Στο συνέδριο για την ενέργεια, που έγινε αυτές τις ημέρες στην Αθήνα, δόθηκε η ευκαιρία σε σημαντικούς «παίκτες» του χώρου να εμφανιστούν και να κάνουν τις «επίσημες» προσφορές τους.

Κι εννοώ «επίσημες», όχι αυτές που κατέθεσαν εγγράφως αλλά τις «άλλες» που περιλαμβάνουν τα πραγματικά μεικτά οικονομικά και γεωστρατηγικά στοιχεία.

Ωστόσο, έγινε σαφές στους ασχολούμενος με τα θέματα ενέργειας ότι, ενώ είχε προγραμματιστεί η υπογραφή μιας τριμερούς συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ για την από κοινού έρευνα και διάθεση υδρογονανθράκων, κάτι στράβωσε.

 Και τελικά η συμφωνία έμεινε πίσω, προκαλώντας ερωτηματικά σε εταιρείες και ειδικούς, καθώς δεν υπήρξε σαφής πολιτική, κυβερνητική ανακοίνωση από καμία πλευρά.

Η Αθήνα ειδικότερα, αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει την πραγματικότητα, αλλά ορισμένες διαρροές αποδίδουν την αρνητική αυτή εξέλιξη, στην «σχεδόν βίαιη», όπως συνομιλητής μας είπε, παρέμβαση των ΗΠΑ.

Η ξαφνική εμφάνιση στην Αθήνα, με μικρή χρονική προειδοποίηση του ελληνικού υπ. Εξωτερικών, του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών για θέματα ενέργειας, κ. Μόρνινγκσταρ, προκάλεσε ενόχληση.

Αυτός μετέφερε την άποψη στην Αθήνα ότι «δεν πρέπει να καταλήξει η ό,ποια συμφωνία σε υπογραφή και επισημοποίηση στη φάση αυτή». Δηλαδή, ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι εναντίον της κοινής λύσης Ισραήλ, Αθήνας, Λευκωσίας αλλά δεν επιθυμεί αυτή η δέσμευση να επισημοποιηθεί τώρα. Ο λόγος απλός: η Τουρκία…

Η Ουάσιγκτον στην παρούσα φάση, έχει, όπως όλα δείχνουν, την αμέριστη ανάγκη της Άγκυρας για το σχεδιασμό της «επέμβασης» στη Συρία αλλά και την επιχειρούμενη απόσπασή της από την διμερή συνεργασία της με το Ιράν.

Φοβήθηκαν λοιπόν ότι η υπογραφή της συμφωνίας, θα έκανε την Τουρκία να σκληρύνει έναντι του Ισραήλ και της Κύπρου και αυτό θα μπορούσε να σημάνει συνέχιση της τουρκικής ενίσχυσης στις ακραίες ισλαμικές παλαιστινιακές οργανώσεις, αλλά και αύξηση του ενδιαφέροντός της στην ΝΑ Μεσόγειο αντί στη Μ. Ανατολή. Άφησε εκτός την Ελλάδα, καθώς η Άγκυρα φέρεται να επιμένει ότι καθορισμός ΑΟΖ Ελλάδας –Κύπρου θα σημάνει εντάσεις. Αλλά χωρίς την ενιαία ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου, δεν μπορεί να λειτουργήσει η τριμερής συμφωνία εύκολα.

Ο Μόρνινγκσταρ λοιπόν, αλλά και κάποιοι άλλοι συνάδελφοί του, που μετέφεραν τα ίδιο μήνυμα σε Τελ Αβίβ και Λευκωσία, «έπεισαν» τους αρμόδιους υπουργούς να μην υπογράψουν τη τριμερή.

Εκείνο που δεν κατάφεραν, είναι να πεισθούν οι εταιρίες (που έχουν τις δικές τους προτεραιότητες) να σταματήσουν την εξέλιξη αυτού του σχεδίου, που βασίζεται στην τριμερή συνεργασία…

Ενδεχομένως σαν αποτέλεσμα της αμερικάνικης πολιτικής, να δούμε στις προσεχείς εβδομάδες κάποιες εξελίξεις που θα φαντάζουν ανησυχητικές.

Αλλά για αυτό απαιτείται στην Αθήνα μια ισχυρή κυβέρνηση μετεκλογικά, για να μπορέσει ν’ αντισταθεί στις ό,ποιες πολιτικές καθυστέρησης ή εγκατάλειψης των σχεδίων εκμετάλλευσης των Ελληνικών υδρογονανθράκων και καθορισμού συνεπώς ελληνικής ΑΟΖ.

ΠΗΓΗ: »ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ»