Ένα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.

Η Ελλάδα εξακολουθεί και καλύπτει τις ανάγκες της με δανεικά. Ακόμη και αν διαγραφεί το σύνολο του χρέους, θα συνεχίσουμε να χρειαζόμαστε δανεικά καθώς τα δημόσια έσοδα (περίπου 55 δις. ευρώ) δεν επαρκούν για να καλυφθούν οι δαπάνες για μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία κλπ. Το 2011, το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας ήταν περίπου 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό το νούμερο θα μειωθεί –υποτίθεται το 2012- λόγω των περικοπών και των φόρων που έχουν προγραμματιστεί.

Αν δεν ληφθούν τα μέτρα, προφανώς, το πρωτογενές έλλειμμα θα μεγαλώσει εκτός και αν βρεθεί κάποια μαγική συνταγή που θα οδηγήσει σε αύξηση των εσόδων.

Από τη στιγμή που θα καταγγείλουμε το μνημόνιο, θα πρέπει να θεωρηθεί σχεδόν δεδομένο ότι δεν θα μας δανείσουν τα χρήματα που προβλέπονται.

Άρα θα πρέπει να βρούμε κάποια άλλη πηγή να εξασφαλίσουμε αυτά τα χρήματα. Δύο λύσεις υπάρχουν.

• Να τα δανειστούμε από κάπου αλλού. Ποιος όμως θα μας δανείσει αν προηγουμένως έχουμε καταγγείλει τη συμφωνία με τους ξένους εταίρους μας;

Και αν υποτεθεί ότι υπάρχουν κάποιοι που θα θελήσουν να δανείσουν την Ελλάδα, θα διαθέσουν το ποσό των 130 δισεκατομμυρίων ευρώ που απαιτείται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την αποπληρωμή όσων δανείων δεν έχουν κουρευτεί και την κάλυψη των αναγκών για μισθούς συντάξεις κλπ;

• Να…τυπώσουμε χρήμα. Αυτό γίνεται με έναν τρόπο. Να ανακτήσουμε το δικαίωμα άσκησης της νομισματικής πολιτικής το οποίο τώρα έχει εκχωρηθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Δηλαδή, να ζητήσουμε την έξοδό μας από το ευρώ προκειμένου να επιτρέψουμε στην Τράπεζα της Ελλάδας να τυπώσει χρήμα, (δραχμή ή όπως αλλιώς θα το ονομάσουμε). Η εκτύπωση χρήματος –δηλαδή η επιστροφή στη δραχμή- έχει καταστροφικές συνέπειες ειδικά κατά την πρώτη φάση.

Ότι εισάγεται (φάρμακα, καύσιμα, τρόφιμα) καθίσταται πανάκριβο καθώς το εθνικό νόμισμα χάνει την αξία του. Σημασία δεν έχει το πόσα λεφτά έχεις στην τσέπη σου. Σημασία έχει το τι μπορείς να αγοράσεις με αυτά που έχεις στην τσέπη σου.

Η Alpha Bank, στο εβδομαδιαίο της repost ασχολείται με το θέμα του τι σημαίνει καταγγελία του μνημονίου. Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια τέτοια κίνηση οδηγεί στην καταστροφή.

Δείτε ολόκληρο το κείμενο το οποίο δημοσιεύουμε αυτούσιο καθώς δίνει απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα που απασχολούν όλους μας.

«Στις εκλογές της 6ης Μάιου 2012 τα δύο πρώην μεγάλα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας απέτυχαν να εξηγήσουν με αξιοπιστία στο εκλογικό σώμα την αναγκαιότητα της συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Ειδικότερα, τα κόμματα αυτά και η Τρόικα απέτυχαν να δώσουν στο εκλογικό σώμα ουσιαστική ελπίδα και προοπτική έγκαιρης εξόδου από την κρίση, παρά τα μεγάλα προβλήματα που έχει επισωρεύσει έως σήμερα η προσαρμογή, με την παρατεταμένη ύφεση, τη μεγάλη μείωση των εισοδημάτων, το κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων και την αύξηση της ανεργίας σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Το εκλογικό σώμα το οποίο υπέστη τις επιπτώσεις της πλήρους ανατροπής των οικονομικών συνθηκών τα τελευταία δύο έτη (αφού θα έπρεπε να προσαρμοσθεί στα δεδομένα μιας οικονομίας με μειωμένο εισόδημα λόγω της ύφεσης κατά 20 δισ. ευρώ περίπου και χωρίς τον καθαρό ξένο δανεισμό που έφτασε το 2009 τα 35 δισ. ευρώ), βρέθηκε αντιμέτωπο με παραπλανητικές υποσχέσεις από άλλα κόμματα για άμεσες λύσεις μέσω της κατάργησης του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων.

