Δραματικές είναι πλέον οι εξελίξεις στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά με την κατάσταση να έχει φθάσει στο απροχώρητο και το να μέλλον προδιαγράφεται δυσμενές, ενώ οι ευθύνες κάθε πλευράς είναι συγκεκριμένες και ο πολιτικός κόσμος της χώρας παρουσιάζεται αδρανής ενώπιον του δραματικού αδιεξόδου της ναυπηγικής βιομηχανίας και των χιλιάδων εργαζομένων σε αυτή…

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας πραγματοποίησαν νωρίτερα σήμερα εργαζόμενοι στα Ελληνικά Ναυπηγεία (Σκαραμαγκά), διαμαρτυρόμενοι για την επικείμενη υιοθέτηση της εκ περιτροπής εργασίας από την εταιρία.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, η κυβέρνηση φέρεται να χαρακτηρίζει ως «απαράδεκτη» την αποστολή επιστολής από τη διοίκηση προς το σωματείο των εργαζομένων, με την οποία γνωστοποιείται η απόφαση της για εκ περιτροπής εργασία μία φορά την εβδομάδα, αρχής γενομένης από τις 18 Απριλίου. Η κυβέρνηση επίσης φέρεται να διαβεβαιώνει τους εργαζόμενους για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, ενώ αφήνεται ανοικτό το ενδεχόμενο συνάντησης του σωματείου των εργαζομένων και με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας.

Η κατάσταση έχει πλέον αγγίξει τα όρια του κωμικοτραγικού.

Σε κάθε επιχείρηση η διατήρηση των θέσεων (και φυσικά των όρων) εργασίας προφανώς είναι άμεσα εξαρτημένη από τον υπάρχοντα ή προσδοκώμενο (παραγγελίες) όγκο εργασίας που έχει προς εκτέλεση. Η απάντηση στο ρητορικό ερώτημα τι όγκο εργασίας έχει προς εκτέλεση ο Σκαραμαγκάς σήμερα είναι γνωστή. Αποκλειστικά και μόνο τις συμβάσεις των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού που αποτελούν μάλιστα νόμο (3885/2010) ο οποίος ψηφίστηκε από τη Βουλή. Κανένα άλλο έργο – παραγγελία (ούτε καν για στρατιωτικό πελάτη από το εξωτερικό) δεν μπορεί να αναληφθεί και να εκτελεστεί αφού η απαγόρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για οποιαδήποτε εμπορική («commercial») δραστηριότητα αποδείχθηκε ότι είναι καθολική και γνωστή σε όλους τους πιθανούς πελάτες.

Όπως όμως είναι γνωστό ο σχετικός νόμος που αφορά τις συμβάσεις των υποβρυχίων στην πράξη δεν εφαρμόζεται και κατά συνέπεια οι προβλεπόμενες πληρωμές προς τα ναυπηγεία δεν γίνονται, με άλλα λόγια τα μοναδικά έσοδα που έχουν τα ναυπηγεία την παρούσα περίοδο δεν υφίστανται. Τη βασική αυτή παραδοχή φαίνεται ότι αντιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι, αφού πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η σημερινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας;

Η δε αγανάκτηση των εργαζομένων που δίκαια αγωνιούν για το μέλλον τους, στρέφεται και κατά της πολιτικής εξουσίας, η οποία αφού πρώτα αποδέχθηκε την παντελή απαγόρευση κάθε είδους εξαγωγικής δραστηριότητας για τα ναυπηγεία, στη συνέχεια δεν εφαρμόζει τις προβλέψεις των συμβάσεων που ίδια κύρωσε ως νόμο του κράτους στη Βουλή. Σύμφωνα δε με καλά πληροφορημένες πηγές, ούτε οι διαβεβαιώσεις που δόθηκαν από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στις πρόσφατες συναντήσεις της με τους επικεφαλής του σωματείου των εργαζομένων, ότι μέχρι τις αρχές του τρέχοντος μήνα θα είχε εξευρεθεί λύση στο ζήτημα, μέχρι σήμερα φαίνεται να έχουν υλοποιηθεί.

Προφανώς, η κίνηση της διοίκησης των ΕΝΑΕ να περιορίσει δραματικά τις ώρες εργασίας και κατά συνέπεια το εισόδημα των εργαζομένων είναι σκληρή, αλλά δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου εξ ορισμού οι επιχειρήσεις επιδιώκουν πρωτίστως την επιβίωσή τους και κατ’ επέκταση το κέρδος. Κυνικό επιχείρημα αλλά απόλυτα αληθές. Το να περιμένει κάποιος από μία επιχείρηση χωρίς έσοδα να τηρεί τις υποχρεώσεις της είναι τουλάχιστον αφελές ή υποκριτικό.

Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο απλά. Επειδή όλοι ζούμε στην ίδια χώρα και τις μεθοδεύσεις των πολιτικών ηγεσιών τις έχουμε βιώσει, είναι πιθανό η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας να επιχειρεί να μεταθέσει το πρόβλημα για μετά τις εκλογές, φοβούμενη το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος, αφού τους τελευταίους μήνες έχουν σηκωθεί από παντού οι τόνοι να μην εφαρμοστεί ο νόμος που ψηφίστηκε.

