Moνόδρομος για όλες τις κυβερνήσεις είναι η αύξηση της θητείας στους 12 μήνες υπηρεσίας και δεν αποκλείεται αν παραταθεί (που είναι βέβαιο ότι θα παραταθεί…) η πίεσωη στα οικονομικά των Ενόπλων Δυνάμεων και πέραν του 2015 ότι θα έχουμε και νέα αύξηση θητείας προς τους 14 ή και 15 μήνες.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι:

Μόνο οι δαπάνες για τις αποδοχές του προσωπικού ανέρχονται περίπου στο 60% του συνόλου τους.

Για να διατηρηθούν οι προσλήψεις στο ίδιος ύψος με τις αποχωρήσεις δεν το συζητάμε:

Είναι πρακτικά αδύνατον να συμβεί αυτό, τουλάχιστον από την στιγμή που δεν αλλάξει κάτι ριζικά στην οικονομική πολιτική της χώρας. Που σημαίνει ότι τουλάχιστον στο θέμα των ΕΠΟΠ θα έχουμε – ήδη έχουμε – χάσμα στη επάνδρωση των θέσεων τους.

Και η μοναδική λύση είναι οι στρατεύσιμοι, αφού παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες δεν επιτεύχθηκε ο εκσυγχρονισμός των Κλάδων, κυρίως του Στρατού Ξηράς, η αλλαγή επιχειρησιακών δογμάτων Στοιχεία κλπ. το «Σχέδιο 21», το πλέον ριζοσπαστικό σχέδιο μεταμόρφωσης των Ενόπλων Δυνάμεων που είχε προταθεί από τη ΝΔ ως αντιπολίτευση του 2004 πριν γίνει κυβέρνηση, ξεχάστηκε όταν έγινε κυβέρνηση, όπως πάντα συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα.

Μετά ήρθαν οι περικοπές, η κρίση και τώρα οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι μετέωρες στο θέμα του προσωπικού.: Ούτε πόροι υπάρχουν, ούτε προσωπικό!

Εν πάση περιπτώσει αξίζει να δούμε τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) για την περίοδο από το 2013 ως το 2016, όπως  τουλάχιστον προτάθηκε από το ΥΠΕΘΑ προς το υπουργείο Οικονομικών.

Τα στοιχεία ανταποκρίνονται στις γενικότερες προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου πλαίσιου δημοσιονομικής πολιτικής για αυτό το διάστημα μέχρι το 2016 και μία πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι δαπάνες για εξοπλισμούς είναι μεν μειωμένες κατά 50 ή 60%, αλλά μένουν κάποια ποσά, τα οποία βέβαια είναι ακόμα μικρότερα από αυτά που δείχνουν δεδομένουότι στα κάτωθι ποσά περιλαμβάνονται και οι δαπάνες για ανταλλακτικά και συντήρηση, αφού επί υπουργίας Βενιζέλου, στις «εξοπλιστικές δαπάνες» πέρασαν και οι προμήθειες των ανταλλακτικών.

Σε ότι αφορά τις αποδοχές του προσωπικού για την περίοδο 2013-2016, έχει υιοθετηθεί και προτείνεται προς το Υπουργείο Οικονομικών η ομαλή μείωση τους κατά το ύψος των σχετικών αποχωρήσεων, αφού επιπρόσθετη μείωση στο ύψος των αποδοχών του εκτιμάται ότι θα επιφέρει πλήγμα στο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο, αν ισχύσει το Μνημόνιο ότι αυτό θα συμβεί και δεν θα υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι συνολικές (λειτουργικό, μισθολογικό, εξοπλιστικό κόστος) αμυντικές δαπάνες σε ετήσια βάση για την περίοδο μέχρι το 2016 διαμορφώνονται ως εξής:

>2011: 3.491,82
>2012: 3.714,99
>2013: 4.165,76
>2014: 3.811,96
>2015: 3.850,46
>2016: 3.840,11

Αναλυτικά τα όρια δαπανών (σε εκατ. ευρώ) ανά κατηγορία έχουν ως εξής:

-α. Αποδοχές. Σύμφωνα με την εισήγηση η ετήσια μισθολογική δαπάνη διμαορφώνεται ως εξής:

>2011: 2.202,36
>2012: 2.146,91
>2013: 2.106,00
>2014: 2.054,70
>2015: 1.994,10
>2016: 1.983,70

Σημειώνεται ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι δαπάνες αυτής της κατηγορίας αφορούν τη μισθοδοσία του στρατιωτικού προσωπικού, ενώ ένα ποσό, που ανέρχεται σε 11 ως 14 εκατ. ευρώ το έτος αφορά διάφορες πρόσθετες παροχές για το προσωπικό.

