Σκληρή αν και διπλωματικά διατυπωμένη απάντηση δίνουν στα ιρανικά τελεσίγραφα οι Τούρκοι, δίνοντας την εντύπωση ότι η απόφαση της χώρας είναι η πλήρης ταύτιση με τη Δύση, ότι δηλαδή έκανε παραδοσιακά η Τουρκία και την εποχή που ελεγχόταν από τους Κεμαλιστές.

Δηλαδή, παρά την – καταρχήν – διαφορετική όπως εμφανιζόταν εξωτερική πολιτική των ισλαμιστών του Ερντογάν, στο τέλος της ημέρας, στη δύσκολη στιγμή, η Τουρκία απλά αδυνατεί να απογαλακτιστεί από τις ΗΠΑ, θεωρώντας τη συνεργασία μονόδρομο, έστω κι αν αυτό γίνεται με τη γνωστή τουρκική «γκρίνια» και τις έμμεσες απειλές…

Τι έγινε όμως; Σύμφωνα με πληροφορίες, η αλλαγή της τουρκικής στάσης που μέχρι στιγμής εμφανιζόταν με «καλή διάθεση» απέναντι στην Τεχεράνη, σημειώθηκε μετά την επίσκεψη του Αχμέτ Νταβούτογλου στην Τεχεράνη στις 5 Ιανουαρίου.

Στη συνάντησή του με τον πρόεδρο Μαχμούτ Αχαμαντινεζάντ, του είπε ανοιχτά ότι η Τουρκία δεν μπορεί να ανεχθεί την πυρηνικοποίηση του Ιράν και θα εργαστεί με σκοπό να την παρεμποδίσει.

Το γεωπολιτικό επιχείρημα Νταβούτογλου προς τον Ιρανό πρόεδρο, φέρεται να ήταν πως η Τουρκία «…δεν μπορεί να ζήσει περικυκλωμένη από δυο πυρηνικές δυνάμεις, τη Ρωσία και το Ιράν».

Ένα επιχείρημα επαρκώς «αποϊδεολογικοποιημένο», το οποίο στηρίχτηκε αμιγώς στις ανησυχίες εθνικής ασφαλείας της Τουρκίας, ένα επιχείρημα με το οποίο επιχειρήθηκε η συγκάλυψη ή εναλλακτικά δικαιολόγηση της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Όπως προκύπτει μάλιστα, το τελεσίγραφο των Ιρανών, ήλθε ως αντίδραση σε τελεσίγραφο μίας εβδομάδας που δόθηκε από τον Νταβούτογλου, για να απαντήσει η Τεχεράνη στις κατηγορίες και τις πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στη Δύση, ότι το Ιράν ξεκίνησε τη συναρμολόγηση ατομικής βόμβας…

Επίσης, οι απειλές του Ιράν για επίθεση εναντίον του ΝΑΤΟϊκού ραντάρ σε τουρκικό έδαφος, απαντήθηκαν με την υπόμνηση ότι η επίδειξη τέτοιας συμπεριφοράς θα έχει ως αποτέλεσμα τη μεταφορά στρατευμάτων της συμμαχίας στα τουρκο-ιρανικά σύνορα.

Η ανωτέρω κατάσταση δικαιολογεί και την εσπευσμένη άφιξη του προέδρου του ιρανικού κοινοβουλίου και πρώην υπεύθυνου της χώρας για τις διαπραγματεύσεις με τον διεθνή παράγοντα, Αλί Λαριτζανί, με στόχο να διευθετήσει την κατάσταση, προτού τεθεί εκτός ελέγχου…

Τούτων λεχθέντων, η παρεμπόδιση του ρωσικών συμφερόντων πλοίου να κατευθυνθεί προς τη Συρία μεταφέροντας πυρομαχικά, εντάσσεται στην τουρκική προσπάθεια άσκησης πίεσης, στην λογική πως οι ΗΠΑ χρειάζονται πάντα την Άγκυρα.

ΠΗΓΗ: »Defencepoint»