∆ευτέρα απόγευµα, σουρουπώνει στην Ακαδηµίας, ακούω φασαρία. Μέσα στο σκοτάδι τα ΜΑΤ τρέχουν στο παρκάκι ανάµεσα στα δέντρα, γυαλιά σπάζουν, µια φωνή «φασίστες, κάτω τα χέρια από το άσυλο». Λίγος κόσµος κυκλοφορεί στο πεζοδρόµιο, προσπερνά αδιάφορος τα σκυλιά που κοιµούνται χωρίς να σηκώνουν καν το κεφάλι. «Τι συµβαίνει;» ρωτάω µια φοιτήτρια που παρακολουθεί, γιατί σήµερα δεν έχω ακούσει να γίνεται ούτε απεργία ούτε διαδήλωση ούτε κατάληψη, είναι day off. «Ξεφτιλίκια», µου απαντά ψυχρά, «τα ΜΑΤ προσπαθούν να διώξουν τους πρεζέµπορους και οι άλλοι, οι, δεν ξέρω ούτε πώς να τους πω, προσπαθούν να τους εµποδίσουν». Αυτή είναι η συνηθισµένη κατάσταση στη χώρα. Οι δυο παράλληλες πραγµατικότητες.
Στη µια, την «πραγµατική» πραγµατικότητα, η αστυνοµία επεµβαίνει στη διακίνηση ναρκωτικών, στο λαθρεµπόριο, το παρεµπόριο. Έτσι συνήθως γίνεται στον κόσµο. Στην άλλη πραγµατικότητα, την ελληνική, φασίστες, γουρούνια, δολοφόνοι, προσπαθούν να καταλάβουν τα τείχη του ασύλου τα οποία υπερασπίζονται οι λαϊκοί αγωνιστές. χωρίς να επικοινωνείς µε το περιβάλλον. Παιχνίδια ρόλων. Στον πλανήτη Γη, αυτές είναι µερικές πολύ κρίσιµες εβδοµάδες. Προσπαθούν αυτές τις µέρες να διαγράψουν µεγάλο µέρος του χρέους µιας χώρας χωρίς να την κηρύξουν σε πτώχευση. 

Προσπαθούν συγχρόνως όµως να µην οδηγήσουν σε χρεοκοπία όσους είχαν ελληνικά οµόλογα. Γιατί µπορεί οι αγράµµατοι να λένε χαρούµενα «να πληρώσουν οι κερδοσκόποι», όσοι έχουν πάει σχολείο όµως ξέρουν ότι τράπεζες, ασφαλιστικά ταµεία, ασφαλιστικές εταιρείες, αµοιβαία κεφάλαια, είναι και οι µέτοχοι, οι καταθέτες, οι συνταξιούχοι.

 Προσπαθούν ακόµα να διαθέσουν ένα τεράστιο ποσό, εκατοντάδες δισεκατοµµύρια, τέτοιο που δεν έχει δοθεί ποτέ σε άλλη χώρα, ώστε να γίνουν όλα αυτά και συγχρόνως η χώρα να αναδιατάξει την οικονοµία της ώστε να µπορεί να ζει χωρίς δανεικά. Κάθε σχέδιο, κάθε απόφαση, κάθε λάθος που θα γίνει στο σχεδιασµό αυτών των ηµερών θα επηρεάσει τη ζωή µας τα επόµενα χρόνια. Αυτό τον καιρό θα έπρεπε όλοι να προσπαθούµε να βρούµε τις καλύτερες λύσεις, να συµφωνήσουµε όσο γίνεται περισσότεροι σ’ αυτές για να ξεφύγουµε γρήγορα από το φαύλο κύκλο της ύφεσης. 

 Στον πλανήτη Ελλάδα, το σύστηµα εξουσίας ετοιµάζει εξεταστικές επιτροπές. Πριν ενάµιση χρόνο µια εργαζόµενη που αποχώρησε από τη Στατιστική Υπηρεσία κατηγόρησε την υπηρεσία της, τον υπουργό Οικονοµικών, τη Eurostat που υπό την επίβλεψή της έγινε η απογραφή, ότι φούσκωσαν το έλλειµµα από 13,8% στο 15,4% για να παραδώσουν τη χώρα στη «γερµανική κατοχή». Γιατί δεν τους έφτανε το 13, έπρεπε να πάει στο 15% το έλλειµµα για «να επιβληθούν σκληρά κι απάνθρωπα µέτρα». Ο εισαγγελέας παραπέµπει στη Βουλή την υπόθεση, η Ν∆ βγάζει ανακοινώσεις και προαναγγέλλει εξεταστικές επιτροπές, το ΠΑΣΟΚ «διωκόµενο» απειλεί µε «µακελειό» αν στραφούν ποινικά εναντίον του αρχηγού του. Τα κανάλια παραγγέλνουν δηµοσκοπήσεις, προετοιµάζονται για εκλογές. Το σκηνικό της εξαπάτησης για µια ακόµη φορά ξεδιπλώνεται µπροστά στα µάτια µας. Πρωτοσέλιδα, κατηγορίες, εισαγγελείς, εξεταστικές επιτροπές-κοροϊδία που ποτέ δεν καταλήγουν πουθενά, οργισµένες ανακοινώσεις, κορόνες στα τηλεοπτικά παράθυρα, χειραγώγηση της κοινής γνώµης, εκλογές. Αυτό που ξέρουν καλά. Έχει κανένα ίχνος σοβαρότητας η υπόθεση; Κανένα. 

