Ο τότε πρωθυπουργός κάτι ψιθύρισε προεκλογικά, αλλά δεν έκρουσε το κουδούνι του συναγερμού, όπως έπρεπε.

Ο τότε αρχηγός της αντιπολιτεύσεως, συνεπαρμένος με την επικείμενη υλοποίηση του ονείρου των Παπανδρέου (τρεις εν σειρά πρωθυπουργοί – Παππούς, Πατήρ και Πρωτότοκος Υιός), αρκέστηκε στο να διαβεβαιώσει τους ψηφοφόρους ότι «λεφτά υπάρχουν». Ηξερε; Δεν ήξερε; Δεν κατάλαβε; Ενα ακόμη αίνιγμα για τους ιστορικούς του μέλλοντος…

Το δράμα με τον νικητή των εκλογών του 2009 είναι ότι και μετά την ανάληψη της εξουσίας δεν είπε στον λαό τι συμβαίνει.

Ομως το ψέμα έχει κοντό ποδάρι… Και ενώ τα λεφτά υπήρχαν, ήρθαν… οι δικαστικοί κλητήρες για κατάσχεση! Την ιστορία, καθώς και τη συνέχειά της ως σήμερα, λίγο-πολύ τη γνωρίζουμε όλοι. Και έχοντας την απαιτούμενη πείρα μπορούμε να φανταστούμε τη συνέχεια.

Το ΠαΣοΚ αποσυντίθεται, όπως στο παρελθόν διαλύθηκαν κόμματα με ηγέτες σημαντικούς – ακόμη και το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου εξεμέτρησε κάποτε τον πολιτικό βίο του, για να προκύψουν μέσα από το πλήθος των ψηφοφόρων του νέοι πολιτικοί σχηματισμοί που ανανέωσαν την πολιτική ζωή. Αντίστοιχες ήσαν οι εξελίξεις και στον χώρο της συντηρητικής παρατάξεως με το Λαϊκό Κόμμα, τον Ελληνικό Συναγερμό, την ΕΡΕ και τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή κ.λπ.

Ο μύθος δηλοί ότι η πολιτική, όπως ολόκληρη η φύση, απεχθάνεται το κενό. Από τα ερείπια που αφήνουν σήμερα οι πολιτικοί πατρίκιοι θα ξεπηδήσουν αμέσως οι νέες εκείνες δυνάμεις που θα πάρουν στα χέρια τους τη σημαία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και το μέλλον της χώρας.