Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Εκλογές έχουμε και στη γειτονική Αίγυπτο.

Και είναι εκλογές κρίσιμες όπως και οι δικές μας αλλά για διαφορετικούς λόγους.

Η διαφαινόμενη αύξηση της επιρροής των ισλαμιστών προβληματίζει,όχι λόγω των θρησκευτικών τους πιστεύω,αλλά επειδή αυτά χρησιμοποιούνται ως «άρμα» πολιτικών επιδιώξεων που σε πολλές άλλες χώρες έχουν καταλήξει σε βίαιες επιλογές.

Το τι θα προκύψει στην Αίγυπτο,μας αφορά και για ένα άλλο «καυτό θέμα»,αυτό της ΑΟΖ.

Στην Αλεξάνδρεια ,μια πόλη που διεκδικούσε να είναι -και ήταν- το Παρίσι της Μέσης Ανατολής και παρέμεινε για πολλές δεκαετίες μια πόλη που θύμιζε Ευρώπη, βλέπεις πλέον σπάνια γυναίκα που να μην φορά μαντήλα.

Αν αυτό αφορά μόνο στο θρησκευτικό συναίσθημα κανείς δεν μπορεί να πει το παραμικρό.Όμως τα όσα γίνονται στις χώρες της Αφρικής προβληματίζουν ,γιατί ο φανατισμός και ειδικά ο θρησκευτικός είναι ιός που πολύ εύκολα μεταδίδεται.

Μπορεί να μας φαίνονται πολύ μακρυνά όλα αυτά,αλλά μας αφορούν.

Η προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το θρησκευτικό συναίσθημα και η πίστη πολιτών για άλλους σκοτεινούς σκοπούς είναι μια πραγματικότητα εντός της ελληνικής επικράτειας.

Στη Θράκη ,μπορεί  να μην βρίσκονται υπό διωγμό όσοι είναι χριστιανοί ή τέλος πάντων δεν είναι μουσουλμάνοι,αλλά προσπάθεια εκμετάλλευσης των πιστεύω των πολιτών γίνεται και με το παραπάνω.

Κι ας παριστάνουν στην Αθήνα τα κομματικά επιτελεία τους ανήξερους,αναζητώντας να βάλουν στα ψηφοδέλτιά τους ,ανθρώπους που επηρεάζονται ή παίζουν αυτά τα άκρως επικίνδυνα παιχνίδια.

Έχοντας τη τύχη να παρακολουθήσουμε την αναστάσιμη λειτουργία στο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο,ακούσαμε και το μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρου του Β’.

Και ήταν ευχάριστη έκπληξη ότι το περιεχόμενό του δεν παρέμεινε στα τετριμμένα και τα γνωστά. Αναφέρθηκε στο επικίνδυνο φαινόμενο του θρησκευτικού φονταμεταλισμού.Και είπε κάποια πράγματα με τ΄ όνομά τους.

Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να τα συζητάμε κι εδώ πριν να είναι αργά.

Όλο το μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας:

Το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του Κυρίου βρίσκει την Μέση Ανατολή, τον τόπο όπου ο Θεός ως Δημιουργός διαλέχθηκε με τον άνθρωπο, να εξακολουθεί να αγωνίζεται με μεγάλες θυσίες προκειμένου να ατενίσει το δίκαιο, την κόρη οφθαλμού του Θεού στη γη.

Βρίσκει την Μέση Ανατολή, τον τόπο όπου ο Υιός και Λόγος του Θεού ενανθρωπίστηκε για να θεωθεί ο άνθρωπος, να εξακολουθεί να αναζητά τον δρόμο προς την κοινωνική ειρήνη.

Έναν δρόμο όμως που ναρκοθετείται από τον σφιχτό εναγκαλισμό πολιτικής και θρησκείας με την επικράτηση ριζοσπαστικών ιδεολογιών.

Αλλά και στην υποσαχάρια Αφρική, όπου ο χριστιανισμός αυξάνεται αλματωδώς, το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του Κυρίου δεν φτάνει ειρηνικά στις ψυχές όλων των ανθρώπων, αφού βίαια περιστατικά θέτουν υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα της ελεύθερης θρησκευτικής έκφρασης.