Επιδιώχθηκε έτσι να δοθεί στο εκλογικό σώμα η εντύπωση ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για τη διακοπή της λιτότητας και για επαναφορά των μισθών και των συντάξεων και της απασχόλησης και, ενδεχομένως, και του θεσμικού και οργανωτικού πλαισίου σε βασικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας, στα επίπεδα και στην κατάσταση τουλάχιστον του 2009 ή και καλύτερα.

Διαβεβαιώσεις, όμως, ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε τις ανωτέρω πολιτικές και να παραμείνουμε ταυτόχρονα στη Ζώνη του Ευρώ είναι εντελώς παραπλανητικές.

Στην πραγματικότητα η ακύρωση του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων και το σπουδαιότερο η αντιστροφή της πολιτικής της δημοσιονομικής προσαρμογής και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων οδηγεί τη χώρα εκτός της Ζώνης του Ευρώ και επίσης εκτός της ΕΕ- 27.

Είναι απολύτως σωστό ότι δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός με τον οποίο μια χώρα μπορεί να εκδιωχθεί από τη Ζώνη του Ευρώ.

Ωστόσο, η όποια συζήτηση για δημιουργία κυβέρνησης με στόχο της απαλλαγή από το Μνημόνιο και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αναγκαστική έξοδο της Ελλάδος από το Ευρώ με δική της πρωτοβουλία.

Αυτό θα συμβεί διότι η ακύρωση της σημαντικής χρηματοδοτικής βοήθειας που μας παρέχεται θα οδηγήσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα εκτός του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και στην νομισματική (πληθωριστική) χρηματοδότηση των εκ νέου αυξανόμενων δημοσιονομικών μας ελλειμμάτων.

Ειδικότερα, αν η Ελλάδα καταφύγει στις ανωτέρω ενέργειες και ακυρώσει το 2ο Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση που το συνοδεύουν, και, το σπουδαιότερο, αν εγκαταλείψει το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων, τότε θα χάσει τις σημαντικές ενισχύσεις που τις παρέχονται, που σημειωτέον συνιστούν τη μεγαλύτερη χρηματοδοτική ενίσχυση που έχει ποτέ δοθεί σε χώρα στα παγκόσμια χρονικά.

Στην περίπτωση αυτή, η χώρα θα υποχρεωθεί σε «άτακτη χρεοκοπία» και ο ελληνικός λαός θα επωμισθεί ολόκληρο το κόστος της ουσιαστικής διάλυσης των βασικών θεσμών λειτουργίας της οικονομίας και το κόστος της εξόδου από μια κρίση που θα είναι πολύ πιο παρατεταμένη και θα λάβει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εάν το ελληνικό κράτος αθετήσει τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει τότε θα συμβούν τα ακόλουθα:

(1) Δεν θα λάβει την 2η δόση της χρηματοδοτικής ενίσχυσης, ύψους € 29 δις που προορίζεται σε μεγάλο βαθμό για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σε αναπλήρωση των ζημιών που υπέστησαν από το PSI plus που είχε ως συνέπεια την μείωση της αξίας των κρατικών ομολόγων που είχαν στο ενεργητικό τους κατά -75% περίπου.

Εάν συμβεί αυτό, πώς θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών;

Χωρίς τα κεφάλαια για την ανα- κεφαλαιοποίηση σε καθεστώς ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων οι ελληνικές τράπεζες και η ελληνική οικονομία είναι εκτεθειμένες σε μεγάλους κινδύνους.

Σε κάθε περίπτωση το εκλογικό σώμα θα πρέπει να πληροφορηθεί ότι η ανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν γίνεται με κεφάλαια του ελληνικού κράτους (τα οποία δεν υπάρχουν αφού το ελληνικό κράτος έχει μόνο υποχρεώσεις), αλλά του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (EFSF).