-β. Ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική προστασία. Η ετήσια εξέλιξη τους ανά έτος διαμορφώνεται ως εξής:

>2011: 51,22
>2012: 56,78
>2013: 56,80
>2014: 54,25
>2015: 53,25
>2016: 53,20

-γ. Λειτουργικός προϋπολογισμός. Σε αυτή τη κατηγορία περιλαμβάνονται οι αποκαλούμενες καταναλωτικές και λοιπές δαπάνες (δηλαδή με άλλο λόγια οι μετακινήσεις, οι λειτουργικές δαπάνες [καύσιμα, πυρομαχικά, μετακινήσεις, διατροφή κ.λπ.], προμήθειες, διάφορες άλλες κατηγορίες δαπανών και φυσικά οι δαπάνες που αφορούν τη συμμετοχή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ). Η ετήσια εξέλιξη τους ανά έτος είναι η ακόλουθη:

>2011: 872,77
>2012: 808,31
>2013: 900,00
>2014: 900,00
>2015: 900,00
>2016: 900,00

-δ. Εξοπλιστικές δαπάνες. Η ετήσια εξέλιξη τους ανά έτος είναι η ακόλουθη:

>2011: 360,48
>2012: 700,00
>2013: 1.100,00
>2014: 800,00
>2015: 900,00
>2016: 900,00

Τα ποσά αυτά, εάν εφόσον τελικά διατεθούν, και με συνυπολογισμό των οικονομικών υποχρεώσεων από προηγούμενα προγράμματα, θεωρούνται εντελώς ανεπαρκή για μείζονα προγράμματα ή τουλάχιοστον για περισσότερα από ένα μείζονα προγράμματα και βέβαια αν υλοποιηθεί αυτή η πρόβλεψη τρίας είναι τα ενδεχόμενα:

Απώλεια των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Α.Μεσογείου, απώλεια εθνικού κορμού ή δικαιωμάτων στο Αιγαίο, εκχώρηση διακώματος υπεράσπισης εθνικού εδάφους σε τρίτες χώρες.

Τέταρτη λύση δεν υπάρχει από την στιγμή που η απειλή διανύει τα τελευταία στάδια σχετικής ισορροπίας με τις ελληνικές Ε.Δ. και μετά από δύο χρόνια πλέον θα έχει ανατραπεί πλήρως ο συσχετισμός δυνάμεων σε Στρατό Ξηράς (ήδη πιέζεται αφόρητα το ισοζύγιο ισχύος στον συγκεκριμένο Κλάδο) και στην Αεροπορία (με την ολοκλήρωση του προγράμματος CCIP από την τουρκική Αεροπορία και την ένταξη των νέων F-16 Αdv. στο δυναμικό της).

Μόνο το Ναυτικό ευτυχώς έχει αναβάλει για το 2018 την έναρξη των δύο κύριων προγραμμάτων φρεγάτας (TF-100) και αντιτορπιλικού (TF-2000), αλλά μέχρι τότε θα έχει ολοκληρωθεί η ναυπήγηση των 6 MILGEM που μπορεί ως εκτόπισμα να χαρακτηρίζονται «κορβέτες», αλλά ως φερόμενο οπλικό φορτίο είναι ανάλογες ή ισχυρότερες από τις ελληνικές κλάσης «S» και ΜΕΚΟ-200ΗΝ. Kαι βέβαια μην ξεχνάμε την έναρξη ναυπήγησης του μικρού αεροπλανοφόρου από το 2015.

Πρακτικά μιλάμε για επίπεδο «εξοπλισμών» κεντροαφρικανικού κράτους…

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr