Στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας και στις δυκολίες τους αναφέρεται άρθρο του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel.

Σύμφωνα με το σχετικό απόσμασμα του άρθρου «…Και στην Ελλάδα οι προοπτικές διαγράφονται μακροπρόθεσμα ζοφερές και μόνο λίγοι είναι σε θέση αυτή τη στιγμή να το εκφράσουν με τόση πικρία όπως ο έλληνας Πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης Λουκάς Παπαδήμος».

«Θα πρέπει να δώσουμε κάτι, για να μην τα χάσουμε όλα», δήλωσε απογοητευμένος, πριν τον επισκεφθούν οι απεσταλμένοι της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ τον Ιανουάριο. Το θέμα ήταν και πάλι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και ακριβέστερα οι απαιτούμενες από την Τρόικα αλλαγές στην ελληνική αγορά εργασίας.

 Για παράδειγμα, προγραμματίζεται η κατάργηση επιδομάτων και η προσωρινή παύση της σταδιακής αύξησης των μισθών ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας, ενώ ήδη έχει αποφασιστεί μείωση του κατώτατου μισθού στα 585 ευρώ.

Ωστόσο, το άνοιγμα της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα αποτελεί μόνο ένα από τα πολλά εργοτάξια της κυβέρνησης. Το μεγαλύτερο εργοτάξιο είναι το ίδιο το κράτος – και η αναποτελεσματική του διοίκηση, που με μια απροσπέλαστη πλέον ακόμα και για τους ειδικούς πολυνομία παραλύει τη χώρα.

 Εξαιτίας και αυτής της υπερρυθμιστικότητας η αγορά εργασίας έχει ‘γονατίσει’ και εξαιτίας της η χώρα διανύει τον πέμπτο χρόνο ύφεσης. Με ανεργία αυτή τη στιγμή στο 21% οι δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις είναι κυρίως ένα απλοϊκό μέτρο λιτότητας για να εισρεύσουν γρήγορα χρήματα στα δημόσια ταμεία.

 Στις διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα περιλαμβάνεται και η απελευθέρωση των μέχρι τώρα κλειστών επαγγελμάτων όπως εκείνο των οδηγών ταξί, των δικηγόρων και των φαρμακοποιών.

Με 30 νομοσχέδια περίπου μέχρι τώρα η κυβέρνηση προσπάθησε να διαλύσει τον ιστό των συμφερόντων, που εξυφαινόταν εδώ και πολλές δεκαετίες – αλλά οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό: «Για μένα, ας μοιράσουν και δωρεάν άδειες, αν θέλουν», λέει ο οδηγός ταξί Αθανάσιος Τρακαλάς. Δεν θα βγει όμως τίποτα, η αγορά είναι κορεσμένη. Περίπου 14.000 ταξί κυκλοφορούν στην Αθήνα, ενώ πριν από ένα χρόνο ήταν 8.000.

 Από τότε που ο κόσμος έχει όλο και λιγότερα χρήματα, προτιμά να πηγαίνει εκεί που θέλει με τα πόδια ή να παίρνει το μετρό. Παλιότερα ο Τρακαλάς κέρδιζε το καλοκαίρι μέχρι και 6.000 ευρώ τον μήνα, ενώ τώρα βγάζει το πολύ 1.500 ευρώ. Η απελευθέρωση του κλάδου είναι καθαρά πολιτική στάχτη στα μάτια. «Ας μιλήσουμε καλύτερα για ποδόσφαιρο», λέει ο Τρακαλάς. Στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 6ης Μαΐου θα ψηφίσει τους ακροδεξιούς «για λόγους διαμαρτυρίας».

 Η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια ζούσε πολύ πάνω από τις δυνατότητές της, όσον αφορά το επίπεδο των μισθών. Δεν ήταν η χώρα των χαμηλών μισθών, που θα έπρεπε να είναι σύμφωνα με το ΑΕΠ της. Οι συνεχώς αυξανόμενοι μισθοί της χρηματοδοτούνταν με δανεικά.

 Κι όμως, οι ριζοσπαστικές επιταγές της τρόικας για περικοπές δεν αρκούν για να εξαλείψουν την ελληνική τραγωδία, γιατί μέχρι τώρα δεν γίνεται καμία αναφορά σε πραγματικά μέτρα ανάπτυξης.