Eδώ και αρκετούς μήνες είχε προταθεί η δημιουργία ενός συμμαχικού τόξου (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αρμενία-βαλκανικά και κάποια αραβικά κράτη) που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως γεωστρατηγικό αντίβαρο στην νεο-οθωμανική και ισλαμική Τουρκία των Ερντογάν-Νταβούτογλου.

Εμείς ως ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. τονίζαμε ήδη προ μηνών πως σήμερα, καμία χώρα από μόνη της δεν μπορεί να ανταπεξέλθει γεωστρατηγικά και στρατιωτικά απέναντι στην Τουρκία.

Πλην ίσως του Ισραήλ. Εξ ου και η πρωτοβουλία για μια αμυντική περιφερειακή συνεργασία στην ανατ.Μεσόγειο.

Στο Ισραήλ, φαίνεται πως για κάποια πράγματα το έχουν πάρει απόφαση. Έτσι, η εφημερίδα »Jerusalem Post», σε συνάφεια με την επίσκεψη Νετανιάχου στη Λευκωσία, σημειώνει πως πλέον το Ισραήλ βλέπει την Κύπρο ως έναν σημαντικό εταίρο στρατηγικής σημασίας.

Προεκτατικά αναφέρεται πως τόσο η Ρουμανία, όσο και η Βουλγαρία, επειδή δεν μπορούν να ανταγωνιστούν γεωπολιτικά την Τουρκία, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος αυτής της πρωτοβουλίας.

Κατά τη δική μας άποψη, η Βουλγαρία δεν θα εκδηλώσει τέτοια τάση γιατί η επιρροή της Άγκυρας, μέσω της εκεί μειονότητας, αλλά και αυτή των ΗΠΑ, δεν θα ευνοούσαν κάτι τέτοιο.

Στυλοβάτες μιας τέτοιας αμυντικής πρωτοβουλίας, θα όφειλαν να είναι στο ξεκίνημα το Ισραήλ και η Ελλάδα, έστω κι αν αγωνίζεται να αποφύγει την χρεοκοπία και την επακόλουθη κατάρρευση.

Το να στείλεις μια ή δύο φρεγάτες στην ανατολική Μεσόγειο δεν είναι κάτι ακριβό. Για την ακρίβεια, είναι πολύ πιό οικονομικό από το να περιπολείς στον Ινδικό ή στη Σομαλία. Επιστρέφεις όμως έτσι, και δηλώνεις παρών σε ζωτικό εθνικό χώρο (Κύπρος).

Το Ισραήλ από πλευράς του, παρά την ισχύ του, μόνο του απέναντι σε μία Τουρκία που το 2020 θα ξεπερνά σε με πληθυσμό τα 100 εκατομμύρια, θα έχει σοβαρά προβλήματα.

Αν βεβαίως η Άγκυρα έχει καλοφορέσει τον ισλαμικό φερετζέ και έχει γυρίσει την πλάτη στην Ευρώπη.

Αν η Τουρκία δεν ρίξει γέφυρες ειλικρινούς συνεννόησης με τους γείτονές της, αν η προκλητικότητά της καταστεί αφόρητη, δεν θα »κολώσει» στο μέλλον ούτε απέναντι στο Ισραήλ. Υπάρχει, ναι ή όχι, σταδιακή αλλά μεθοδικά οργανωμένη απεξάρτηση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ;

Τι άλλο μπορεί να υποδηλώνει η ραγδαία ανάπτυξη της εγχώριας εξοπλιστικής βιομηχανίας, και η οικονομικής ανάπτυξη με βάση ισλαμικά κεφάλαια; Στις ΗΠΑ μάλλον θα βρεθούν σε λίγα χρόνια προ δυσάρεστων εκπλήξεων, με μια Τουρκία μή ελέγξιμη.

Φαίνεται πως πρώτη επιλογή του Ισραήλ είναι ο περιορισμός της παρουσίας της Τουρκίας στην ανατ. Μεσόγειο και ιδίως νότια και νοτιοανατολικά της Κύπρου.

Στην περιοχή των ερευνών δηλαδή.

Υπό αυτό το πρίσμα, η διαμόρφωση ενός άξονα κρατών που θα εξισορροπούσε την παρουσία της Τουρκίας στην περιοχή, με την ενεργό συμμετοχή μεταξύ άλλων, χωρών όπως η Σερβία ή η Αρμενία, θα ενίσχυε το όλο εγχείρημα.

Με στόχο την »πίεση» της Τουρκίας ώστε κι αυτή με τη σειρά της να αμβλύνει σταδιακά την επιθετικότητά της.

Εάν τον ερχόμενο Απρίλιο θα έχουμε νέα κυβέρνηση στην Αθήνα, ο Αντώνης Σαμαράς θα πρέπει να κατανοήσει το νέο αυτό πλαίσιο, τα νέα δεδομένα στην ανατ. Μεσόγειο και να διαμορφώσει μια πιό δυναμική ελληνική εξωτερική πολιτική, εγκαταλείποντας την φοβική πολιτική που επί δεκαετίες διέπει την Αθήνα αναφορικά με την Άγκυρα.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση να επιδιώξει λοιπόν την ισχυροποίηση των ελληνικών θέσεων και παρουσίας στην ανατ. Μεσόγειο, να διασφαλιστεί στο μέτρο του εφικτού η επιβίωση των Ελλήνων της Κύπρου, η ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να διαμορφωθεί μια αμυντική πρωτοβουλία-παρατηρητήριο των τουρκικών κινήσεων, με όλα τα περιφερειακά κράτη της περιοχής.

Όλα αυτά αποτελούν βεβαίως πρόκληση και στοίχημα, αφού θα απαιτηθεί »ολιστικό ξύπνημα» από το λήθαργο δεκαετιών, για το μέγαρο της Βασιλίσσης Σοφίας…

www.elkeda.gr