Στους καιρούς μας επικρατεί η σύγχυση και η κοινωνική αναστάτωση.

Όλα έχουν γίνει άνω – κάτω.

Όλα βρίσκονται σε μια συνεχή δίνη, ακόμη και αυτά τα εθνικά θέματα, ώστε πολλοί να πιστεύουν -χωρίς να λαθεύουν – ότι πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Αφήνουμε το Κυπριακό, την Θράκη, το Σκοπιανό και το Αιγαίο, κι’ ερχόμαστε στο ζήτημα της Βορείου Ηπείρου.

Για παράδειγμα, στην Ιστορία που διδάσκεται στα Λύκεια της Αλβανίας, οι μαθητές διαβάζουν κι’ ακούνε τα ανιστόρητα εκείνα, ότι τάχα τα Ιωάννινα και ολόκληρη η ελεύθερη Ήπειρος είναι … αλβανικές περιοχές, που κάποτε θα ενωθούν με την σημερινή Αλβανία και θ’ αποτελέσουν την … «Μεγάλη Αλβανία», μαζί και με τις περιοχές της Φλώρινας και της Καστοριάς.

Όμως, το εξοργιστικό δεν είναι το τι υποστηρίζουν οι Αλβανοί, αλλά το τι κάνουν οι ιθύνοντες στην Ελλάδα. Γιατί, επί τέλους, οι γείτονες «γράφουν» την Ιστορία στα μέτρα τους κι’ όπως τους αρέσει.

Το εξοργιστικό είναι, ότι οι ημέτεροι, όταν τους θέτουν το ζήτημα αυτό, απαντούν ότι το … μελετάνε ! Θαυμάσια δικαιολογία, για να καλύπτουν την αδράνεια και την αδυναμία τους για μια δυναμική εθνική εξωτερική πολιτική.

Θυμίζει την στρουθοκάμηλο, που όταν την σημαδεύουν οι κυνηγοί, κρύβει το κεφάλι της στην άμμο, νομίζοντας ότι έτσι θα γλυτώση από τον κίνδυνο …

Αλλά στην Βόρειο Ήπειρο δεν είναι μόνο το παραπάνω πρόβλημα. Είναι πολλά, Και πρώτα – πρώτα, είναι η διάσπαση της Βορειοηπειρωτικής Ηγεσίας.

Εμείς την έχουμε επισημάνει από καιρό. Μάλιστα, στην περυσινή εκδήλωση στο Δελβινάκι, σε μια δραματική αποστροφή της ομιλίας μας, κάνοντας λόγο γι’ αυτό το θλιβερό γεγονός της διασπάσεως, αναφέραμε – μεταξύ των άλλων – και τους στίχους από τον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν» του εθνικού μας ποιητού Διονυσίου Σολωμού, που λένε ότι οι Έλληνες «εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά».

Γιατί, πράγματι, το Γένος των Ελλήνων, όσες φορές στην μακραίωνη ιστορία του διχάστηκε, το βρήκαν συμφορές και δεινά, πολλά από τα οποία δεν μπόρεσε να τα ξεπεράση. Δυστυχώς η Ηγεσία, μέσα, έδειξε να κωφεύη στην δραματική μας έκκληση. Και το κακό συνεχίζεται επί μεγίστη ζημία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Πέρα από αυτό, υπάρχουν και δύο άλλα, εξ ίσου σημαντικά, προβλήματα. Το ένα είναι η πολυσυζητημένη «απογραφή» του πληθυσμού στην Αλβανία. Το άλλο αφορά στα Κοιμητήρια για τα οστά των Ελλήνων αξιωματικών και Οπλιτών, που έπεσαν στον νικηφόρο πόλεμο της Ελλάδος εναντίον της Ιταλίας το 1940-1941.

Για το πρώτο γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Οι Αλβανοί είχαν βάλει σε ενέργεια πολλές μεθοδεύσεις, προκειμένου να φανή ότι οι Βορειοηπειρώτες δεν ξεπερνούν τον αριθμό των 58.000, όπως υποστήριζε ο αλήστου μνήμης Ενβέρ Χότζα.

