Πλήρης φαίνεται πως είναι η συνειδητοποίηση από την πλευρά των – μη πολιτικών – αρμοδίων του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η ελληνική ναυπηγική και ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να μείνουν στον δρόμο, κάθε μέρα που περνάει, χιλιάδες εργαζόμενοι…

Όπως πληροφορηθήκαμε, στην τελευταία συνεδρίαση της Ένωσης Ελληνικής Ναυπηγικής Βιομηχανίας, το κλίμα που επικράτησε ήταν εξόχως συναινετικό και όλοι έδειχναν να αντιλαμβάνονται αυτό το οποίο αναφέρει στερεοτυπικά εδώ και πολύ καιρό το «defence-point.gr»: Ότι για να βρίσκεται η σχετική βιομηχανία μιας χώρας σαν την Ελλάδα σε αυτό το χάλι, παρά τα περισσότερα από 4.000 ελληνόκτητα πλοία, εκ των οποίων τα μισά φέρουν και την ελληνική σημαία, χρειάζεται πραγματικά να διαθέτεις… τάσεις αυτοχειριασμού…

Στη σύσκεψη εκπροσωπήθηκαν και τα τρία μεγάλα ναυπηγεία της χώρας, ο Σκαραμαγκάς, η Ελευσίνα και το Νεώριο, με τους εκπροσώπους τους να διαπιστώνουν το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο κλάδος. Η απουσία εθνικής πολιτικής για τον κλάδο έχει επιτείνει τα προβλήματα, ενώ η οικονομική κρίση ήρθε απειλώντας να επιφέρει το τελειωτικό πλήγμα στη βιομηχανία.

Σύμφωνα με πληροφορίες και τα τρία μεγάλα ναυπηγεία της χώρας εκτιμούν ότι ο κύριος λόγος που η ναυπηγική βιομηχανία της χώρας βρίσκεται σε αδιέξοδο είναι ότι τα πέντε τελευταία χρόνια δεν έχει αρχίσει η υλοποίηση κανενός ναυπηγικού προγράμματος, παρά τις εκπεφρασμένες ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού και τον σχεδιασμό στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου εξοπλιστικού προγράμματος, ενώ ούτε η ναυπήγηση νέων σκαφών για το Λιμενικό, παρά τις προφανείς και απόλυτα κατανοητές πιεστικές ανάγκες, έχει δρομολογηθεί. Η έλλειψη πιστώσεων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, έχει οδηγήσει στο πάγωμα ή την αναστολή κάθε νέου ναυπηγικού προγράμματος ή εργασίας με προφανείς αρνητικές συνέπειες για την επιχειρησιακή ετοιμότητα του Πολεμικού Ναυτικού.

Η Ελευσίνα προσπαθεί να υπαχθεί στο Άρθρο 99 για τη προστασία από τους δανειστές της. Ο Σκαραμαγκάς έχει «τη θηλιά σο λαιμό» λόγω του προστίμου της Ευρωπαϊκής Ένωσης – το οποίο προήλθε από «φίλιο πλήγμα», να μην το ξεχνάμε – με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι θέσεις εργασίας περισσοτέρων από 2.000 εργαζομένων. Οι τράπεζες και η κυβέρνηση δεν βοηθούν στη χρηματοδότηση εμπορικών σκαφών ή/και επιβατικών προς ανανέωση του στόλου, μια ενέργεια που παρά το κόστος της θα έδινε ώθηση στη βιομηχανία και θα δημιουργούσε προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον…

Όλα τα ανωτέρω – και όχι μόνο – έχουν ως αποτέλεσμα όχι μόνο να μαραζώνει η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία, αλλά και το να ευημερεί η αντίστοιχη γειτονικών χωρών με ελάχιστη σε σχέση με την ελληνική, εμπειρία, αφού αναλαμβάνει την εκτέλεση έργου για λογαριασμό Ελλήνων εφοπλιστών και όχι μόνο. Οι συζητήσεις στην Ελλάδα για τη δημιουργία Ενιαίου Φορέα είναι ατέρμονες, ενώ ουδείς αντιλαμβάνεται ότι η όποια προσπάθεια δεν μπορεί να στηρίζεται στις «παραδοσιακές βάσεις» για τα επιχειρηματικά σχέδια στη χώρα μας, δηλαδή κυρίως την κρατικοδίαιτη νοοτροπία…

Το θετικό που βγήκε από τη συνάντηση, πέραν της ορθής διάγνωσης του προβλήματος είναι ότι αποφασίστηκε η κατεπείγουσα έναρξη διαλόγου ανάμεσα στα τρία μεγάλα ναυπηγεία με σκοπό να καταλήξουν σε κοινό τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης, αλλά και να εξετάσουν λύσεις και το περιθώριο ανάπτυξης συνεργασιών (π.χ. οι εργασίες με τα εμπορικά σκάφη να πηγαίνουν στην Ελευσίνα οι δε στρατιωτικές όπως οι πυραυλάκατοι των οποίων η κατασκευή έχει σταματήσει, να οδεύσουν στον Σκαραμαγκά).

Επίσης, να ετοιμάσουν με ταχύτατες διαδικασίες τις κοινές προτάσεις τους ώστε στη συνέχεια να τις παρουσιάσουν στην κυβέρνηση μήπως και καταστεί εφικτό να ληφθούν αποφάσεις. Θετικό είναι ότι οι πάντες κατανοούν ότι οι κινήσεις τους θα πρέπει να είναι αστραπιαίες, αφού ο χρόνος εκπνέει… Σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν, όλοι εμφανίζονται θετικοί απέναντι στο ενδεχόμενο να κατατεθούν και νέες ιδέες.

Η εξέλιξη είναι αναμφισβήτητα θετική και καλοδεχούμενη. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αποδειχθεί ότι η συνειδητοποίηση του αδιεξόδου ήρθε πολύ αργά. Και για να μην ξεχνιόμαστε, προϋπόθεση πλέον είναι το όποιο σχέδιο να μην στηρίζεται μόνο στα προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού και ίσως του Λιμενικού. Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουν είναι ότι είναι παντελώς αδιάφορο εάν ο νέος επικεφαλής του εγχειρήματος διάσωσης που θα φέρει δουλειές από το εξωτερικό θα λέγεται Σάφα ή Ταβουλάρης. Αρκεί να τις φέρει διότι αλλιώς «χτίζουμε πάνω στην άμμο».

http://www.defence-