Το «γενικό πρόσταγμα» στην προστασία των κοιτασμάτων Λεβιάθαν, Ταμάρ και Τεθίς, φαίνεται πως αναλαμβάνει το Ναυτικό των Ισραηλινών, αν και εναέρια μέσα της Αεροπορίας της χώρας επίσης θα βρίσκονται σε ετοιμότητα ώστε να δοθεί η κατάλληλη απάντηση σε περίπτωση εκδήλωσης επίθεσης.

Μπορεί οι εταιρίες να στρατολογούν ιδιωτικές εταιρίες παροχής υπηρεσιών ασφάλειας, ωστόσο, προφανώς αυτό δεν επαρκεί.

Οι σχεδιαστές της αμυντικής πολιτικής της χώρας προσπαθούν να εκπονήσουν όλα τα δυνατά σενάρια ενεργειών εναντίον των εξεδρών άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, αφού είτε σε περίπτωση κάποιας ένοπλης σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή – κάτι εξάλλου συνηθισμένο… – είτε στο πλαίσιο μεμονωμένης τρομοκρατικής ενέργειας, η ζημιά που θα προκληθεί θα είναι μεγάλη και πολυεπίπεδη.

Πέραν του οικονομικού πλήγματος στη χώρα, ενδεχόμενο σταμάτημα της ροής των υδρογονανθράκων προς τις αγορές θα έχει ως συνέπεια τη μείωση της προσφοράς, άρα την εκτόξευση της τιμής του προϊόντος, με επιπτώσεις στη διεθνή οικονομία οι οποίες δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο το Ισραήλ.

Στο τραπέζι βρίσκεται επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες και το θέμα της απειλής συμμαχικών κρατών, μια παράμετρος η οποία προφανώς αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα.

Όπως έχει γίνει γνωστό, το Ναυτικό των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση θα αποσπάσει μεγάλο μέρος ανθρώπινων και υλικών πόρων. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση της χώρας δείχνει να έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα του Ναυτικού στην προστασία των εγκαταστάσεων και σχεδιάζεται ήδη η ενίσχυσή του.

Ανώτατοι αξιωματικοί των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων δηλώνουν ότι μπορεί η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) να… τριπλασιάζει σχεδόν τη χώρα, ωστόσο, συνεπάγεται νέες στρατηγικές προκλήσεις και δυσεπίλυτα αμυντικά προβλήματα, τα οποία απορροφούν χρόνο, μέσα και φυσικά χρήμα.

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η… μακαριότητα της ελληνικής πλευράς και ο εθισμός στο να… παραμυθιαζόμαστε μεταξύ μας, ακούγοντας τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας να λένε ανερυθρίαστα το «ποιηματάκι», ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας είναι έτοιμες να ανταποκριθούν σε κάθε ενδεχόμενο και να διασφαλίσουν τα εθνικά κυριαρχικά και οικονομικά δικαιώματα που κατοχυρώνονται από το διεθνές δίκαιο».

Αυτοί οι επικίνδυνα αφελείς – ή απλά πιστεύουν ότι η «κακιά ώρα» δεν θα τους βρει στους συγκεκριμένους υπουργικούς θώκους – υπονομεύουν με τη στάση τους την ασφάλεια της χώρας, για να μην αναφερθούμε στην τραγική κατάσταση της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι σε τρεις φιλικές και σύμμαχες χώρες, η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ, εγείρονται πανομοιότυπα προβλήματα ασφαλείας, τα οποία θα μπορούσαν να επιλυθούν από κοινού!

Πως θα γίνει αυτό; Δυστυχώς, δεν έχει βρεθεί κανείς να πει στα ελληνικά σαΐνια που το μυαλό τους παίρνει στροφές… εντελώς επιλεκτικά, ότι με τη ναυπηγική υποδομή και την ελληνική εμπειρία (Σκαραμαγκάς και Ελευσίνα δεν είναι αμελητέες ποσότητες παρά τα προβλήματα, κάθε άλλο) και την τεχνολογία αιχμής που διαθέτουν οι Ισραηλινοί, όλοι θα μπορούσαν να βγουν κερδισμένοι!

Και πλοία μπορούμε να ναυπηγήσουμε στην Ελλάδα και οι εταιρίες – αμυντικές βιομηχανίες μας να συνεργαστούν με τις ισραηλινές να προσφέρουν τη μερίδα του λέοντος μιας και διαθέτουν εξαιρετική τεχνολογία, ακόμα και κοινή «αρμάδα» που θα περιπολεί υπό ενοποιημένη διοίκηση ίσως θα έπρεπε να τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων, ενδεχομένως με την κατάθεση κάποιας πρότασης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, αφού ο πρώτος κερδισμένος από τις εξελίξεις δεν θα είναι καμία από τις τρεις χώρες, αλλά για όσους θέλουν να το δουν, θα είναι η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.

Την ίδια στιγμή κόσμος στην Ελλάδα θα έβρισκε δουλειά και θα έπαιρνε σιγά-σιγά με τέτοιες πρωτοβουλίες μπροστά η ελληνική οικονομία. Δηλαδή πόσο μυαλό χρειάζεται για να το σκεφτεί κανείς αυτό;

Αν μη τι άλλο να εξεταστεί ως υπόθεση εργασίας και να διερευνηθεί. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε επιτέλους ότι μια κρίση της σφοδρότητας της παρούσης ΔΕΝ αντιμετωπίζεται με συμβατικά μέσα, αλλά με την επιστράτευση της φαντασίας και της δημιουργικότητας, ώστε να προκύψουν οι καταστάσεις και να παραχθεί πλούτος; Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά. Αν κρίνουμε όμως από τη λογική με την οποία αντιμετωπίζουν οι υπουργοί και τα κόμματα την εξουσία, δε νομίζουμε ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για να ελπίζουμε…

defence-point.gr