της Φανούλας Αργυρού *

Όταν ο Τζακ Στρο, με σύσσωμη την τότε κυβέρνηση των Εργατικών με Πρωθυπουργό τον Τόνι Μπλερ, δύο ημέρες μετά το δημοψήφισμα της 24.4.2004 και το ΟΧΙ μας στο Σχέδιό τους (Ανάν), αποφάσιζε στο Φόρεϊν Όφις να μας εκδικηθεί με την εκστρατεία του για αναβάθμιση του κατοχικού καθεστώτος με το απευθείας εμπόριο μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ξαφνικά είδαμε ένα άρθρο υπέρ μας στον αγγλικό Τύπο!

Ήταν του Εβραίου καθηγητή Σλόμο Αβινέρι (Shlomo Avineri), ο οποίος μας ήλθε από το πουθενά, και εμφανίστηκε με άρθρο του στους Οικονομικούς Τάιμς του Λονδίνου (Financial Times), δικαιολογώντας τους Ελληνοκυπρίους για το ΟΧΙ τους.

Ο Σλόμο Αβινέρι, κατά τη δημοσίευση του άρθρου του, δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Hebrew της Ιερουσαλήμ και διετέλεσε και πρώην γενικός διευθυντής του Ισραηλινού Υπ. Εξωτερικών.

Ο καθηγητής Αβινέρι, με το άρθρο του «Πραγματικότητες πίσω από την αποτυχία στην Κύπρο» (Realities behind the failure over Cyprus), δικαίωσε τους Ελληνοκυπρίους για την απόφασή τους και έγραψε ότι είπαν ΟΧΙ γιατί πιστεύουν ότι τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση ήθελαν να νομιμοποιήσουν κάποιες τουλάχιστον από τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής του 1974 επειδή η Ε.Ε. ήθελε να ξεκάνει το Κυπριακό από το τραπέζι για να βοηθήσει τις διαπραγματεύσεις Τουρκίας – Ε.Ε. «Όταν δεν υπάρχει τοπική πολιτική διάθεση, εξωτερική πίεση δεν είναι αρκετά δυνατή να επιβάλει μια λύση», τόνισε στο άρθρο του ο καθηγητής.

Παρόλο, έγραψε, που δεν έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και τουρκικά όλες οι 9.000 σελίδες του Σχεδίου Ανάν, το τι περιλαμβάνει είναι βέβαια γνωστό. Το σχέδιο είναι αντίθετο με τις αρχές του ΟΗΕ και της Ε.Ε.

Οι μισοί τουλάχιστον των Ελληνοκυπρίων προσφύγων δεν θα επέστρεφαν με το Σχέδιο Ανάν, οι περισσότεροι Ανατολίτες Τούρκοι (εννοείται έποικοι) θα παρέμεναν, το ίδιο και τα τουρκικά στρατεύματα δεν θα αποχωρούσαν μέχρι την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε…

Και πρόσθεσε πως η Ε.Ε. είχε υποχρέωση να σεβαστεί την κυρίαρχη απόφαση της ελληνοκυπριακής πλειοψηφίας όταν την 1η Μαΐου η Κύπρος θα γινόταν μέλος τής Ε.Ε. Εξάλλου, είπε, το δημοψήφισμα ήταν απόφαση της διεθνούς κοινότητας και η Ε.Ε. είχε δηλώσει την απόφασή της να σεβαστεί την όποια απόφαση…

Εκεί που διαφωνούσα με τον συγγραφέα ήταν προς το τέλος του άρθρου του, που έλεγε πως «όπως και η ελληνική Κυβέρνηση έτσι και η Κύπρος πρέπει τώρα να υποστηρίξει την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.».

Όμως, πέρασαν έκτοτε 8 χρόνια και συνέβησαν πολλά στην περιοχή αυτή της Ανατολικής Μεσογείου με διάφορες γεωπολιτικές και στρατηγικές αλλαγές, με κύριο στοιχείο τις εξελίξεις στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας.

Και πιστεύω θα έχει αναθεωρήσει και ο καθηγητής Αβινέρι τις τότε θέσεις του σε σχέση με την Τουρκία, με την τουρκική εισβολή και κατοχή να συνεχίζεται όπως και τον εποικισμό, με την Τουρκία να υβρίζει και να απειλεί καθημερινά, να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως μέλος της Ε.Ε. κ.ά.

Ο καθηγητής Αβινέρι μάς συμπαραστάθηκε μέσω μιας βρετανικής εφημερίδας όταν μας μαστίγωνε αλύπητα και λυσσαλέα ο υπουργός τής, κατά τα άλλα, «εγγυήτριας» Βρετανίας.

Γι’ αυτό μόλις άκουσα από το πρόγραμμα του αγαπητού Λάζαρου Μαύρου (13.3.2012) ότι θα μιλούσε σε σεμινάριο στη Λευκωσία, θεώρησα ανάγκη και υποχρέωση να αναφερθώ σε εκείνη τη βοήθεια.

www.elkeda.gr