Ένα πυρηνικό Ιράν, θα αναγκάσει την Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο και την Τουρκία, να αποκτήσουν κι αυτές πυρηνικά όπλα. Αυτό θα οδηγήσει σε μια πυρηνική αρένα, σε μια από τις πιο ασταθείς περιοχές του πλανήτη.

Και αργά ή γρήγορα, θα προκληθεί κάποιο πυρηνικό συμβάν.

Ο κόσμος που γνωρίζουμε θα πάψει να υπάρχει, και οι Τεχεράνη, Ριάντ, Κάιρο, και Τελ Αβίβ, θα μεταμορφωθούν σε Χιροσίμα του 21^ου αιώνα.

Μια ιρανική βόμβα θα επιφέρει παγκόσμια εξάπλωση των πυρηνικών.

 

Το μεγαλύτερο επίτευγμα της ανθρωπότητας μετά το 1945, ήταν ο έλεγχος των πυρηνικών όπλων, μέσω της περιορισμένης συμμετοχής μελών στο λεγόμενο «πυρηνικό κλαμπ».

Αυτή η σχετικά άδικη κατάσταση, εγγυήθηκε μια σχετική  παγκόσμια ειρήνη.

Αν όμως γίνει πυρηνικό το Ιράν, θα ακολουθήσει η Μ. Ανατολή, και ίσως και ολόκληρος ο τρίτος κόσμος.

Αν επιτραπεί στους Αγιατολάδες να εκμεταλλευτούν το επικίνδυνο παιχνίδι του Robert Oppenheimer, τότε το ίδιο θα θέλουν να κάνουν και τα ασιατικά και αφρικανικά κράτη.

Η 60χρονη παγκόσμια ισορροπία θα καταρρεύσει και το Ιράν θα αποκτήσει δυσανάλογη διεθνή επιρροή.

Αν οι Σιίτες αποκτήσουν πυρηνικές δυνατότητες, θα κυριαρχήσουν στο Ιράκ, στον Περσικό Κόλπο και στις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου.

Ο τρόμος θα εξαπλωθεί, όπως και οι συμβατικοί πόλεμοι, και θα υπάρξει γενική αποσταθεροποίηση στον αραβικό κόσμο.

Ένα πυρηνικό Ιράν θα αποτελεί απειλή για το Ισραήλ, αλλά και για την Ευρώπη. Εκατομμύρια πολιτών στις ελεύθερες κοινωνίες θα ζουν με τον φόβο του πυρηνικού ολοκαυτώματος, που θα μπορούν να εξαπολύσουν κάποιοι φανατικοί θρησκόληπτοι.

Ο συνδυασμός του φονταμενταλισμού με τα πυρηνικά όπλα, θα μετατρέψει τον κόσμο μας σε ζωντανή κόλαση.

Μια επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, θα προκαλέσει την μεγαλύτερη μεταπολεμική διεθνή κρίση. Η Μ. Ανατολή θα αναστατωθεί.

Οι εντάσεις μεταξύ Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας, ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας θα κλιμακωθούν.

Οι τιμές του πετρελαίου θα εκτοξευτούν στα ύψη, οι διεθνείς αγορές θα πανικοβληθούν και η παγκόσμια οικονομία θα πάει πολλά χρόνια πίσω.

Αν το Ισραήλ επιτεθεί, το Ιράν θα ανταποδώσει, και οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.

Οι  Hezbollah, και  Hamas θα αρχίσουν πυραυλικές επιθέσεις, το Ιράν θα διακόψει την ναυσιπλοΐα στα Στενά του Ορμούζ και οι Μουσουλμάνοι όλου του κόσμου θα κινητοποιηθούν.

Αν και πολλά αραβικά κράτη θα είναι (στα κρυφά) υπέρ του Ισραήλ, οι λαοί τους σίγουρα θα ξεσηκωθούν.

Οι Μουσουλμάνοι όλο του κόσμου θα θεωρήσουν μια τέτοια επίθεση ως επίθεση εναντίον της τιμής και περηφάνιας τους. Οι θρησκευτικές συγκρούσεις που θα προκύψουν, μπορεί να διαρκέσουν επί δεκαετίες.

Υπάρχει και κίνδυνος εμπλοκής των ΗΠΑ.

Το Ισραήλ έχει μια περιορισμένη αεροπορική ισχύ και οι πόλεις του απειλούνται από 200.000 πυραύλους.

Αν το Τελ Αβίβ δεχτεί επίθεση, η Αμερική θα αισθανθεί την υποχρέωση να επέμβει, και θα πέσει θύμα ενός ανεξέλεγκτου πολέμου.

Μετά από μια δύσκολη δεκαετία στο Ιράκ, από την οποία προσπαθεί να απαγκιστρωθεί, η Αμερική θα ξαναμπεί σε περιπέτειες με το Ιράν.

Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που είχε να αντιμετωπίσει η Δύση στις αρχές του 21^ου αιώνα ήταν το Ιράν.

Η μεγάλη πρόκληση ήταν αφενός η απειλή ενός πυρηνικού Ιράν και αφετέρου η αποτροπή μιας ισραηλινής επίθεσης εναντίον του.

Η Δύση όμως δεν φρόντισε να αντιδράσει έγκαιρα.

Μάλιστα έκανε και πολλά λάθη.

Ο πρόεδρος George W. Bush εστίασε  την προσοχή του στο Ιράκ και όχι στο Ιράν.

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος Barack Obama έχασε πολύτιμο χρόνο σε ήπια διπλωματία. Η ΕΕ κωλυσιεργούσε.

Οι οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Τεχεράνης θα έπρεπε να επιβληθούν πριν από δέκα χρόνια. Σήμερα είναι πολύ αργά. Ακόμη και η διπλωματία παρά ήταν χαλαρή.

Κανένας στη Δύση δεν φρόντισε να δημιουργήσει μια εφαρμόσιμη στρατηγική, που θα αποτρέψει τόσο ένα πυρηνικό Ιράν, όσο και μια ισραηλινή επίθεση.

Σήμερα βλέπουμε μια γενική μετατόπιση.

Τρομαγμένοι πλέον, οι ηγέτες της Δύσης άρχισαν επιτέλους να ασχολούνται με το Ιράν.

Ήδη η χώρα αποκόπηκε από το τραπεζικό δίκτυο SWIFT και μέχρι τον Ιούλιο οι χώρες μέλη της ΕΕ θα σταματήσουν να αγοράζουν ιρανικό πετρέλαιο.

Όλα αυτά όμως είναι πολύ λίγα και έρχονται πολύ αργά. Μέσα στους επόμενους μήνες, οι Ιρανοί δεν θα φοβούνται μια επίθεση του Ισραήλ.

Μέχρι τα Χριστούγεννα, το Ισραήλ θα χάσει το  στρατιωτικό του πλεονέκτημα .

Και όσο αισθάνεται μια υπαρξιακή απειλή, τόσο το Τελ Αβίβ θα θέλει να δράσει.

Έτσι, το ερχόμενο καλοκαίρι θα είναι το καλοκαίρι της τελευταίας ευκαιρίας.

Αν δεν επιβληθούν δραστικές κυρώσεις που θα γονατίσουν το Ιράν και αν το Ισραήλ δεν πάρει εγγυήσεις για το μέλλον του, τα πάντα μπορούν να συμβούν.

Θα επέλθει κόλαση.

Για αυτό, αν η Δύση δεν συγκεντρωθεί, έστω και την τελευταία στιγμή, και αν δεν κάνει κάτι, τότε θα έχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ανικανότητάς της.

nytimes.com

Απόδοση: S.A.