Eνας άστεγος έγραψε το παρακάτω γράμμα στον καπετάνιο του s/s Folegandros. Διαβάστε το. Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό!

 «Καιρός σταθερά παγωμένος ακίνητος, άνεμος ανύπαρκτος ισχυρός, θερμοκρασία να κόβει πάγο σαν Εσκιμώος.

Πορεία σταθερή.
Ορατότης απέραντη.
Χρόνια τώρα αυτές οι θάλασσες γίνανε το σπίτι και το θαύμα μου …
Χρόνια τώρα αυτά τα κύματα γίνανε η…

κόντρα και το έλα μου …
Χρόνια τώρα αυτές οι απουσίες γίνανε το βήμα και ο ρυθμός μου …
Χρόνια τώρα…

… το γράμμα που έφερε νυχτιάτικα ο γλάρος ήταν παγωμένο … γεμάτο χιόνι και αδιαφορία …
« … παγώνω σύντροφε εδώ στο κράσπεδο της απόγνωσης … παγώνω φίλε εδώ στη στροφή της μοναξιάς … παγώνω αδερφέ εδώ στην απάνεμη γωνιά της φιλανθρωπίας σου.
… αποκομένος … χρόνια τώρα.
… κρυμμένος … χρόνια τώρα.
… αφημένος … χρόνια τώρα …

… μέσα στην ένδεια της μελαγχολίας σου γελάω δυνατά … θα ήθελα πάρα πολύ να έχω και εγώ την πολυτέλεια ενός μελαγχολικού πρωϊνού μέσα από το τζάμι της ευγενικής σου θαλπωρής … μέσα από το τζάμι της απατηλής σιγουριάς σου … μέσα από το τζάμι της φιλάνθρωπης συνείδησης σου …

… θα το ήθελα πάρα πολύ …

… αντ’ αυτού χαζεύω τα καλογυαλισμένα σου παπούτσια την ώρα που περνάς το αγχωμένο οδόστρωμα της βιασύνης σου … καθρεφτίζομαι στα βαθιά μαύρα γυαλιά σου, τυφλωμένος από την μακροημερεύουσα απλυσιά μου … κοιμάμαι στο φως της καλοφωτισμένης βιτρίνας σου, γεμάτη επώνυμα παράσημα …

… κρυώνω σύντροφε αιώνες τώρα … και ας αλλάζει συνεχώς το όνομα μου … και ας αλλάζουν συνεχώς χρώμα τα μάτια μου … δεν είμαι ένας … είμαι εκατομμύρια … είμαι όλα τα εκατομμύρια που έχασαν στο τζακ ποτ της ζωής … είμαι εκατομμύρια … »
… ο γλάρος δεν περίμενε να απαντήσω … έφυγε.»

www.prionokordela.gr