Ν. Λυγερός

Η ΑΟΖ είναι θέμα χρόνου πια.

Ο ελληνικός λαός το έχει συνειδητοποιήσει.

Και η θέσπιση πρέπει να γίνει άμεσα.

Η αλλαγή φάσης είναι κατανοητή και δεν έχει μόνο σχέση με το πολιτικό σκηνικό.

Όμως, αφού ο χρόνος είναι μαζί μας, θα πρέπει τώρα να εξετάσουμε κατά πόσο είμαστε μαζί του. Διότι, ενώ το πρώτο είναι παγκόσμιο ως έννοια, το δεύτερο αποτελεί μια ιδιομορφία.

Στην στρατηγική, κωδικοποιούμε αυτήν την έννοια μέσω του timing, αν και βέβαια δεν συμπεριλαμβάνει όλα τα χαρακτηριστικά της ολότητάς της.

Ακόμα και ως πολλαπλότητα παραμένει μια δύσκολη έννοια, διότι είναι πολύ σπάνιοι αυτοί που έχουν μια χρονο-αντιληπτική ικανότητα, πιο σπάνιοι από αυτούς που έχουν μια χωρο-αντιληπτική.

Κατά συνέπεια, η οργάνωση του θέματος της ΑΟΖ, μέσα στο πλαίσιο της θεωρίας παιγνίων, θα είναι αποκαλυπτική όσον αφορά στις ικανότητές μας.

Σε τέτοιου τύπου θέμα δεν αρκεί να θέλεις, πρέπει να έχεις και στρατηγική για να έχεις και βάθος ανάλυσης.

Όσοι χρησιμοποιούν την ΑΟΖ αποκλειστικά και μόνο επικοινωνιακά θα έχουν την επόμενη περίοδο προβλήματα και θα πρέπει να προσαρμοστούν όσο πιο γρήγορα γίνεται γιατί την ΑΟΖ θα την κάνουμε, θέλουν δεν θέλουν, για όλους, ακόμη και για τους ραγιάδες που θα πρέπει να βρουν άλλες δικαιολογίες για να καλύψουν τα νώτα τους.

Η ΑΟΖ είναι ένα δίκοπο μαχαίρι και πληγώνει αυτόν που δεν ξέρει να τη διαχειριστεί. Η ΑΟΖ για την πατρίδα μας δεν είναι μόνο μια θεματολογία, όπως το παρουσιάζουν μερικοί.

Η ΑΟΖ είναι το θέμα. Διότι είναι μια στρατηγική κίνηση που προσφέρει πολλές δυνατότητες και όχι μόνο οικονομικές, ακόμα και αν η φύση της είναι φαινομενικά αποκλειστικά οικονομική. Η ΑΟΖ έχει μια εμβέλεια που την καθιστά ασύγκριτο πλεονέκτημα.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχει στρατηγική διαχείριση, ειδικά όταν θέλουμε πραγματικά να λύσει προβλήματα και να δώσει την δυνατότητα ανάπτυξης.

Το φυσικό αέριο χρειάζεται τεχνογνωσία αλλά και υποδομές, δίχως αυτές δεν μπορεί να γίνει ανάπτυξη.

Τα λιμάνια μας πρέπει να εξοπλιστούν, πρέπει να μελετήσουμε τα τοπογραφικά τους, για να δούμε πώς μπορούν να μετατραπούν σε χώρους υποδοχής, πρέπει να κάνουμε χρήση τις ναυτιλιακές μας δυνατότητες, διότι ετοιμάζουμε το μέλλον.

Ένα όραμα τέτοιου βεληνεκούς αλλάζει όλα τα δεδομένα.

Συνεπώς, η πολιτική μας για την ΑΟΖ πρέπει να είναι στο ύψος των περιστάσεων που δημιουργεί η στρατηγική μας σκέψη. Ακόμα και ο σκακιστής υψηλού επιπέδου, ο γκραν-μαιτρ, χρειάζεται όλα τα πιόνια και τα κομμάτια του για ν’ αρχίσει την παρτίδα.

Όσοι, λοιπόν, δεν είναι έτοιμοι να παίξουν σε αυτό το επίπεδο, ας ασχοληθούν με άλλη θεματολογία, αν θέλουν ένα ήσυχο πολιτικό μέλλον.

Για τους άλλους που είναι έτοιμοι να δώσουν αγώνα για την ελληνική ΑΟΖ είναι η ώρα της μάχης. Ο χρόνος είναι μαζί μας, ας αξιωθούμε να είμαστε μαζί του.

www.lygeros.org