Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν η ηγεσία της ΠΑ αποφάσισε να δημιουργήσει ένα οργανισμό-μονάδα κάτω από την οργανωτική δομή του οποίου συγκεντρώθηκαν διάφορες μεμονωμένες έως τότε δραστηριότητες του σύγχρονου αεροπορικού επιχειρησιακού χώρου.
Οι δραστηριότητες αυτές περιελάμβαναν βασικά τη λειτουργία Σχολείων, που διεξάγονταν όμως ανεξάρτητα το ένα από το άλλο και χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, υπό τη διοίκηση του ΑΤΑ, της 117ΠΜ, και της Διοίκησης Αεροπορικής Υποστήριξης (ΔΑΥ). Ένας ακόμη λόγος για κοινό οργανωτικό πλαίσιο ήταν και η κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων επιχειρησιακών απαιτήσεων για εκπαίδευση.
Οι βασικοί τομείς που αρχικά διαγνώστηκε πως υπήρχε ανάγκη για επικέντρωση των προσπαθειών αυτών ήταν αυτοί της αεροπορικής τακτικής και του ηλεκτρονικού πολέμου, που τότε, τέλη δεκαετίας του 1970 και αρχές του 1980, είχε ήδη αρχίσει να κυριαρχεί στις σύγχρονες αεροπορικές επιχειρήσεις και η ΠΑ ήταν κατά ένα μεγάλο ποσοστό απροετοίμαστη για τέτοιου είδους επιχειρήσεις.