Αυτά τα κεφάλαια δίδονται μόνο υπό την προϋπόθεση της πιστής τήρησης του 2ου Μνημονίου Οικονομικής Πολιτικής. Σε κάθε περίπτωση τα κεφάλαια αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κρατικοποίηση των ελληνικών τραπεζών διότι αν αυτό γίνει οι δανειστές μας δικαίως θα τα θεωρήσουν «δανεικά και αγύριστα».

Επομένως, δικαίως δεν θα τα διαθέσουν.

Σημειώνεται ότι το όλο εγχείρημα της ανα- κεφαλαιοποίησης των τραπεζών έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε με την έξοδο από την κρίση να επιστραφούν τα κεφάλαια αυτά στους δανειστές μας, με τις τράπεζες να παραμένουν ιδιωτικές, και όχι κακοδιοικούμενες υπό κρατικό έλεγχο, έτσι ώστε να μην υπάρξει διόγκωση του δημοσίου χρέους, η εξυπηρέτηση του οποίου θα βαρύνει όλους τους φορολογουμένους.

(2) Θα διακοπεί οριστικά η χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ με απώλεια ρευστότητας για την ελληνική οικονομία ύψους άνω των € 130 δις.

Στο τέλος Μαρτίου 2012, το υπόλοιπο των ιδιωτικών καταθέσεων στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα ανερχόταν σε € 165,3 δις, ενώ το υπόλοιπο των δανείων προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά ανερχόταν στα € 245,1 δις. Απόψεις σύμφωνα με τις οποίες θα χρησιμοποιηθούν τα € 165 δις των χρημάτων των καταθετών στις τράπεζες για την χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών εκφράζουν παντελή άγνοια της πραγματικότητας.

Επισημαίνεται για πολλαπλή φορά ότι πρόσθετα δάνεια δεν μπορούν να δοθούν εάν δεν επιστρέψουν οι καταθέσεις που έχουν φύγει πίσω στο τραπεζικό σύστημα.

Η διατήρηση των χορηγήσεων προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά στο σημερινό υψηλό επίπεδο, σε σχέση με τις σημαντικά μειωμένες καταθέσεις, είναι έως σήμερα δυνατή διότι υπάρχει η χρηματοδότηση από την ΕΚΤ, σε μεγάλο βαθμό με εγγυήσεις του δημοσίου.

Εάν η χώρα περιέλθει σε κατάσταση «άτακτης» χρεοκοπίας, τότε οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου θα έχουν μηδενική αξία και η χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα θα μειωθεί αυτόματα κατά το ποσό που δεν θα καλύπτεται πια με χρηματοδότηση από την ΕΚΤ. Εάν ανατραπούν τα βασικά μέτρα μειώσεως των πρωτογενών ελλειμμάτων της γενικής κυβέρνησης, που ανέρχονταν στα € 5,2 δις το 2011, το έλλειμμα αυτό θα αυξηθεί και πάλι σημαντικά, πιθανότατα σε επίπεδα άνω των € 10 δις το 2012.

Σημειώνεται η σημαντική ήδη πτώση των καθαρών εσόδων του Τ.Π. τον Απρίλιο του 2012, η οποία προφανώς θα συνεχιστεί και στους επόμενους μήνες αν η ακυβερνησία της χώρας συνεχιστεί. Χωρίς δυνατότητα δανεισμού από την Τρόικα, από πού θα καλυφθούν αυτές οι δαπάνες;

Σχετικά με αυτό το θέμα η αριστερή πλευρά των αντιμνημονιακών θεωρεί, ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με την υψηλή φορολόγηση των περιουσιών των μεγάλων επιχειρήσεων και των πλουσίων, που αναγκαστικά θα πληρώσουν το λογαριασμό.

Επικαλούνται σχετικά το παράδειγμα της Γερμανίας μετά τον πόλεμο.

Από την άλλη μεριά η δεξιά πτέρυγα των αντιμνημονιακών σημειώνει τη δυνατότητα μείωσης «των εξόδων του ελληνικού Δημοσίου για προμήθειες, αναλώσιμα, αμοιβές επιτροπών, καύσιμα, ηλεκτρικό ρεύμα και τηλεπικοινωνίες κατά € 5,0 δις σε δύο έτη (επιπλέον της μείωσης που σημειώθηκε στην περίοδο 2010-2011), δηλαδή, από τα € 7,3 δις που ήταν το 2011 στα € 2,4 δις το 2013.