Το μέλλον όμως προδιαγράφεται ακόμη πιο τραγικό. Με βάση τη σύμβαση, τα χρήματα που οφείλονται δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταβληθούν, ενώ ενδεχόμενη καταγγελία της σύμβασης από την πλευρά του Σκαραμαγκά, πέραν της αυτόματης χρεοκοπίας του ναυπηγείου και της καταστροφής χιλιάδων οικογενειών που συντηρούνται από τον ναυπηγικό και ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα, θα πολλαπλασιάσει τις οικονομικές απαιτήσεις κατά του ελληνικού δημοσίου (δηλαδή του φορολογούμενου που θα κληθεί πάλι να πληρώσει τα «σπασμένα»).

Ακόμη όμως πιο τρομακτικό είναι το ενδεχόμενο, που όσο δεν βρίσκεται λύση γίνεται όλο και πιο ορατό, το ελληνικό δημόσιο και το Πολεμικό Ναυτικό, μετά την κατάρρευση του Σκαραμαγκά, να βρεθούν στις «αγκάλες» των Γερμανών. Τα τρία υποβρύχια, που σύμφωνα με τις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στην πρόσφατη σύνοδο της επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής, είναι κατά 95% έτοιμα, πρέπει να πιστοποιηθούν, να δοκιμαστούν και να παραληφθούν. Χωρίς τον Σκαραμαγκά ποιοι άραγε θα αναλάβουν το συγκεκριμένο έργο; Μα φυσικά οι Γερμανοί οι οποίοι είναι οι κάτοχοι και πάροχοι της τεχνολογίας.

Δυστυχώς φαίνεται ότι θα αποδειχθεί για άλλη μία φορά ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι ως φάρσα αλλά ως τραγωδία και ότι ο κύκλος «ξανακλείνει». Μόνο που τα θύματα είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι βέβαια έχουν (αν έχουν) και το ελάχιστο μερίδιο ευθυνών, και οι οποίοι στην πορεία προς την καταστροφή χάνουν όχι μόνο το μέλλον τους αλλά και το παρόν τους! Με απλά λόγια, για μια ακόμη φορά τα πάντα υποχωρούν ενώπιον της έλλειψης πολιτικού θάρρους.

Ουδείς αμφιβάλλει ότι η παρούσα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «κληρονόμησε» μία βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Το κακό όμως ξεκίνησε χρόνια πριν, καθώς όταν διαπιστώθηκε ότι κατά τις δοκιμές του «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» υπήρχαν αποκλίσεις σε σχέση με τις τεχνικές προδιαγραφές της σύμβασης, το ελληνικό δημόσιο ούτε καν ενεργοποίησε τις προβλεπόμενες από τη σύμβαση ρήτρες, ούτε και κατήγγειλε τη σύμβαση ώστε να έχει το πάνω χέρι στη όλη διαδικασία. Αντίθετα, αιτήθηκε την αποκατάσταση των αποκλίσεων και την πιστοποίηση τους από τις αρμόδιες κρατικές γερμανικές αρχές (BWB), και όταν αυτό έγινε, δεν παραλάμβανε το υποβρύχιο, συνεχίζοντας όμως πληρωμές. Έτσι λίγες μέρες πριν τις εκλογές του 2009 η γερμανική πλευρά κατήγγειλε τη σύμβαση και ετοιμαζόταν να πτωχεύσει τα ΕΝΑΕ.

Κάτω από αυτές τις δυσμενέστατες συνθήκες η επόμενη κυβέρνηση κλήθηκε να περισώσει τα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού και τα χρήματα των φορολογούμενων, να διατηρήσει ανοικτό το μεγαλύτερο ναυπηγείο της χώρας και να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας, και τέλος να επαναδιαπραγματευτεί τις δύο συμβάσεις επ’ ωφελεία του ελληνικού δημοσίου και του Πολεμικού Ναυτικού. Και όλα αυτά σε προ-πτωχευτικό καθεστώς, αφού η οικονομική κρίση που μαστίζει σήμερα τη χώρα υπέβοσκε. Από την εξέλιξη όμως των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι η «έκρηξη» αποσοβήθηκε προσωρινά.

Δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι η ελληνική πολιτική τάξη δεν δείχνει να διαθέτει τη δύναμη είτε να πει ωμά την αλήθεια είτε να κόψει τον «γόρδιο δεσμό». Αποτέλεσμα αντί να καθοδηγεί τις εξελίξεις απλώς να τις παρακολουθεί και να… υπόσχεται.

Στο μεταξύ όμως δουλειές και ζωές καταστρέφονται. Το δε Πολεμικό Ναυτικό και ο Έλληνας φορολογούμενος που πλήρωσε και πληρώνει, κινδυνεύουν να μείνουν μόνο με ένα υποβρύχιο και οι εργαζόμενοι άνεργοι. Γενικότερα δε η εθνική ναυπηγική βιομηχανία ως κλάδος οριστικά να εξαφανιστεί.

Άραγε θα ζήσουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία, η μεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναμη στον κόσμο να μην έχει ούτε ένα μεγάλο ναυπηγείο, αφού ως γνωστόν και ο άλλος μεγάλος ναυπηγικός όμιλος του Νεωρίου αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα, με τους εργαζόμενους επί σειρά μηνών απλήρωτους, το πρόγραμμα πυραυλακάτων του Πολεμικού Ναυτικού ημιτελές, η δε θυγατρική του (Ναυπηγεία Ελευσίνας) να έχει ήδη καταθέσει αίτηση για υπαγωγή στο Άρθρο 99;

πηγη