Η σημερινή είδηση που αναρτήθηκε πριν λίγη ώρα στο «defence-point.gr» για όσα ανέφερε η Γερμανίδα καγκελάριος στο Κοινοβούλιο της χώρας της, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι ξεκαθαρίζει το τοπίο στο τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.

Όπως ήδη αναφέρθηκε, η Μέρκελ παραδέχτηκε μιλώντας στο Κοινοβούλιο για το νέο πακέτο βοήθειας, ότι εάν αφεθεί η Ελλάδα να χρεοκοπήσει «οι συνέπειες θα ήταν ανεξέλεγκτες». Είναι προφανές ότι από τη στιγμή κατά την οποία σε μία «διένεξη» και οι δυο πλευρές θα χάσουν εάν συγκρουστούν – αυτό παραπέμπει στην κλασική «θεωρία παιγνίων» (game theory) – έχουν εξορισμού συμφέρον να συνεργαστούν ώστε να αποφύγουν τα χειρότερα και για τις δυο πλευρές. Άρα, υφίσταται κίνητρο αναζήτησης της οδού που θα οδηγήσει και τις δυο πλευρές στο επιθυμητό αποτέλεσμα…

Πρόκειται για την παραδοχή αυτού που αποτελεί κοινό μυστικό και στις δυο πλευρές, την ελληνική και τη γερμανική, οι οποίες όμως μέχρι στιγμής έχουν παγιδευτεί σε ένα ιδιότυπο «chicken game», δηλαδή ποια πλευρά θα κάνει την άλλη να υποχωρήσει πρώτη, με την κάθε πλευρά να επιχειρεί να πείσει την άλλη ότι αυτή θα καταστραφεί, ενώ θα μπορούσε να σωθεί, με σκοπό την απόσπαση των περισσοτέρων δυνατόν ανταλλαγμάτων, σε ότι η κάθε πλευρά επιδιώκει.

Η σκέψη έχει ως εξής: Αφού η Μέρκελ παραδέχθηκε ότι το πρόβλημα για την Ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ίδια τη Γερμανία είναι σοβαρότατο, αφού οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι ανεξέλεγκτες, άρα το δυνητικό κόστος και όσα διακυβεύονται δεν επιτρέπουν την επίδειξη – υπολογισμένης – παράλογης συμπεριφοράς, μήπως ήρθε για την ελληνική κυβέρνηση η ώρα για κάποια βήματα τα οποία θα διευκόλυναν τη Γερμανίδα καγκελάριο; Ας το εξηγήσουμε λίγο…

Στην παρούσα φάση, η Μέρκελ έχει «παραδώσει διαπιστευτήρια» στους συμπατριώτες της, οι οποίοι την επιβραβεύουν με πρωτοφανή ποσοστά δημοτικότητας στις δημοσκοπήσεις. Πρακτικά, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα «όπλο» για την ελληνική πλευρά! Δηλαδή, εάν υπάρχει κάποιος ο οποίος θα μπορούσε να επιβάλλει στη γερμανική και κατ’ επέκταση την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη μια νέα αντιμετώπιση της κατάστασης είναι μια πολιτικός με πολύ υψηλά δημοτικότητας και αποδεδειγμένη προσήλωση – για τους Γερμανούς πάντα μιλάμε – τόσο στο γερμανικό εθνικό συμφέρον, όσο και στο ευρωπαϊκό.

 Αυτό που προέχει τη στιγμή αυτή είναι να πέσουν οι τόνοι, διότι η συγκρουσιακή δυναμική που έχει συσσωρευθεί θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστρεπτική για την Ελλάδα αλλά και για το ευρωπαϊκό εγχείρημα, δίνοντας παράλληλα «πάτημα» στους κερδοσκόπους να εξαπολύσουν θανατηφόρα πλήγματα στη Γηραιά Ήπειρο τα οποία θα αλλάξουν τα δεδομένα έτσι όπως τα γνωρίζαμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Πόσο ανέφικτο θα ήταν ο πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, να ζητήσει από τη Μέρκελ να γίνει μια κοινή προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι και να ακολουθηθεί μια πιο σταδιακή προσέγγιση στην αντιμετώπιση του προβλήματος του ελληνικού χρέους; Μια γερμανική χειρονομία προς την Ελλάδα που θα αποδείκνυε στην πράξη ότι οι ηγέτες της ΕΕ δεν επιδιώκουν να καταστρέψουν τον κοινωνικό ιστό αλλά να τον μετεξελίξουν σε πιο υγιείς οικονομικά βάσεις ώστε το πρόβλημα να εισέλθει σε φάση διευθέτησης με παράλληλη ενεργοποίηση ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών που επίκεινται για την αντιστροφή της υφεσιακής δυναμικής και την επιστροφή σε ρυθμούς ανάπτυξης.

Αυτή είναι εξ ορισμού η λύση στο πρόβλημα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με την Ελλάδα απλά να επιζητεί να δει την ταυτόχρονη προώθηση και των επώδυνων για όλους μεταρρυθμίσεων και των μέτρων που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη, ώστε να μη δίδεται η εντύπωση ότι οι Έλληνες πολίτες απλά περιμένουν τον «αργό θάνατο» χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα η οποιαδήποτε ελπίδα.

Η κατάσταση ίσως μπορεί να διασωθεί και να καταλήξουμε σε συμφωνία. Ίσως αυτό που θα έπρεπε να τύχει άμεσης πρότασης και διεκδίκησης από ελληνικής πλευράς, είναι να ενισχυθεί προς όφελος και των δυο μερών η τάση που διαμορφώνεται με την εκατέρωθεν παραδοχή ότι έχουν παγιδευτεί σε έναν δρόμο…δίχως αύριο. Αρκεί να πείσουμε ότι το εννοούμε ότι επιθυμούμε να γίνουμε μια… φυσιολογική χώρα περισσότερο από τον καθένα, Ευρωπαίο ή μη.

http://www.defence-