του Πέτρου Καρεκλά*

Η απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων και η αντικατάστασή τους, με μέτρο, με Ειρηνευτικές Δυνάμεις των Η.Ε., είναι η λυδία λίθος της σωτηρίας Ελληνοκυπρίων αλλά και Τουρκοκυπρίων.

 Ή πολυμερή διάσκεψη ή τερματισμό των «κυπριακής ιδιοκτησίας» διαπραγματεύσεων ζητά με περισσό θράσος η τουρκική πλευρά, και απειλεί με την εφαρμογή Σχεδίου Β΄ από την 1η Ιουλίου 2012.

Έχει ταυτόχρονα καταντήσει μόνιμη επωδός, να επαναλαμβάνεται από τη δική μας πλευρά το όχι σε επιδιαιτησίες, όχι σε χρονοδιαγράμματα, έχοντας κατά νουν τα όσα τραυματικά βιώσαμε το 2004.

Είναι όμως καιρός να πάμε ένα βήμα μπροστά και ν΄αντιστρέψουμε τον ρουν των εξελίξεων, προτάσσοντας προς τα Ηνωμένα ΄Εθνη και την Ε.Ε. την επιτακτική ανάγκη για απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων ως απαραίτητη προϋπόθεση να υπάρξει πρόοδος στις όποιες συνομιλίες για λύση του Κυπριακού. Εδώ πρέπει να μπει ένα χρονοδιάγραμμα απόσυρσής τους!

Είναι βαθιά πεποίθησή μου πως χωρίς αυτή την προϋπόθεση, καμιά πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει στο Κυπριακό.

Θα πρέπει προς τούτο ν΄ απαιτηθεί να μπει ένα τέτοιο χρονοδιάγραμμα για απόσυρσή τους και να ζητηθεί η ενίσχυση της Ειρηνευτικής Δύναμης για ένα διάστημα.

Θα μπορούσε να εφαρμοστεί δηλαδή μια παράλληλη κίνηση. Ασφαλώς για την Τουρκία αυτό είναι όπως ο διάβολος με το λιβάνι και το εγχείρημα πολύ δύσκολο, όμως θα πρέπει να επικεντρωθούμε σ΄ αυτόν τον στόχο και να σχεδιάσουμε πολιτική επίτευξής του.

Ούτε η ένταξη στην Ε.Ε. δεν ήταν εύκολο εγχείρημα, αλλά τελικά με κατάλληλους χειρισμούς το πετύχαμε.

Η απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων και η αντικατάστασή τους, με μέτρο, με Ειρηνευτικές Δυνάμεις των Η.Ε. (ενίσχυση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ) είναι η λυδία λίθος της σωτηρίας Ελληνοκυπρίων αλλά και Τουρκοκυπρίων, που μόνον έτσι θα διαπραγματευτούν στη βάση του μακροπρόθεσμου οφέλους για όλους τους νόμιμους κατοίκους του νησιού.

Το θέμα εισηγούμαι να συζητηθεί τάχιστα στο Εθνικό Συμβούλιο και να τεθεί επίσημα το αίτημα για χρονοδιάγραμμα απόσυρσης με επιστολή μας προς το Συμβούλιο Ασφαλείας των Η.Ε. και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Είναι σίγουρα τολμηρό βήμα αλλά πρέπει «να σπάσουμε αυγά αν θέλουμε να κάμουμε ομελέτα».

Πρέπει να πούμε προς τα έξω τα πράγματα με τ’ όνομά τους! Με το πιστόλι στον κρόταφο (παρουσία τουρκικού στρατού στην Κύπρο), λύση ισορροπημένη δεν μπορεί να βρεθεί και ας μην εθελοτυφλούμε! Πέρασαν ήδη 38 σχεδόν χρόνια από το 1974.

Είναι πλέον αδιανόητο, πρέπει να πούμε επίσημα προς τους εταίρους μας στην Ε.Ε., αλλά και στους άλλους ισχυρούς παίχτες για τις τύχες των λαών, ότι μια χώρα (η Τουρκία), που αγχώνεται, δήθεν, να γίνει μέλος της Ε.Ε., κατέχει με στρατεύματά της το έδαφος χώρας-μέλους της Ε.Ε!

Αρκετά ανεχτήκαμε (και μάλιστα πολύ λανθασμένα από την αρχή που δόθηκε το χρίσμα της υποψήφιας χώρας στην Τουρκία) αυτή την παραδοξότητα!

Έτσι αντιμετωπίζονται πολιτικά οι τουρκικοί ελιγμοί και οι απειλές για νέα τετελεσμένα, αντιτάσσοντας ευφάνταστες κινήσεις.

Έτσι, ίσως, θ΄ αυξήσουμε και τη «βαθμολογία μας» στην Έκθεση European Foreign Policy Scorecard για το 2012 της δεξαμενής σκέψης European Policy on Foreign Policy (ECFR), που για το 2011 μάς κατέταξαν στους «οκνούς» (slackers).

* Δήμαρχος κατεχόμενης Κυθραίας

ΠΗΓΗ: »ΣΗΜΕΡΙΝΗ»