του Νίκου Υφαντή*

Με απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου της Αλβανίας, καταργείται η αναγραφή της εθνικότητας από την Εθνική Ελληνική Μειονότητα σε οποιοδήποτε επίσημο κρατικό έγγραφο. Ένα προμελετημένο έγκλημα της αλβανικής ιθύνουσας τάξης, το οποίο στρέφεται άμεσα εναντίον των Βορειοηπειρωτών.

Η βάναυση και ωμή καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, από την κατ’ επίφαση «Δημοκρατία» της Αλβανίας, αποδεικνύει το φυλετικό μίσος των Αλβανών εναντίον των Ελλήνων που έτυχε να διαβιούν στη χώρα τους. Μοίρα κακή, οι άνθρωποι αυτοί, έτυχε να ενταχθούν στο αλβανικό κράτος χωρίς να ανήκουν στην αλβανική φυλή, στο αλβανικό έθνος.

Οι Βορειoπηπειρώτες, από την υπαγωγή τους στο αλβανικό κράτος ζουν στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα. Οι εκφοβισμοί, η ψυχολογική βία, οι άδικες καταδίκες, οι φυλακίσεις και οι εξορίες, δεν σταμάτησαν.

Μάλιστα, κατά την περίοδο του Ενβέρ Xότζα και των διαδόχων του (1945-1989), οι κατατρεγμοί κορυφώθηκαν, οι θάνατοι πολλαπλασιάστηκαν, οι φυλακίσεις και οι εξορίες είχαν καταντήσει συνήθεια.

Ο εξαλβανισμός κατά την περίοδο αυτή έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη. Η κατάργηση της θρησκείας και της γλώσσας επέφερε καίριο και θανατηφόρο πλήγμα στη μειονότητα.

Οι Έλληνες, παρόλους τους διωγμούς και τις ταπεινώσεις, κράτησαν τις φυλετικές τους καταβολές και μπόρεσαν, μετά την κατάρρευση του καθεστώτος, να ανακάμψουν, να συμμαζέψουν τα συντρίμμια μιας ακαταλόγιστης βαναυσότητας, να ξαναβρούν τις ρίζες τους, να ορθοποδήσουν, να αφιερωθούν σε έργα ειρηνικά και να προκόψουν.

Φαίνεται ότι οι Αλβανοί «δημοκράτες» δεν επιθυμούν να έχουν το «αγκάθι στα μάτια τους», δεν θέλουν δηλαδή να βλέπουν να ευημερεί το ελληνικό στοιχείο και άρχισαν την «παλιά τέχνη», των φυλετικών διακρίσεων και την καταραμένη «πάλη των τάξεων», μόνο για την ελληνική μειονότητα, με σαφείς στόχους και ευδιάκριτους προσανατολισμούς: να απαλλαγούν με κάθε τρόπο από αυτό το «αγκάθι» και να αποδείξουν στη διεθνή κοινή γνώμη τη φυλετική τους ομοιογένεια και ομοιομορφία.

Είναι απορίας άξιο αυτό που συμβαίνει τις μέρες μας στη γειτονική και συγγενική μας χώρα. Αυτό που δεν τόλμησε να κάνει το προηγούμενο δικτατορικό καθεστώς του Ενβέρ Xότζα, το απετόλμησε το «σύγχρονο» και «δημοκρατικό» αλβανικό κράτος, το οποίο, μάλιστα, διακαώς επιθυμεί και αγωνίζεται να ενταχτεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Οι διαθέσεις της αλβανικής ηγεσίας και των αλβανικών εθνικιστικών κύκλων, εκδηλώθηκαν κατά τη διάρκεια της πρόσφατης απογραφής – παρωδίας στην Αλβανία. Είναι γνωστά όσα προηγήθηκαν και όσα απαράδεκτα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της απογραφής.

Η θλιβερή κατάληξη είναι η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου να βάλει ταφόπλακα στην παρουσία της ελληνικής μειονότητας, βάζοντας «στα παλιότερα των υποδημάτων του» διεθνείς νόμους και αποφάσεις.

Όλα όσα συμβαίνουν στον Bορειοηπειρωτικό χώρο μας προϊδεάζουν για χειρότερα επερχόμενα δεινά. Όπως φαίνεται δεν πρόκειται να ησυχάσει ο βορειοηπειρωτικός κόσμος, να ηρεμήσει και να ασχοληθεί με ειρηνικά έργα, τόσο αναγκαία και απαραίτητα.

Η μειονότητα βρίσκεται σε συνεχή αναταραχή, εκτός των άλλων και από το γεγονός ότι οι Αλβανοί τους θεωρούν (κακώς βέβαια) «εχθρούς» και ως τέτοιους τους αντιμετωπίζουν.

Με όλα αυτά που συμβαίνουν η «Ομόνοια», το κατεξοχήν όργανο των συμφερόντων της μειονότητας, τι κάνει; Η ηγεσία της με τι ασχολείται; Τα δύο μειονοτικά κόμματα (δυστυχώς υπάρχουν δύο) αλληλοϋποβλέπονται και αλληλοκατηγορούνται.