Βέβαια, το καθεστώς του κομμουνιστού εκείνου δικτάτορα έπεσε εδώ και χρόνια, και υποτίθεται ότι έχει ήδη εγκαθιδρυθή δημοκρατικό πολίτευμα. Τα πράγματα, όμως, δείχνουν ότι και τα δύο πολιτεύματα, στην Αλβανία του χθες και του σήμερα, είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Πάντως, μέχρι στιγμής κανείς δεν γνωρίζει αν και τι απέδωσε η περιβόητη εκείνη «απογραφή», την οποία οι Βορειοηπειρώτες καταγγέλουν για νοθεία και απειλούν να προσφύγουν σε διεθνή φόρα, ώστε να φανή ο ακριβής αριθμός των Ελλήνων της πολύπαθης χώρας της Βορείου Ηπείρου.

Για το δεύτερο, έχουν γίνει αρκετές συζητήσεις, αλλά και κάποιες ενέργειες, όπως η δημιουργία κοιμητηρίου στην περιοχή της Κλεισούρας, από την Ιερά Αρχιεπισκοπή, μέσα. Εν τούτοις, όμως, το θέμα χρονίζει.

Οι Αλβανοί κωλυσιεργούν και αρνούνται πότε να μη γίνη η συλλογή των οστών των πεσόντων, πότε να μη δημιουργηθή ελληνικό κοιμητήριο στην Κορυτσά κ.ο.κ.

Έτσι, η Ελλάδα δεν έχει πράξει το στοιχειώδες χρέος προς τους νεκρούς ήρωές της, όπως το έπραξαν προ πολλού οι Ιταλοί για τους σκοτωμένους αξιωματικούς και στρατιώτες τους. Κι’ αυτό – επειδή το θέμα απαραδέκτως εκκρεμεί – δεν τιμά την Πατρίδα μας.

Βέβαια, το Βορειοηπειρωτικό έχει κι’ άλλες αρνητικές παραμέτρους, που μαζί με τα προαναφερθέντα δεν προοιωνίζονται αίσια την έκβαση του εθνικού αυτού θέματος.

Ο «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνος» (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.) και η «Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνος (Σ.Φ.Ε.Β.Α.), καθώς και η Μητρόπολή μας, που προσπαθεί να βαδίζη στον δρόμο που χάραξε ο αοίδιμος ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, παρακολουθούν άγρυπνα την πορεία του Βορειοηπειρωτικού. Γι’ αυτό, κάθε χρόνο, τον Μάϊο, η Μητρόπολη οργανώνει τις εκδηλώσεις μνήμης στο ηρωϊκό Δελβινάκι.

Έτσι κι’ εφέτος, την Κυριακή, 13 Μαΐου 2012, το πρωί, θα τελεσθή αρχιερατική Θεία Λειτουργία, στον κεντρικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Δελβινακίου. Στην συνέχεια θα ψαλή μνημόσυνο των πρωτεργατών και των πεσόντων στον Αυτονομιακό Αγώνα του 1914, καθώς και τρισάγιο στον τάφο του Δρυϊνουπόλεως ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

Θα επακολουθήση η ομιλία του Μητροπολίτου κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, η ειρηνική πορεία μέχρι το ηρώον της κωμοπόλεως, όπου και θα αναγνωσθή το σχετικό Ψήφισμα. Η όλη εκδήλωση θα κλείση με τον Εθνικό Ύμνο.

Πρέπει να γνωρίζετε, ότι η φωνή μας φθάνει μακριά και, μάλιστα, στον πολιτικό κόσμο, στους πνευματικούς ανθρώπους, στον φοιτητόκοσμο, στους εργαζόμενους και στον απόδημο Ελληνισμό.

Γι’ αυτό, χρέος μας είναι η ολόθυμη συμμετοχή μας στην εκδήλωση αυτή, σύμφωνα με το παραπάνω πρόγραμμα.

Να είμαστε βέβαιοι, ότι ο Αναστάς Κύριος, με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου θα δώση στην Βόρειο Ήπειρο την εθνική της αποκατάσταση. Θα γίνη κι’ εκεί «ξαστεριά».

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

elkosmos.gr