Του Κώστα Ροδινού

«Μα είναι δυνατόν να εμπιστεύεστε τους Γερμανούς,  που ξεκίνησαν δυο παγκόσμιους πολέμους;»

Το ερώτημα το είχε θέσει τον Μάιο του 2010,  φίλος μου καθηγητής από τη Νέα Υόρκη, εβραϊκής καταγωγής.

Τότε θεώρησα υπερβολική και κάπως ..ρατσιστική την άποψη του.

Μιλήσαμε πάλι χθές βράδυ για τις εξελίξεις και του υπενθύμισα το ερώτημα που είχε θέσει πριν δυο χρόνια. Δεν είπε τίποτα.

 

Πως φτάσαμε εδώ;

Όταν ο ανεκδιήγητος κ. Παπανδρέου επιδίδετο σ’ εκείνο το …αλησμόνητο «poverty tour» (ο όρος ανήκει στο Αλλενάκι) και κατασυκοφαντούσε δημοσίως την Ελλάδα, η γερμανική πολιτική τάξη θεώρησε το «ελληνικό πρόβλημα» περίπου ως παρωνυχίδα.

Αλλωστε τι κινδύνους μπορούσε  να προκαλέσει το …2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης; Το μέγεθος της Ελλάδος ήταν όσο μια μεσαία ..γερμανική τράπεζα!

Αποφάσισαν, λοιπόν, να βάλουν την Ελλάδα σε ένα αυστηρό πρόγραμμα  δημοσιονομικής προσαρμογής.

Και επειδή δεν είχαν ιδέα πως δουλεύει αυτό, φώναξαν τους ….ειδικούς του ΔΝΤ προς αρωγή!

Οι …ειδικοί απεδείχθησαν χειρότεροι και από τους ..άσχετους!

Το πρόγραμμά τους ήταν θνησιγενές εξ υπαρχής. Όλα ήταν λάθος. Έτσι, μετά από λίγο όλοι συνειδητοποίησαν ο,τι τα πράγματα χειροτέρευαν αντί να βελτιώνονται.

Το φάντασμα της Lehman Brothers αιωρείτο πάνω από τη  γηραιά ήπειρο.

Τότε, ο κ. Σόϊμπλε και η παρέα του άρχισαν να καταλαβαίνουν  ότι:

Πρώτον, το πρόβλημα της Ελλάδος δεν μπορούσε να περιοριστεί σ’ αυτή τη γωνιά της Ευρώπης.

Δεύτερον, ο κίνδυνος διάχυσης της κρίσης ήταν ορατός. Όταν μετά  από λίγο κτύπησε Ιρλανδία και Πορτογαλία, τους έλουσε κρύος ιδρώτας. Τότε μπήκαν στο λεξιλόγιό μας τα PIGS.

Τρίτον, ο λεγόμενος «σκληρός πυρήνας» της ευρωζώνης έπρεπε να προετοιμαστεί για ένα σενάριο Αρμαγεδδώνα.

Τέταρτον, οι  μεγάλες χώρες  του ευρωπαϊκού Νότου, Ισπανία και Ιταλία έπρεπε να θωρακιστούν γιατί η ευρωζώνη, δηλαδή, η Γερμανία δεν μπορεί να αντέξει τη ….σωτηρία τους.

Πέμπτον, το σενάριο αποπομπής της Ελλάδος από την ευρωζώνη ήταν μια προοπτική που δεν έπρεπε να αποκλειστεί και ενδεχομένως να αποτελούσε μια έσχατη λύση

Σόϊμπλε. ο …υπονομευτής!

Από το Μάρτη του 2011 η ΕΕ προσπάθησε με …ημίμετρα να λύσει το ελληνικό πρόβλημα, αλλά πάντα ήταν ένα βήμα πίσω από τις αγορές. Επί πλέον, κάθε απόφαση σωτηρίας αναιρούσε την προηγούμενη και συνήθως δεν κρατούσε  ούτε τρείς μέρες.

Μετά  από λίγο ο  ίδιος ο Σόϊμπλε, με κάποια δήλωση του άρχισε να την υπονομεύει.

Ύστερα, έπαιρναν σειρά οι «αγορές». Να θυμίσω ότι «σωθήκαμε»  τον Μάρτη του 2011, «βάλαμε πάτο στο βαρέλι» τον Ιούλιο του 2011 και «δώσαμε οριστική λύση στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους» τον Οκτώβριο του 2011.

