Εμπορικά καταστήματα, υποκαταστήματα τραπεζών, καφετέρεριες, κινηματογράφοι, ακόμη και ένα οπλοπωλείο καταστράφηκαν, ενώ συνολικά πάνω από 40 κτήρια στο κέντρο των Αθηνών παραδόθηκαν στις φλόγες.

Ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς να υπολογίζουμε πόσοι άνθρωποι θα μείνουν άνεργοι λόγω των εκτεταμένων αυτών καταστροφών.

Σε πολιτικό επίπεδο, η καταστροφή κινείται σε εξίσου υψηλό επίπεδο, με τα μέτρα λιτότητας να υπερψηφίζονται από την Βουλή, με κόστος όμως την διαγραφή πάνω από 40 βουλευτών επειδή καταψήφισαν τα μέτρα (και δύο επειδή τα υπερψήφισαν).

Μέσα στα κατεστραμμένα δυστυχώς και το βιβλιοπωλείο «Η αλληλεγγύη των φίλων» του Γιάννη Γιαννάκενα, το οποίο έγινε για μία ακόμη φορά στόχος των κουκουλοφόρων.

Και κάποια στιγμή βγαίνει ο Χρήστος Παπουτσής ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη, να μας ενημερώσει ότι «έδρασαν τα άκρα» και ότι «υπήρχε οργανωμένο σχέδιο».

Σοβαρά ρε μεγάλε;

Πώς το σκέφτηκες αυτό; Πώς έφτασες σε αυτό το συμπέρασμα; Μήπως επειδή οι αντιεξουσιαστές ξεφτίλισαν την αστυνομία, η οποία το μόνο που έκανε ήταν να προστατεύει τους κώλους των βουλευτών, μην τυχόν και τους αποδοκιμάσει κανένας;

Τι ομάδα «Δέλτα» και ιστορίες… Τους ξεφτιλίσανε στους δρόμους της Αθήνας, με σκοινάκια και λαδάκια.

Σαν τα κοτόπουλα ήταν οι αστυνομικοί, ζαλισμένοι, παρακολουθούσαν να καίγονται τα κτήρια στο κέντρο της Αθήνας. Και όταν οι … αντιεξουσιαστές έφταναν στα Αστυνομικά Τμήματα, οι αστυνομικοί κλείνονταν μέσα και πέταγαν έξω κρότου – λάμψης και δακρυγόνα.

Και γιατί να κάνουν κάτι άλλο;

Η κυβέρνηση τους δίνει πολιτική κάλυψη εάν χτυπάνε διαδηλωτές στο Σύνταγμα, στον σωρό. Εάν όμως τραυματίσουν κανέναν αντιεξουσιαστή, είναι άλλη ιστορία.

Πάντως πρώτη φορά στην ιστορία οποιουδήποτε κράτος, πρέπει υπουργός να πιστεύει ότι εφόσον οι «αντίπαλοι» του είχαν οργανωμένο σχέδιο, αυτός έπρεπε να σηκώσει τα χέρια ψηλά.

Φαίνεται όμως ότι και οι «γαλονάδες» της αστυνομίας ασχολούνται περισσότερο με την καρριέρα τους, οπότε καλά κάνουν οι αντιεξουσιαστές και τα σπάνε.

Και στον Χρήστο Παπουτσή αξίζει ένα ακόμη «νόμπελ πολιτικής οξυδέρκειας» αφού κατάλαβε ότι επρόκειτο περί οργανωμένου σχεδίου.

elkosmos.gr