Ενώ ο ακήρυκτος πόλεμος της Άγκυρας κατά της αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας μαίνεται, αποφασισμένος εμφανίζεται ο Νικολά Σαρκοζί να υιοθετηθεί και να κατοχυρωθεί στη Γαλλία ο σχετικός νόμος.

Παρά την πρόσφατη απόρριψη του νόμου από το Συνταγματικό Συμβούλιο, ο Σαρκοζί μίλησε ανοιχτά κατά τη διάρκεια τελετής όπου απένειμε παράσημα σε Αρμένιους αντιστασιακούς.

Και διευκρίνισε πως στο Παρίσι ετοιμάζουν νέο σχέδιο νόμου.

«Παρά την απόφαση του Συνταγματικού Συμβουλίου, δεν παραιτούμαι.

Η αρμενική κοινότητα, όπως και άλλες έχει το δικαίωμα να προστατεύεται από το νόμο για την άρνηση της Γενοκτονίας», δήλωσε ο Σαρκοζί κατά την απονομή, ενώπιον των εκπροσώπων της κοινότητας των Αρμενίων στη Γαλλία, παρασήμου στον Αρσέν Τσακαριάν, 95 ετών.

«Γι’ αυτό και ζήτησα από την κυβέρνηση να καταρτίσει ένα νέο κείμενο. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω για την επιθυμία μου να το κάνουμε να πετύχει, ανανεώνω αυτή την επίσημη υπόσχεση ενώπιόν σας», επανέλαβε ο Γάλλος πρόεδρος.

«Για όλους εσάς που οι οικογένειές σας είχαν αποδεκατιστεί από μια απόλυτα προγραμματισμένη εξόντωση, όλους εσάς που αισθάνεστε σήμερα ως απειλή την πεισματική άρνηση που καθιερώθηκε ως κρατική πολιτική, θέλω να πω ότι η Γαλλία είναι στο πλευρό σας για να αρνηθεί, να πολεμήσει και να καταστείλει το απαράδεκτο», είπε επίσης ο Νικολά Σαρκοζί.

Σε εμάς τους  Έλληνες το θέμα αυτό θίγει ευαίσθητες χορδές, έχοντας υποστεί διπλή γενοκτονία (Ιωνία και Πόντος). Η αρμενική γενοκτονία του 1915-16 είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Που άνοιξε, μέσα από εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, το δρόμο ώστε η έννοια γενοκτονία να αποκτήσει και νομική διάσταση, με την περίφημη Σύμβαση του ΟΗΕ κατά τη Γενοκτονίας του 1948, που ορίζει τη γενοκτονία ως το υπ’ αριθμόν ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Θυμίζουμε πως, όταν οι Αρμένιοι εξεγέρθηκαν και επιπλέον ζήτησαν βοήθεια  από τη Ρωσία (την οποία και έλαβαν, αφού οι Ρώσοι πολεμούσαν τότε κατά των Οθωμανών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), οι Νεότουρκοι συνέλαβαν την ιδέα της μαζικής εκδίωξης και εξολόθρευσης των Αρμενίων.

Ο τελικός στόχος ήταν να εκδιωχθούν οι Αρμένιοι που θα επιβίωναν, από την πατρίδα τους, στη συριακή έρημο Ζορ. Μιλούμε για έναν αριθμό νεκρών (στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν άμαχοι), από 1.2-1.8 εκατομμύρια ψυχές.

Θυμίζουμε ακόμη πως με το τέλος του Α ’Παγκοσμίου Πολέμου, οι πρωταίτιοι Νεότουρκοι της γενοκτονίας διέφυγαν νύκτα από την Κωνσταντινούπολη, μέσα σ’ ένα γερμανικό υποβρύχιο, για να γλυτώσουν από τους Συμμάχους, που φοβόντουσαν ότι θα τους καταδίκαζαν σε θάνατο για τη γενοκτονία.

Πολλοί από αυτούς εκτελέστηκαν από Αρμένιους πατριώτες στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια.

Το ερώτημα είναι γιατί η σημερινή επίσημη Τουρκία δεν παραδέχεται τη γενοκτονία αυτή, που ενέπνευσε αργότερα τον Χίτλερ και τους ναζί.

Με την αντιδραστική της στάση, η Τουρκία δείχνει ένοχη, ενώ θα μπορούσε να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της και πραγματικά να μετατραπεί σε παράγοντα ειρήνης και σταθερότητας στν περιοχή μας.

Μια τέτοια έντιμη στάση, έστω και με καθυστέρηση ενός αιώνα, προυποθέτει όμως εσωτερικές υπερβάσεις. Εξοβελισμό των μιλιταριστικών και επεκτατικών συνδρόμων από την τουρκική πολιτική σκηνή αλλά και την ψυχοσύνθεση των Τούρκων.

Μια διαδικασία δηλαδή, που ακόμη κι αν ξεκινούσε σήμερα, θα έπαιρνε δεκαετίες να αποδώσει…

Οι Τούρκοι, με την υστερία περί διαμελισμού της χώρας τους και τον εθνικιστικό πυρετό να διαπερνά τους πάντες και τα πάντα στη χώρα τους, κάνουν κακό πρώτα στον εαυτό τους.

Κάτι που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται και ούτε υπάρχει τέτοια προοπτική, δυστυχώς, στο προβλεπτό μέλλον…

www.elkeda.gr