του Γιώργου Λιλλήκα*

Σήμερα έχει αλλάξει η κυπριακή κοινωνία.

Σε όλες τις προηγούμενες προεδρικές αναμετρήσεις, η αποχή ήταν 8-11%.

Στις τελευταίες βουλευτικές είχαμε 31% αποχή και στις δημοτικές εκλογές, στους μεγάλους δήμους ξεπέρασε το 50%.

Οι πολίτες έχουν αυτονομηθεί.

Έπαψαν να είναι «αρνιά».

Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο θα το κρίνει το ποσοστό της αποχής.

Εάν παραμείνει στα επίπεδα των βουλευτικών και δημοτικών εκλογών, τότε στο δεύτερο γύρο θα περάσουν οι υποψήφιοι των δύο πόλων.

 

Εάν όμως μπορέσει ένας ανεξάρτητος υποψήφιος με τα μηνύματα του να πείσει τον κόσμο που έχει περάσει στην αποχή, τότε θα έχει μεγάλες πιθανότητες.

Εάν η αποχή πέσει στο 15%, τότε το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει άρδην.

Φυσικά δεν είναι εύκολο και θα χρειαστεί σκληρή μάχη.

Ακόμη και ο Χριστός είχε αντιπάθειες.

Ποτέ δεν περίμενα στην πολιτική να είμαι αγαπητός από όλους.

Από την αρχή της ανάμειξής μου στην πολιτική ήρθα σε ρήξη με τα κομματικά κατεστημένα. Αν ένας πολιτικός φροντίζει απλώς να είναι αγαπητός, τότε δεν θα κάνει τίποτε που να ταράξει τα νερά.

Ο Γιώργος Λιλλήκας φιλοδοξεί να είναι ο υποψήφιος των πολιτών.

Στο θέμα του φυσικού αερίου υπάρχουν πολλές καθυστερήσεις σε πολλά στοιχειώδη που έπρεπε να είχαν γίνει, και κυρίως στη σύναψη μιας συμμαχίας με το Ισραήλ.

Έπρεπε να είχε υπογραφεί εδώ και πολύ καιρό συμφωνία για μεταφορά του φυσικού αερίου του Ισραήλ στην Κύπρο.

Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να μεταφέρουμε και το δικό μας φυσικό αέριο στην Κύπρο.

Εάν δεν φέρει το Ισραήλ το φυσικό του αέριο στην Κύπρο, δεν ξέρω ποιος θα εγγυηθεί την ασφάλεια του αγωγού μας.

Πρέπει, επίσης, να υπογραφεί μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης του φυσικού αερίου και μεταποίησής του σε υγρή μορφή στην Κύπρο. Είναι ένα πρόγραμμα 13 δισεκ. ευρώ, το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να εξαγγείλουμε από κοινού με το Ισραήλ, ώστε να προσελκύσουμε εταιρείες να επενδύσουν.

Κατ’ αρχήν όμως, θεωρώ ότι πρέπει να δοθεί ένα κυπριακό οικόπεδο στην Ελλάδα. Έχουμε υποχρέωση να την στηρίξουμε, διότι η Κύπρος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την Ελλάδα. Θεωρώ, επίσης, ότι είναι θετικό να εμπλέξουμε όλα τα συμφέροντα στην Κύπρο.

Δεν πρέπει να εμπλακούμε στην αντιπαράθεση Αμερικής-Ρωσίας. Ούτε και το Ισραήλ φαίνεται να είναι διατεθειμένο να εμπλακεί σε μια τέτοια αντιπαράθεση, εξ’ ού και προ ημερών διαπραγματευόταν με την Gazprom.

Μπορούμε κάλλιστα και ρωσικά συμφέροντα να εξυπηρετήσουμε και αμερικανικά, αλλά και ευρωπαϊκά, όπως της Γαλλίας που είναι σύμμαχός μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Ταυτόχρονα, πρέπει να συγκλίνουμε αυτά τα συμφέροντα και στη μονάδα υγροποίησης, έτσι ώστε, οι μεγάλες χώρες να έχουν συμφέροντα και από την εξαγωγή του αερίου.

Στο Κυπριακό είναι φανερό ότι έχουμε εγκλωβιστεί. Εάν συνεχίσουμε την πολιτική που ακολούθησε ο Πρόεδρος Χριστόφιας, είναι χωρίς διέξοδο και είτε θα καταλήξουμε σε λύση τουρκοποίησης είτε σε αδιέξοδο.

Είναι τέτοιες πολιτικές που κάνουν τη διχοτόμηση να φαίνεται «ελκυστική» στα μάτια πολλών.

Η διέξοδος βρίσκεται στην αλλαγή πολιτικής από αυτήν που ακολουθούμε εδώ και 38 χρόνια.

Είχα πει δημόσια, ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν έπρεπε να είχε πάει στο Green Τree, δεδομένου ότι δεν υπήρχαν προοπτικές επιτυχίας.

Τώρα, δυστυχώς, δεν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ του καλύτερου και του κακού, αλλά μεταξύ του πολύ κακού και του λιγότερου κακού.

Το λιγότερο κακό είναι να μην πάμε σε διεθνή διάσκεψη.

Γι’ αυτό τώρα, πριν γραφτεί η έκθεση Ντάουνερ, θα πρέπει ο Πρόεδρος να στείλει επιστολή στον Γ.Γ. στην οποία να εισηγείται να μην συγκαλέσει διεθνή διάσκεψη, παραθέτοντας τις τουρκικές θέσεις και αποδεικνύοντάς του ότι δεν βρισκόμαστε σε ακτίνα συμφωνίας.

Ταυτόχρονα, να του ξεκαθαρίζει ότι σε περίπτωση που συγκαλέσει διεθνή διάσκεψη, δεν θα συμμετάσχει.

Σ’ αυτό πρέπει να εξασφαλίσει και τη σύμφωνο γνώμη και της Ελλάδας, η οποία να στείλει ανάλογη επιστολή που να λέει ότι ούτε εκείνη θα συμμετάσχει. Έτσι δεν θα νομιμοποιείται ο Γ.Γ. να συγκαλέσει διεθνή διάσκεψη.

Ο επόμενος Πρόεδρος της Κύπρου θα πρέπει να αλλάξει άρδην πολιτική, πληρώνοντας για ένα μικρό χρονικό διάστημα το τίμημα «του κακού».

Διαφορετικά θα οδηγηθούμε σε μία πολύ κακή λύση.

 *  Πρώην ΥΠΕΞ Κύπρου επί διακυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου

www.elkeda.gr