Επίσης, σημειώνουν ότι υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης των υπολοίπων κοιμώμενων λογαριασμών στις τράπεζες ύψους τουλάχιστον € 15,0 δις.

Επιπλέον, προβάλλουν την δυνατότητα διαζευκτικών πηγών χρηματοδότησης από την Κίνα, την Ρωσία και άλλες χώρες –πηγές για κάλυψη των ελλειμμάτων που θα παρουσιαστούν βραχυπρόθεσμα (αρκεί, βέβαια, να δεχθούν να μας χρηματοδοτήσουν χωρίς τόκους και ανατοκισμούς).

Γενικά, η εκμετάλλευση της οργής πολλών πολιτών για την ανατροπή των εντελώς αβάσιμων προσδοκιών που είχαν για διατήρηση των ανεξέλεγκτων αυξήσεων των εισοδημάτων τους έως το 2009 και των σημαντικών οικονομικών και κοινωνικών αδιεξόδων μιας μεγάλης μερίδας πολιτών στην περίοδο της προσαρμογής σε ένα σημαντικά κατώτερο επίπεδο ευημερίας, οδήγησε στο εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου 2012.

Ωστόσο, για την επίτευξη αυτού του στόχου τάχθηκαν στο εκλογικό σώμα μαγικές λύσεις με κατάργηση του Μνημονίου και των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων, με αθέτηση πρόσφατων υποχρεώσεων της χώρας, και με κρατικοποίηση των τραπεζών, με μελλοντικές αξιοποιήσεις υποτιθέμενων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, ή πακτωλών χρημάτων από υποτιθέμενες Γερμανικές αποζημιώσεις, ή διαζευκτικές πηγές δανεισμού από Ρωσία, Κίνα, ή «κούρεμα» τραπεζικών δανείων, κατά 30% έως 40% και άλλα δυστυχώς, φαιδρά και κινούμενα στην σφαίρα της φαντασίας.

Όλα αυτά συνιστούν μία πιο σύγχρονη εκδοχή του «λεφτά υπάρχουν» που αν γίνει πράξη θα έχει τεράστιο κόστος για την ελληνική οικονομία.

Διότι, θα έχει ως συνέπεια την «άτακτη» χρεοκοπία και την έξοδο της χώρας από το Ευρώ και ουσιαστικά την πλήρη αποσύνθεση της ελληνικής οικονομίας και της χώρας ως σύνολο.

Ήδη η συνεχιζόμενη ακυβερνησία και οι ανεξέλεγκτες δηλώσεις περί καταργήσεως του Μνημονίου και των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων, και περί κρατικοποιήσεως των τραπεζών, έχουν διαταράξει για μια ακόμη φορά το οικονομικό κλίμα στη χώρα και είναι πολύ πιθανό ότι θα συμβάλουν στην αδυναμία εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2012 και στην ανάγκη για νέα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής εις βάρος αυτών των ίδιων των πολιτών που αναζητούν σανίδα σωτηρίας σε κόμματα που υπόσχονται εύκολες και ανέξοδες λύσεις.

Αυτή τη φορά η δημοσιονομική προσαρμογή δεν εξαρτάται από το κόμμα που βρίσκεται ή θα βρεθεί στην εξουσία.

Είναι υποχρεωτική διότι οι εγχώριες δημόσιες δαπάνες προσδιορίζονται αυστηρά από τα δημόσια έσοδα από φόρους και από εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία.

Δυνατότητα δανεισμού από το εξωτερικό δεν υπάρχει πια και τα αντιμνημονιακά κόμματα κάνουν ότι μπορούν για να θέσουν μονίμως την Ελλάδα εκτός των διεθνών αγορών χρηματοδότησης.

Επομένως, μόνο τα εγχώρια κρατικά έσοδα υπάρχουν και αυτά θα αυξηθούν αν ανακάμψει η ελληνική οικονομία και αν υπάρχουν, επιχειρήσεις και τράπεζες που θα θελήσουν να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τουςστην Ελλάδα».

fpress.gr