
Σύμφωνα με ανώνυμες πηγές, η αίτηση της Ελλάδος προς την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών πέρυσι, για την προμήθεια αρμάτων μάχης από αμερικανικά αποθέματα, απορρίφθηκε – αρχικά. Τώρα, οι προϋποθέσεις για μια ομαλή κατάληξη φαίνεται να είναι καλύτερες. Η αμερικανική πλευρά έδειξε περισσότερο κατανόηση. Ίσως η κρούση για μια πιθανή αναβάθμιση των αρμάτων μάχης τύπου M1A1 στο σύγχρονο πρότυπο M1A2, να βοήθησε.
Αυτό όμως είναι μια νέα δαπανηρή επένδυση που θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τον αμυντικό προϋπολογισμό ακόμα περισσότερο. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι οποίες με τη σειρά τους επικαλούνται πηγές στην Αθήνα, αυτή η αναβάθμιση είναι να κοστίσει έως και 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Μετά την εξέταση των αρμάτων μάχης από την ελληνική επιτροπή, αναμένεται το τελικό πόρισμα, με το οποίο το ΚΥΣΕΑ είναι να λάβει μία απόφαση επί του θέματος.
Όσο δελεαστική να ακούγεται η προσφορά των Αμερικανών, δεν μπορεί να αγνοηθεί το κρυφό κόστος. Τα αμερικανικά άρματα μάχης M1A1, για να επανέρθουν σε λειτουργία, χρειάζονται χρήματα. Ένας διψήφιος αριθμός είναι απαραίτητος για την επαναφορά τους, πέραν του κόστους της μεταφοράς, το οποίο δεν είναι πρακτικά κάποιο μεγάλο μέγεθος.
Η συντήρηρη αυτών των αρμάτων, στο πρότυπο M1A1, είναι με 1480 λίτρα κατανάλωση ανά 100 χιλιόμετρα, κάτι παραπάνω από απαιτητική. Στο άλλο άκρο, έχουμε διαβάσει σε πρόσφατο δημοσίευμα πως τα παρωχημένα M1 είναι περισσότερο αξιόλογα από τα σημερινά υπερσύγχρονα Leo 2A6 του Στρατού, μια και τα πρώτα μπορούν εν κινήσει και σε κλίση να ευθυγραμμούν το πυροβόλο τους πάνω στον στόχο. Σωστά. Με τι ακριβώς θα πλήξουν τον στόχο;
Η «Ελληνική Άμυνα και Τεχνολογία», προσκείμενη στους κύκλους του υπουργείου Αμύνης, επανέφερε το θέμα επικοινωνικά για λογαριασμό κύκλων του υπουργείου. Στον ίδιο χώρο έχει γραφεί ότι ο πρώην Αρχηγός του Στρατού «έδωσε τα ρέστα του» για τη συγκεκριμένη συνδιαλλαγή με την αμερικανική πλευρά. Δεν αναφέρεται εάν έδωσε και τα ρέστα του για να βρεθούν πυρομαχικά για τα υπάρχοντα άρματα. Αντί αυτού, στην ιστοσελίδα του ΓΕΣ παρουσιάστηκε ως μια καινοτόμος ιδέα η τροποποίηση ενός Leo2 με πυροβόλο 105 χιλιοστών, επαναφέροντας πρακτικά το όχημα στο πρότυπο που παρουσίασε ο κατασκευαστής του – στην δεκαετία του 1970. Για τα χρήματα που η ελληνική κυβέρνηση εν μέσω της κρίσης του χρέους είναι απίθανο να έχει στη διάθεσή της – κουβέντα από τον πρώην Αρχηγό. Τώρα, ως υποψήφιος της πολιτικής σκηνής, μπορεί να μιλήσει και πέραν της στρατιωτικής τάφρου.
Είναι κάτι παραπάνω από αστείο – γελοίο – να μην υπάρχουν χρήματα για να εξοπλιστούν τα υπάρχοντα Leopard, και να έχει ανακύψει θέμα δαπάνης χρημάτων για επιπλέον άρματα μάχης. Εκτός βέβαια και εάν οι στρατιωτικοί συμφωνήσουν στην περικοπή των οδοιπορικών, σε περαιτέρω μειώσεις του βασικού τους μισθού, στην περικοπή των επιδομάτων του εξωτερικού, στην κατάργηση των Μετοχικών Ταμείων. Μόνο έτσι είναι να βρεθούν χρήματα, και για τα άσφαιρα Leo, και για τα 1480 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα για τα M1. Οι αποστράτοι τουλάχιστον, δεν έχουν πειστεί για την αναγκαιότητα των περικοπών στον τομέα τους. Δικαιολογημένα.
http://www.fox2magazine.net/
Mobility
[edit] Tactical
Marines from 1st Tank Battalion load a Honeywell AGT1500 multi-fuel turbine back into the tank at Camp Coyote, Kuwait, February 2003.
The M1 Abrams is powered by a 1,500 shaft horsepower (1,100 kW) Honeywell AGT 1500 (originally made by Lycoming) multi-fuel turbine, and a six speed (four forward, two reverse) Allison X-1100-3B Hydro-Kinetic automatic transmission, giving it a governed top speed of 45 mph (72 km/h) on paved roads, and 30 mph (48 km/h) cross-country. With the engine governor removed, speeds of around 60 mph (97 km/h) are possible on an improved surface; however, damage to the drive train (especially to the tracks) and an increased risk of injuries to the crew can occur at speeds above 45 mph (72 km/h). The tank was built around this engine[48] and it is multifuel capable; meaning that it can be powered with diesel, kerosene, any grade of motor gasoline, and jet fuel (such as JP-4 or JP-8). For logistical reasons, JP-8 is the US military’s universal fuel powering both aircraft and vehicle fleets. On the other hand, Australian M1A1 AIM SA are diesel powered since the use of JP-8 is less common in the Australian Army.
Since the Iraq War, the US Army began looking at replacing the AGT-1500 turbine engine in the M1 series because of its fuel usage. The turbine engine provides better acceleration, but takes twice as much fuel as a comparable diesel engine. Turbine engines are lighter than diesels, but take up the extra space and weight in a larger fuel tank to produce the same range. This became a problem in the Persian Gulf War as the speed of a tank division was limited to the speed of its refueling trucks.[citation needed]
Driving controls
The gas turbine propulsion system has proven quite reliable in practice and combat, but its high fuel consumption is a serious logistic issue (starting up the turbine alone consumes nearly 10 US gallons (38 L) of fuel).[49] The engine burns more than 1.67 US gallons (6.3 L) per mile(60 US gallons (230 L) per hour) when traveling cross-country and 10 US gallons (38 L) per hour when idle. [50] The high speed, high temperature jet blast emitted from the rear of M1 Abrams tanks makes it difficult for the infantry to proceed shadowing the tank in urban combat. The turbine is very quiet when compared to diesel engines of similar power output and produces a significantly different sound from a contemporary diesel tank engine, reducing the audible distance of the sound, thus earning the Abrams the nickname «whispering death» during its first REFORGER exercise.