Και τα δύο ομνύουν στο όνομα της «Ομόνοιας» και κατατρύχονται με θέματα ήσσονος σημασίας, χωρίς να μπορούν να αρθούν στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων που περνάει ο τόπος. Θα περιμέναμε εκ μέρους της Βορειοηπειρωτικής ηγεσίας να προσφεύγει με υπομνήματα και διαμαρτυρίες προς την ελληνική και την αλβανική κυβέρνηση και προς τα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα, καταγγέλλοντας την αλβανική πολιτική απέναντι στην μειονότητα και καθιστώντας την αλβανική ηγεσία υπεύθυνη για όσα ανήκουστα και εγκληματικά συμβαίνουν εις βάρος του βορειοηπειρωτικού στοιχείου.

Οι ηγέτες των Βορειοηπειρωτών, αντί να προβάλουν τα ποικίλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες μειονοτικοί, καταγίνονται με επουσιώδη, ξοδεύοντας άσκοπα τον χρόνο και τις δυνάμεις τους με πράξεις, που δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό.

Έχουν μπολιαστεί και εκείνοι από το φυλετικό σαράκι της διχόνοιας, που δεν τους επιτρέπει να τοποθετήσουν τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις και με σύνεση και νηφαλιότητα να αγωνιστούν για εκείνα που ο Βορειοηπειρωτικός λαός τους τοποθέτησε να υπηρετήσουν.

Εκείνα που είναι ανάγκη να αξιώσουν και να απαιτήσουν είναι η απόδοση των κατοχυρωμένων μειονοτικών δικαιωμάτων που απορρέουν από διεθνείς πράξεις και αποφάσεις.

Η παγκόσμιος διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου καθόρισε τους κανόνες που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις και τις σχέσεις των κοινωνιών, εξήρε τη φυλετική ισότητα και ιδιαιτερότητα και υπερασπίζεται σθεναρά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτά οφείλει η ηγεσία της διεθνώς αναγνωρισμένης «Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας» να θέσει υπόψη και στους Αλβανούς κυβερνώντες και γι’ αυτά έχει χρέος να αγωνίζεται. Και η ελληνική κυβέρνηση περί άλλων τυρβάζει.

Η δημοσιονομική κρίση μας έχει απορροφήσει κυριολεκτικά και θέματα μείζονος εθνικής σημασίας υποχώρησαν δραματικά. Μερικές ευχές, επ’ ευκαιρία εορτών και τίποτε άλλο.

Το πρόβλημα των Βορειοηπειρωτών δεν χρειάζεται ευχολόγια και παρηγορητικά λόγια.

Έχει ανάγκη από στήριξη, χρειάζεται ανθρώπους, κυβερνητικούς και μη, που νοιάζονται για τα προβλήματα της μειονότητας, επιζητούν λύσεις και επαναφέρουν στην τάξη κυβερνητικούς και εθνικιστικούς κύκλους στην Αλβανία, που μεθοδεύουν τον αφανισμό των Ελλήνων μειονοτικών.

Τα ελληνικά κόμματα ενδιαφέρονται πρωτίστως για το μέλλον τους στις επερχόμενες εθνικές εκλογές και καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να γίνουν γνωστές οι θέσεις τους και οι αγώνες τους για τη «σωτηρία» της πατρίδας.

Οι εσωκομματικές διεργασίες που βιώνει το ΠΑΣΟΚ και τα φαινόμενα εσωστρέφειας δεν επιτρέπουν την ενασχόληση με θέματα πέρα από τη δρομολόγηση εκλογής προέδρου του κόμματος.

Η Νέα Δημοκρατία αγωνίζεται για κομματικά οφέλη στις εκλογές που πλησιάζουν και ο ΛΑΟΣ στροβιλίζεται γύρω από τον εαυτό του και προσπαθεί να ισορροπήσει στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Μέσα στην οικονομική ύφεση, στη σύγχυση, στην ένταση που υπάρχει στη χώρα, ποιος ενδιαφέρεται αυτές τις ώρες για τους Συνέλληνες Βορειοηπειρώτες που βιώνουν τον πόνο, την αδιαφορία και την εχθρότητα των Αλβανών;

Στις εθνικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν, οι πολιτικοί μας θα αγκαλιάσουν τους Βορειοηπειρώτες που ζουν στην Ελλάδα και έχουν πάρει την ελληνική υπηκοότητα (και όπως πληροφορούμαστε είναι αρκετές χιλιάδες) και θα ζητήσουν την ψήφο τους, υποσχόμενοι συμπαράσταση και βοήθεια. Είμαστε, όμως, βέβαιοι ότι, μετά τις εκλογές, θα ξεχαστούν οι υποσχέσεις και οι Βορειοηπειρώτες θα δέχονται τις αλβανικές απειλές και τους εξουθενωτικούς εκβιασμούς.

Δυστυχώς, παραμένει «δυστυχισμένη (η) Βόρειος Ήπειρος», όπως παραστατικά τιτλοφόρησε το βιβλίο του για τα γεγονότα της Βορείου Ηπείρου των αρχών του αιώνα, ο Γάλλος δημοσιογράφος Rene Puaux.

ΠΗΓΗ: »DEROPOLI.COM»