένα»… Μάλιστα, δεν λείπουν οι προτάσεις για ανταλλαγές όπως: «Σου δίνω το αραβικό κανάλι, μου δίνεις το γαλλικό; Μετά αλλάζουμε πάλι»…

www.enet.gr