Στην υποσαχάρια Αφρική, όπου έχει το σπίτι του το ένα τέταρτο των Χριστιανών του κόσμου, εκδηλώνονται περιστατικά αμφισβήτησης του δικαιώματος ελεύθερα να ορίζει και να νοηματοδοτεί ο καθένας τη ζωή του με αφετηρία την αναφορά του στον Θεό.

Τα πρόσφατα περιστατικά θρησκευτικής βίας στη Νιγηρία, την πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής, με συγκλονίζουν και με προβληματίζουν.

Με προβληματίζει το γεγονός ότι ο θρησκευτικόςφονταμενταλισμός απειλεί να συρρικνώσει τον πλούτο της θρησκευτικής παράδοσης.

Με προβληματίζει το γεγονός ότι η πίστη μπορεί να μεταστοιχειωθεί σε επιθετικό φανατισμό. Με προβληματίζει το γεγονός ότι η βία και ο φόβος δηλητηριάζουν την συνύπαρξη.

Eίναι πράγματι λυπηρό, τώρα που παταγωδώς διαψεύστηκαν όσοι προέβλεπαν το τέλος των θρησκειών, να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών για να αρδεύσουν τον αγρό των συγκρούσεων.

Να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών, οι οποίες, στην εποχή της αξιακής κρίσης που διερχόμαστε, αγρυπνούν για την διαφύλαξη της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.

Να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Είναι καιρός όλοι να αντιληφθούμε ότι πολυπολιτισμική κοινωνία σημαίνει κατά βάση πολυθρησκευτική κοινωνία.

Σε αυτήν την κοινωνία ειρήνη δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς ειρήνη μεταξύ των θρησκειών. Και ειρήνη μεταξύ των θρησκειών δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς διάλογο μεταξύ των θρησκειών.

Αφετηρία ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η προβολή των στοιχείων που ενώνουν τις θρησκείες, παρά εκείνων που τις χωρίζουν.

Αφετηρία ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η προβολή των κοινών αξιών των διαφόρων θρησκειών, παρά των αντιλήψεων εκείνων περί θρησκευτικής ανωτερότητας που υπονομεύουν την ανοχή στην διαφορετικότητα.

Στόχος ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η ανάδειξη της ενωτικής και ειρηνοποιητικής λειτουργίας των θρησκειών.

Στόχος ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η συναίνεση των θρησκειών σε μια ελάχιστη κοινή ηθική, χωρίς ομολογιακή νόθευση.

Και αν κάποιοι φοβικά υποστηρίζουν ότι ο διαθρησκειακός διάλογος θα αποχρωματίσει την ιδιατερότητα κάθε θρησκευτικής έκφρασης, πλανώνται.

Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι άνθρωπος και θρησκευτική πίστη άρρηκτα συνυπάρχουν από την αρχή του κόσμου.

Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η θρησκευτική πίστη δεν διαγράφηκε ποτέ από την υπαρξιακή ταυτότητα ατόμων και λαών όσο και αν προσπάθησαν πολλοί κατά καιρούς να το καταφέρουν.

Αδυνατούν να αντιληφθούν αυτό που καθημερινά διαπιστώνω ποιμαίνοντας την Αφρική, αυτό το μωσαϊκό των λαών και των θρησκειών: ότι η πίστη στον Θεό αποτελεί την μοναδική σταθερά σε έναν κόσμο που κλυδωνίζεται επικίνδυνα.

Και αν κάποιοι θεωρούν χίμαιρα την αληθινή ειρήνευση των θρησκειών ως ουσιαστικό παράγοντα παγκόσμιας ειρήνης δεν έχουν παρά να αναλογιστούν ότι αμφισβητούν την παντοδύναμη βούληση του Θεού να αναδείξει το ανθρώπινο γένος στις γνήσιες διαστάσεις του, να το τοποθετήσει στο αυθεντικό βάθρο του.

Την παντοδύναμη θεία βούληση που έμπρακτα πιστοποίησε η Ενανθρώπηση και η Ανάσταση του Υιού και Λόγου του Θεού προκειμένου το ανθρώπινο γένος να λυτρωθεί από τον πνευματικό θάνατο.

www.onalert.gr