Όσο ψάχνανε, ανακάλυπταν νέα ελλείµµατα. Στο 15,4 έφτασαν µήνες ολόκληρους αφού είχαµε καταφύγει σε ∆ΝΤ, τρόικες και µνηµόνια. Άρα δεν «χρησιµοποιήθηκε για να µας οδηγήσει ο Παπανδρέου στο Μνηµόνιο». Μήπως το έκαναν για να κατηγορηθεί η καηµένη η Ν∆ για τα greek statistics; ∆ηλαδή ήταν µια κυβέρνηση που έλεγε ότι το έλλειµµα βρίσκεται στο 3% και είναι θωρακισµένη από την κρίση, και το έλλειµµα πήγε στο 13%, δεν έφτανε αυτό για να την κατηγορήσουµε; Έπρεπε να το φουσκώσουν άλλες δυο µονάδες; Όλη η κατασκευή είναι µια αστειότητα, γι’ αυτό και ο εισαγγελέας αντιµετώπισε την καταγγελία µε τον ίδιο τρόπο. ∆εν εξέτασε τον πρόεδρο της Στατιστικής Υπηρεσίας, δεν εξέτασε τον αρµόδιο υπουργό, δεν ρώτησε τη Eurostat που ενέκρινε τα στοιχεία, κάλεσε για µάρτυρες το πάνελ του Αυτιά. Γιατί το θέµα πάλι ήταν η κατασκευή της πλαστής ελληνικής πραγµατικότητας. 

Αντί το πολιτικό σύστηµα αυτό το διάστηµα να παρουσιάζει τις δικές του προτάσεις εξόδου από την κρίση, κατασκευάζει πάλι εχθρούς, αµφισβητεί την πραγµατικότητα. Κόµµατα, ∆ικαιοσύνη και Μέσα Ενηµέρωσης διαπαιδαγωγούν την κοινή γνώµη στη θεωρία της συνωµοσίας: οι κακοί Νεφελίµ µε κόλπα και πλαστά στοιχεία, σε µια πλανητικών διαστάσεων συνωµοσία, ξοδεύουν µερικές εκατοντάδες δισεκατοµµύρια για να πλήξουν τον ηρωικό ελληνικό λαό. Αυτό ήταν από την αρχή το σχέδιο «τους», που έλεγε και χθες βράδυ ένας «φίλος του λαού» στην τηλεόραση, να µας ισοπεδώσουν για να µας αγοράσουν φτηνά. 

Εντωµεταξύ, κάθε βδοµάδα µια ξένη εταιρεία αποχωρεί από την Ελλάδα τρέχοντας. Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα ελλείµµατα είναι ακόµα µεγαλύτερα απ’ αυτά που λέµε. Καµουφλαρισµένα πάντα, χαµένα µέσα στην ελληνική πλαστή πραγµατικότητα. Παράδειγµα: η Μέρκελ ξέρει την ΑΕΚ; Τους έχει µιλήσει κανείς για τον Άρη; Υπολογίζουν τις ποδοσφαιρικές οµάδες µέσα στα δηµόσια ελλείµµατα; Μάλλον όχι, αφού είναι ανώνυµες εταιρείες. Κι όµως, σ’ αυτή τη χώρα, το κοινωνικό συµβόλαιο λέει ότι οι υπουργοί διαγράφουν παγίως τα χρέη των ΠΑΕ µε την υποστήριξη του λαού, ο οποίος διαδηλώνει µε µαύρες σηµαίες κλείνοντας την Εθνική οδό. 

 Η ακόµα πιο πικρή αλήθεια είναι ότι ακόµα κι αυτή την τελευταία ώρα, το πολιτικό σύστηµα είναι αµέτοχο. ∆υο µήνες µε κυβέρνηση τριών κοµµάτων, δεν έχουµε ακούσει καµία πρόταση εξόδου από την κρίση. Αποκρούουν µόνο τις προτάσεις της Τρόικας, κάνουν καθυστέρηση, κοροϊδεύουν και ετοιµάζονται για εκλογές. Κανείς δεν προτείνει τίποτα, κανένα κόµµα δεν διαπραγµατεύεται κάτι όπως µας έλεγαν, γιατί δεν έχουν τίποτα να διαπραγµατευθούν. Βάζουν «κόκκινες γραµµές» στα τηλεοπτικά παράθυρα, παριστάνουν τους «φίλους του λαού», αντιστέκονται. ∆εν υπάρχει ένας που να πει, να σας πω, εγώ προτείνω να κόψουµε κάτι εκεί. Όλοι δίνουν. Ετοιµάζονται για εκλογές. Κάνουν δηµοσκοπήσεις και µετράνε 7-8 κόµµατα που θα µπουν στη Βουλή. Οι δηµοσκοπήσεις είναι µέρος της πλαστής ελληνικής πραγµατικότητας. Υπάρχουν µόνο 2 πολιτικές παρατάξεις που διαπερνούν οριζόντια τα κόµµατα. Η µια αποφασισµένη να προχωρήσει σε µεταρρυθµίσεις εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης µήπως σωθεί η χώρα και ξαναγίνει κανονική, ικανή να ζήσει τους πολίτες της. Και η άλλη που αποκρούει κάθε αλλαγή, που προσπαθεί να διατηρήσει το κατεστηµένο σύστηµα εξουσίας, που οδηγεί στη δραχµή, τους ολιγάρχες, τους µαυραγορίτες. Όσο οι δυο αυτές παρατάξεις δεν ξεχωρίζουν, η σωτηρία µας επαφίεται µόνο στους ξένους. Αλλά ποτέ κανείς δεν σώνεται αν δεν θέλει να σωθεί.

http://infognomonpolitics.