Τη λύση που προσπαθούμε, εδώ και  τέσσερις μήνες να υλοποιήσουμε!

Τελικά, όλες οι λύσεις απεδείχθησαν …μη λύσεις!

Που βρισκόμαστε τώρα;

Ο κ.Σόϊμπλε το είπε όσο πιο ωμά μπορούσε: Τώρα πια η Ευρώπη δεν κινδυνεύει, όσο πριν δυο χρόνια! Άρα, ο βασικός στόχος επετεύχθη.

Και τι ζητάμε από την Ελλάδα;

Από τη Ελλάδα ζητάμε το αδύνατον!

Για να …συμμορφωθεί πρέπει να εκχωρήσει την κυριαρχία της. Να έρθει εδώ κάποιος ….συνεργάτης του κ. Σόϊμπλε να διοικεί τη χώρα.

Επειδή, όμως, αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεχτό, θέτουμε πλέον και πολιτικούς όρους. Να υπογράψουν το μνημόνιο όλα τα κόμματα.

Να …αποφασίζει ο κ. Σόιμπλε πότε θα κάνουμε …εκλογές. Δεν θα του …κακοφαινόταν ακόμα να ….αποφάσιζε και ποια κόμματα  έπρεπε να συμμετέχουν στις εκλογές!

Είναι πλέον ζήτημα δημοκρατίας

Έφτανε μόνο η απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να ψηφίσει τη νέα δανειακή για να αποκαλυφθούν οι επιδιώξεις των Γερμανών.

Προφανώς, για το δίδυμο Μέρκελ-Σόϊμπλε η άρνηση του Σαμαρά θα ήταν πολύ βολική!

Τώρα απαιτούν και τις υπογραφές όλων των κομμάτων!

Έχουν υπερβεί τα εσκαμμένα. Δεν υπάρχει δημοκρατία της ενιαίας άποψης! Αυτά είναι γερμανικής εμπνεύσεως πειράματα!

Εκτιμώ, επίσης, ότι διέπραξαν και το «μοιραίο λάθος».

Δεν έχετε παρά να δείτε τον διεθνή τύπο.

Όσο η συζήτηση, αναφορικά με την Ελλάδα, επικεντρωνόταν  στο οικονομικό επίπεδο, η πολιτική Μέρκελ-Σοϊμπλε έβρισκε ευήκοα ώτα. Άλλωστε, ακόμα και στην Ελλάδα συμφωνούμε σχεδόν όλοι ότι οι μεταρρυθμίσεις  είναι απαραίτητες.

Τι δεν μπορεί να δεχτεί κανένας:

Πρώτον, την βίαιη εξαθλίωση ενός λαού στο όνομα κάποιας αβέβαιης δημοσιονομικής προσαρμογής η οποία στο μέλλον μπορεί και να επιστρέψει κάποιο …μέρισμα ανάπτυξης.

Δεύτερον, την ωμή πολιτική παρέμβαση που ισοδυναμεί με κατάλυση όχι μόνο της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και της δημοκρατικής λειτουργία του πολιτεύματος.

Η Ευρώπη έχει μια  ευρωπαϊκή παράδοση και κουλτούρα η οποία παραμένει ακόμα ισχυρή. Η αμφισβήτησή της, ειδικά από τη Γερμανία, αναβιώνει εφιάλτες!

Mε τις εκλογές να πλησιάζουν στη Γαλλία,  η Γερμανία ανέλαβε τη ..βρόμικη δουλειά. Ούτε που θέλουν να σκέφτονται τι θα γίνει, αν αποτύχει ο Σαρκοζί (ο οποίος είναι σιωπηλός μέρες τώρα). Θέλουν να τελειώνουν γρήγορα.

Η Γερμανία ξέρει ότι δεν μπορεί να μας διώξει από την ευρωζώνη. Και τι κάνει; Στοχεύει να καταστήσει αβάσταχτη την παραμονή μας ώστε να εξαναγκαστούμε να αποχωρήσουμε οικειοθελώς.

Αυτή είναι η στρατηγική τους.

Αν  φοβηθούμε, θα τους κάνουμε τη χάρη!

Αν επιμείνουμε….

«Αν εσείς οι Έλληνες  επιμείνετε ,  η Ελλάδα μπορεί να αποβεί το ….Βιετνάμ της Μέρκελ και του Σόϊμπλε!»

Έτσι, έκλεισε τη συζήτηση ο φίλος μου.

www.antinews.gr