του Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου *

Ξαφνικά, σε κατάσταση οργής, δημοσιογραφία και πολιτική ανακάλυψαν την «βόμβα» των λαθρομεταναστών στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας.

Τρεις ολόκληρες δεκαετίες, πολιτικάντηδες όλων των «προοδευτικών» δυνάμεων και η συντριπτική πλειοψηφία των γλειψιματιών και γονατισμένων δημοσιογράφων παρίσταναν τους εργολαβικούς υπερασπιστές των «ανθρωπί­νων δικαιωμάτων».

Οι Έλληνες στέναζαν και αυτοί ανελάμβαναν τον ρόλο του αυτόκλητου εισαγγελέα, κατηγορώντας τους για ρατσισμό και ξενοφοβία.

Όποιος δυστυχής Έλληνας, που είχε το «θράσος» να καταγγείλει τη ληστεία, του ερχόταν ο κεραυνός του εισαγγελέως – δημοσιογράφου:

«Μα αυτό που λες είναι ρατσισμός» – «Αυτό αγγίζει τα όρια του φασισμού» – «Αυτό είναι ξενοφοβία».

Η ίδια εισαγγελική και οργίλη συμπεριφορά εκ μέρους τους, όταν κάποια Ελληνίδα τολμούσε να πει ότι βιάστηκε από αλλοδαπό.

Έφταναν στο σημείο να τη ρωτούν: «Μπορείτε να το αποδείξετε;»

Αν τολμούν, ας βάλλουν μερικές τηλεοπτικές εικόνες του παρελθόντος.

Τώρα ανακάλυψαν «το φως το αληθινό» και ωρύονται για το κακό που βρήκε τους Έλληνες και την πατρίδα που είχαν μετατρέψει σε εμπόριο και προσωπική καριέρα!

Συμπεριφορές εμετικές και  κωλοτουμποειδείς!

Γράφοντας αυτά, ανακάλεσα στη μνήμη μου τα όσα είπε το στέλεχος των «New York Times», o J. Swinton, λέγοντας ότι: «Οι δημοσιογράφοι είμαστε διανοούμενες πόρνες» (βλ. το σχετικό λόγο του το 1953 στη μηνιαίο περιοδικό «Ρεσάλτο», τεύχ. Ιανουαρίου 2008, σελ. 39).

Από τότε πέρασαν 60 χρόνια και τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα στη δημόσια συμπεριφορά των δημοσιογράφων στην Ελλάδα, οι οποίοι εκφράζουν τις απόψεις των εκδοτών, κατά πως έγραψε και γνωστός εκδότης του συγκροτήματος.

* Αντιπρόεδρος Επιτροπής Ενημέρωσης για τα Εθνικά Θέματα

www.elkeda.gr